Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    karkołomną drogę, która szła tuż nad brzegiem górskiej rzeki.
 2  1,  2 |  skoczyć na siodło, ujrzał ojca tuż przy sobie. Cześnik nieznacznie
 3  1,  5 |   głucho przykryte okiennicami. Tuż obok była naturalna altanka,
 4  1,  5 |       Spojrzał weń i zdrętwiał. Tuż, o dwa kroki przed nim siedziała
 5  1,  7 |         otwartym oknie.~W dole, tuż za płotem ogrodu, widać
 6  1,  8 | wyprawiać i obsiewać nieużytki. Tuż za stawem, na wzgórzu, rozciągała
 7  1,  9 |      szli ludzie z pochodniami. Tuż przy trumnie brnął książę
 8  1,  9 |      grudzieńskich, Rafał szedł tuż obok pańskiego tłumu. Ośmielił
 9  1,  10|        mchem wilgotnym porosłe. Tuż ciągnęła w gąszcze szeroka,
10  1,  10|     wtem gruby głos zaskrzeczał tuż nad jego uchem:~- A cóż
11  1,  14|         nieznośne, odpychające. Tuż obok stanęły myśli dopiero
12  1,  17|        i na drzewach morwowych. Tuż u wejścia siedział na płaskich
13  2,  3 |    ostatniego źdźbła, do znaku. Tuż nad nim rozległ się miękki,
14  2,  3 |          obok ołtarza - trzeci. Tuż przed sobą miał kobierzec
15  2,  3 |         prawej strony książę, a tuż przy tych dygnitarzach posadzono
16  2,  9 |    drzewa, z mosiężnym okuciem. Tuż leżała, cieńszym końcem
17  2,  10|  Stanęli obaj w smudze światła, tuż nad głową Rafała. Góral
18  2,  14|      ogród, przechodzący w las. Tuż za oknami kwitły, podobnie
19  2,  17|         nim niedaleka, zda się, tuż tuż, grozi ponura skała
20  2,  17|         niedaleka, zda się, tuż tuż, grozi ponura skała Kaprai.
21  2,  20|         później stanęła od razu tuż przed Rafałem. Przez chwilę
22  2,  20|  nasuwającym obrazy, że widział tuż przed spalonymi ustami nieśmiertelną
23  2,  21|      Wer da! Wer da!~Ujrzeli go tuż przed sobą, osędziałego
24  2,  21|     drugim ogniskiem, usłyszeli tuż za wałem tętent konia lecącego
25  2,  21|        Leci na znak do tamtego.~Tuż pod, nimi rozległ się trzykrotny
26  2,  21|         jeden, drugi, trzeci... Tuż koło nich przeciągle gwizdnęły
27  2,  24|    Zieloną do Grzybowskiej Woli tuż za Grochowem, żeby dalej
28  3,  1 |  twardym klocu kamiennym, kiedy tuż obok, za lasami sąsiedniego
29  3,  3 |      swe połączyć z wodami Ebra tuż za murami Saragossy.~W tych
30  3,  3 |           Gdzie to on tu jest'?~Tuż obok pod murem, w jego fioletowym
31  3,  3 |       progu i osłaniał kolumnę. Tuż za progiem od strony wschodniej,
32  3,  3 |      przez następujące szeregi. Tuż w ulicy była barykada, na
33  3,  3 |    żołnierz hiszpański krył się tuż pode drzwiami. Nabijał spokojnie
34  3,  5 |           Stokowskiego zdrowie!~Tuż za żołnierzami wkroczył
35  3,  6 |         wzmagał się i potężniał tuż w dymie. Sokolnicki dźwignął
36  3,  6 |     jakoby dwie potworne wargi. Tuż w pobliżu Rafała przeleciał
37  3,  6 |    stępa pojechał na prawo, ale tuż o kilka kroków koń jego
38  3,  6 |        do zalewiska w olszynie, tuż o kilkanaście kroków od
39  3,  7 |    tobach i siano w półkoszkach tuż pod oknami. Główne wejście,
40  3,  8 |     samej Kępie za promem łachy tuż nad Wisłą, a obok drogi
41  3,  9 |         folwarku. Niespodzianie tuż obok niego rozległ się w
42  3,  10|        prawo - i oto ujrzał tui tuż samego, we własnej osobie
43  3,  10|       ramieniem o ramię oparci. Tuż za szpalerem i płotem z
44  3,  11|      rozbudzony oficer usłyszał tuż gdzieś za ścianą wrzaski
45  3,  11|       młodego jęczmienia, który tuż za murem bujnie się plenił.
46  3,  13|    klasztoru i białe jego mury. Tuż za kuźnią i za gospodą klasztorną
47  3,  13|        wysoki z daszkiem parkan tuż za oberżą i znalazł się
48  3,  16|        samym brzegu rzeki Ebro. Tuż za nim ciągnął się łańcuch