Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          wrastały w nią, ażeby dalej iść jednym grzbietem wysokim
 2  1,  3 |         wiedział już, w którą stronę iść: stracił wszelki zmysł i
 3  1,  3 |          towarzysza.~- Nie.~- Możesz iść sam?~- Nie.~- Krzyś!~- Idź
 4  1,  3 |               po której teraz samemu iść wypadnie.~Słyszał nierówny,
 5  1,  4 |              miejscu, wolno i lekko, iść do ręki jak pieszczone dziecko,
 6  1,  5 |     skwapliwie żuć siano...~Miał już iść od niej... Otrząsnął się,
 7  1,  5 |           się w nim od myśli, że już iść trzeba. Dźwignął głowę,
 8  1,  5 |          sobie po stokroć, że trzeba iść. Już odejść, jak złodziej
 9  1,  5 |         niego...~- Nie, boję się tam iść. Bardzo się boję.~Rafał
10  1,  5 |          ustawało jak zabite. Zaczął iść wskroś zaspy, z krzykiem
11  1,  8 |          który jesteś świat, zamiast iść ku wyżynie, zamykasz swe
12  1,  13|       pazurów tryśnie, ale to darmo. Iść trzeba wiekuistym pochodem.
13  1,  13|             Tamtędy własnymi sposoby iść bez tchu i odpoczynku, dniem
14  1,  17|              myślał, że musi wstać i iść na służbę. Niemoc przytłukła
15  2,  1 |            do Rafała:~- Możesz teraz iść na miasto i zabawić się,
16  2,  3 |           uczniowi ramię i kazano mu iść naprzód, stawiając stopy
17  2,  7 |            żeby boso i tak jak stała iść cicho, zrazu po kamiennych
18  2,  9 |    augsburskich piechurów. Kazano mu iść na dół. Nie chciał. Wówczas
19  2,  10|      zdezenterowali my oba. Kaz było iść? He, bracie! Co ino raz
20  2,  10|              a nie zdek i nie zdoleł iść, kie cie postrzał ozbił
21  2,  14|        europejskie życie. Powinniśmy iść do Niemców! Właśnie do nich,
22  2,  17|         Legion drugi otrzymał rozkaz iść znad Renu w dziedzinę Toskanii,
23  2,  17|              dalej. Mówiono, że mamy iść w służbę króla Etrurii,
24  2,  17|           garnizon puścić na parol i iść w biady czy w układy z Rzecząpospolitą
25  2,  17|              możemy, a wzdragamy się iść w służby króla Etrurii,
26  2,  17|              Trza było skonać, a nie iść poniemusem.~- Słowo łatwiej
27  2,  21|           istotnie nie trąci obłędem iść prosto w pętlę stryczka?
28  2,  21|         Dlatego, że mi się spodobało iść na wojnę, ty tu leżysz!
29  2,  22|              porzucić miękkie szaty, iść na służbę, przyłożyć ręki...~-
30  2,  22|            bądźcie łaskawi, koledzy, iść tam za przewodem mojego
31  2,  22|             Masz konnicę. Nie chcesz iść personaliter, boś stary,
32  2,  24|        łowickich. Usłyszeli, że mają iść do Bydgoszczy jedni, do
33  3,  1 |              na koń, żeby do Lignicy iść spać. Dopiero jak ze wszech
34  3,  1 |                Ale dokądże to chcesz iść, stary wariacie?~- Dopókąd
35  3,  2 |      prowadzić swego konia za uzdę i iść obok niego piechotą. Zrazu
36  3,  3 |              Quemada.~Wojska musiały iść wprost, w ulicę Engracia.
37  3,  3 | napastującemu tłumowi zjeżyło. Mieli iść w tę czeluść wąską i sięgającą
38  3,  3 |              rzeczywiście nie myślał iść z nimi. Siadł we framudze
39  3,  3 |               Ale już nie ma nam kaj iść. Za nami idą i za moment
40  3,  3 |    odetchnęli. Bić się na powietrzu! Iść przed siebie i walczyć z
41  3,  6 |              patrolować, a piętnastu iść w kupie o dwa tysiące kroków
42  3,  6 |           nasze jedno.~- Mówiłem, że iść naprzód... -zaczął książę
43  3,  6 |              mówisz?~- No, teraz już iść za późno. Trzeba było nie
44  3,  6 |             się pilnować i ustępując iść na zachód, ku Komorowu,
45  3,  7 |              pora.~- Nie! Teraz pora iść na wały! Kto żyje! Czynić,
46  3,  7 |              prawo po wyleczeniu się iść do swych brygad. Gdy się
47  3,  13|            dwie partie. Jednej kazał iść dalej drogą aż przed kościołek,
48  3,  14|              ulicy. Ale kiedy zaczął iść w tamtym kierunku, potknął
49  3,  15|      przebywać?~- Dopóki mi nie każą iść gdzie indziej. To chyba