Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |         tyle sanek. Przez chwilę myślał, że za ten krok będzie cierpiał
 2  1,  7 |        Toż to jest on? Piotr?" - myślał przypatrując mu się ukradkiem.
 3  1,  7 |         was nie byłem, żebyś nie myślał źle o moich sentymentach
 4  1,  8 |          pościelą. Ale Rafał nie myślał o spoczynku. Siedli obadwaj
 5  1,  10|          i ów rzucił okiem i ani myślał przerywać rozmowy. Jednej
 6  1,  11|            Nic nie powiedziała - myślał Rafał z niewymowną rozkoszą.
 7  1,  12|        ponieść za winy. Czyliż - myślał - nie są jak żebracy wyciągający
 8  1,  13|             Do stu tysięcy bomb!-myślał książę-muszę i ja wyimaginować
 9  1,  15|         chwytał nigdy za lutnię. Myślał wprawdzie po polsku, ale
10  1,  16|        nimi nie taić. Tak będzie myślał jak oni, tak będzie postępował,
11  1,  16|      Wsparł tedy głowę na ręku i myślał. Zbudził go szelest... To
12  1,  17|        otwarł oczy i ze wstrętem myślał o czekającej go pracy. Był
13  1,  17|      płaszcz i wtulony w siebie, myślał, że musi wstać i iść na
14  1,  17|      Regiment Franza Guilay... - myślał książę rozumiejąc teraz
15  2,  1 |     uczucia niebywałej ulgi. Nie myślał wcale o skutku tego przedsięwzięcia,
16  2,  1 | Sandomierzu. Przez kilka tygodni myślał jeszcze o nim, później,
17  2,  1 |   zapomnisz o tym i nie będziesz myślał. Później ci to wytłumaczę.
18  2,  1 |          poty biły na czoło, gdy myślał o straszliwej cenie kart.~
19  2,  2 |       tam właśnie dążył.~Jeśli - myślał - nie zechce mnie więcej
20  2,  2 |      chrapania Jarzymskiego. Nie myślał o tym wcale, co będzie czynił
21  2,  2 |          Toteż z jawną niechęcią myślał o długich ceregielach czekających
22  2,  4 |          Toteż z jawną niechęcią myślał o długich ceregielach czekających
23  2,  9 |      płaniach i szerokie zatory.~Myślał żałobnie o liściu buka,
24  2,  9 |          ziemi.~Wtedy, gdy o tym myślał zwilżając zeschłe wargi
25  2,  13|   Zaczyna się ministrantura... - myślał w pasji.~Krzysztof porwał
26  2,  21|          to oznacza. Szukają go. Myślał o tym z uśmiechem nie odrywając
27  3,  1 |         i koniec awantury...~Tak myślał młody Cedro. Miał stanąć,
28  3,  1 |        potężnym jest człowiek! - myślał namiętnie. - Ileż uczynił
29  3,  2 | dziwaczny w pobliżu widok. Zrazu myślał, że ktoś modli się pod krzyżem
30  3,  3 |       piasek na kupę.~Ciekawym - myślał Cedru ze śmiechem, biegając
31  3,  3 |         odwet za tamte damy... - myślał sobie ociężale, trzęsąc
32  3,  3 |        cię - puść ją!~Tamten ani myślał puszczać. Mrugnął tylko
33  3,  3 |           Cedro rzeczywiście nie myślał iść z nimi. Siadł we framudze
34  3,  3 |    przynajmniej na moment czasu. Myślał właśnie, żeby w jednym z
35  3,  3 |         Wyganowski... Kuzyn... - myślał z niesmakiem.~Kapitan przypatrywał
36  3,  3 |      Pogadam z szyldwachem... -- myślał wyłażąc z szeregu leżących.~
37  3,  3 |       mam ze sobą teraz robić? - myślał bezradni, siedząc w kucki
38  3,  4 |         światłem i ledwie-ledwie myślał:~Co też ze mną myślą zrobić?
39  3,  4 |     obojętnym wzrokiem. Ziewając myślał ospale, że pewnie tu wszyscy
40  3,  5 |     zachwycony Cedro.~- A ty coś myślał! Wprawdzie bab nie ma żadnych,
41  3,  6 |           Nigdy prawie o nim nie myślał, ani razu chyba w życiu
42  3,  6 |      diabłów, tak mię spaprał? - myślał jak przez sen.~Spostrzegł,
43  3,  6 |           Przymknął wtedy oczy i myślał:~Ja to was wiodę w to miejsce
44  3,  6 |           Anizetka, Szpilka... - myślał przypatrując się im przez
45  3,  12|   pułkowych... Sam to uczynił... Myślał o tym patrząc na zboża rodzinne,
46  3,  14| nieznośny i przeklęty. Któż wie, myślał obojętnie, leżąc bez ruchu
47  3,  15|   andaluzyjski rumak. Z rozkoszą myślał o przygodach, które go czekają