Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      poszły z góry.~- Te, trąba! - wołał Nardzewski na furmana, gdy
 2  1,  1 |     Jeszcze wam mało?~- Już ja bym wolał tu mieszkać! Tu to dopiero
 3  1,  1 |               Sołtys, bębnić!... - wołał Nardzewski. Dał się słyszeć
 4  1,  2 |     śpieszył...~- Jeszcze czego! - wołał drugi.~Będę się umizgał
 5  1,  2 |              Do Tarnin, kto żyw! - wołał głośno, trzepiąc swą rózgą
 6  1,  2 |        dobrodziej nie poskąpisz! - wołał ktoś z tłumu. - Wyjdziemy
 7  1,  2 |   rozsuniemy...~- Mośćbrodzieje! - wołał głośniej cześnik zarzucając
 8  1,  2 |         mowy:~- "Cóż tedy czynić - wołał starosta - kiedy kogo astra
 9  1,  2 |        chudy, mizerny, zawiędły, i wołał:~- A, mówię, tak! To tak,
10  1,  5 |       zasypywał je śniegiem.~Rafał wołał na woźnicę stojąc na miejscu,
11  1,  8 |       opartymi na poręczy krzesła, wołał:~- Michcik, Michcik!~W głosie
12  1,  17|          wskazując, co się dzieje, wołał o rozkaz zaprzestania zbrodni.
13  2,  1 |     filozofii, Jarzymka.~- Rafuś - wołał tamten - jeżeli jeszcze
14  2,  1 |          przy stole.~- Mówimy tu - wołał do Jarzymskiego przez stół
15  2,  1 |            Karciane, arystokrato - wołał rotmistrz coraz głośniej
16  2,  1 |            Szpic.~- Mylicie się! - wołał zezowaty. - Nie stąd on
17  2,  1 |              Ja wnoszę ten toast - wołał zezowaty naśladując do złudzenia
18  2,  1 |         Podwala i Krzywego Koła! - wołał Anizetka. - Nie po to przyszedłem
19  2,  1 |           w programie widowiska? - wołał towarzysz, który przyjechał
20  2,  12|          Jacek, puzderko! Waluś...-wołał Cedro nachylając przed Rafałem
21  2,  12|           właśnie, otóż właśnie! - wołał z pośpiechem Krzysztof.~-
22  2,  13|           siadajcie do stołu!... - wołał ojciec. - Jutro będziecie
23  2,  13|           Rafuś! czemu nie jesz? - wołał rzucając się z nożem i widelcem
24  2,  14|            nóg pana hrabiego!... - wołał schodząc ze stopni ganku
25  2,  18|           spełnili. .~- Nekanda! - wołał Cedro.~- Czekaj! Oto...
26  2,  18|           Słuchaj, zaklinam cię! - wołał swoje Krzysztof. - Skoro
27  2,  21|        wariacie, aż do tej pory! - wołał z największym gniewem.~-
28  2,  21|       porucznik niczego nie lęka - wołał Kalwicki Niemcowi nad uchem -
29  2,  21|               Co pary w koniach! - wołał Kalwicki głosem tak rozkazującym,
30  2,  21|        Kalwicki stanął w saniach i wołał głośno:~- Herr Offizier!
31  2,  22|    Włoszczowy!~Ktoś z drugiej izby wołał:~- Zdrowia piją, a o Sieradzanach
32  2,  23|          łaski pewnego sąsiada, co wolał zostać w domu, a zgadzał
33  2,  24|          Siaki taki possessionatus wolał przecie wysłać na pola zdradnej
34  3,  2 |            proboszcza.~- Hiszpan - wołał głosem błazeńskim - ale
35  3,  3 |       będziecie mogli prażyć!... - wołał Krzysztof.~- Co ty tam możesz
36  3,  3 | wszechwładzy serca, z całej piersi wołał w przestwór słowami psalmu:~"
37  3,  5 |            Witajcie, los infernos!-wołał.~- Pan podporucznik niech
38  3,  5 |      święta, widzę, obchodzicie! - wołał zachwycony Cedro.~- A ty
39  3,  6 |              Generał Sokolnicki! - wołał głos z ciemności.~- Vite,
40  3,  6 |        mapę, i ten sam głos, który wołał na Sokolnickiego, ozwał
41  3,  6 |          Sołtyk otrzymawszy rozkaz wołał w dymie ochrypłym głosem:~-
42  3,  7 |        znany mu oficer budził go i wołał do generała.~Sokolnicki
43  3,  8 |            Zajączka.~- Prędzej bym wolał zamknąć się w fortecach
44  3,  9 |  zaciosanymi.~- Co tchu naprzód! - wołał ktoś w ciemności. -Tu mogą
45  3,  12|        siebie wyrywał wnętrzności. Wołał:~- Wałacha gniadego pod
46  3,  15|            do sztabu Sucheta!... - wołał z radością Wyganowski.~-
47  3,  16|           pogrześć jego nagi trup. Wołał:~- Już go słońce żre, żołnierze,