Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        jeszcze przez czas pewien leżał na ziemi, pękając ze złości:
 2  1,  1 |           trafiony w samo serce, leżał martwy. Dokoła niego zamróz
 3  1,  3 |    rozmiękły zagon. Przez chwilę leżał bez sił, z twarzą w bruździe
 4  1,  3 |        go ze wszystkiego. Tamten leżał bez sił w miękkim zagonie,
 5  1,  5 |    najwyżej pół godziny. Cześnik leżał już w łóżku. Podstarości
 6  1,  5 |          je i upadł na posłanie. Leżał bez ruchu. Coś w nim teraz
 7  1,  5 |      głęboką zaspę. Przez chwilę leżał na wznak, po szyję zanurzony
 8  1,  5 | stalowych łap, .w jego pysku, to leżał na nim. Wkrótce jednak wydał
 9  1,  5 |       jedną otwartą raną. Dopóki leżał na wilku, nie czuł ni zimna,
10  1,  7 |        słowo!~- No, jużci jakbym leżał pod gankiem...~Z rezygnacją
11  1,  7 |     gasnącego ognia.~Kiedy Rafał leżał bezczynnie, rad, że nic
12  1,  8 |         ustaw rozumu.~Gdy nieraz leżał na suchych pagórkach, otaczających
13  1,  10|      Dworzanin~Pałac grudzieński leżał w głębi starego parku. W
14  1,  12|          wydrążenie w murze. Tam leżał lew brązowy, któremu przednią
15  1,  16|  pokrywał strome zbocze wzgórka, leżał szmat nieużytku, zarosły
16  1,  17|         ustać w dymie. Pod murem leżał porucznik Kobylański, któremu
17  2,  1 |    dukaty wygarnięte z kieszeni, leżał w czyichś ramionach... Kłuły
18  2,  2 |     grających w karty. Olbromski leżał na swej pościeli z oczyma
19  2,  8 |      korytarzem. W cieniach jego leżał lód ziemią okryty, a ze
20  2,  8 |          że sztyletu już nie ma. Leżał twarzą ku ziemi, z rękoma
21  2,  9 |         z morderczych objęć snu. Leżał długo bez ruchu, bez zdolności
22  2,  9 |  wyszywany serdak. Obok posłania leżał nóż kończysty wygięty niby
23  2,  9 |       zwaliła owa nawisła skała. Leżał pod nią bez protestu, zabity
24  2,  9 |   dokonany głos: Nie ma...~Rafał leżał zrazu jak przedtem, zwyciężając
25  2,  14|     Pojechali nareszcie. Folwark leżał w lasach, między dwoma płaskowzgórzami,
26  2,  15|      sosny łóżko polowe, i Rafał leżał w ubraniu, z oczyma zwróconymi
27  2,  15|          i na tym koniec. Kamień leżał na sercu. Ale w niskości
28  2,  17|         strawy, ani napitku. Kto leżał bez duszy i taczał się z
29  3,  2 |         płytach okolicznych. Sam leżał obok marmurowej tablicy,
30  3,  3 |          Zdradziecko go napadły. Leżał teraz pod istną stertą zwalisk,
31  3,  3 |         z drugiego piętra.~Cedro leżał dość jeszcze długo. Nareszcie
32  3,  3 |         i zaiste kamienny. Cedru leżał między innymi w szeregu,
33  3,  4 |     huczały i dudniły. Krzysztof leżał na wznak z oczyma utkwionymi
34  3,  6 |       zestrzelany kulami na polu leżał półumarły, nie pękło z żalu,
35  3,  6 |          ręką pomacać! Gdyby był leżał na cmentarzu, co go w polu
36  3,  6 |     drogi.~W głuchym półomdleniu leżał wciągając w płuca wolniejsze
37  3,  11|   sandomierski rynek. Obok niego leżał skrwawiony książę. Kilku
38  3,  12|        do stancji woń różaną. On leżał z przymkniętymi oczyma,
39  3,  12|       zajrzała przez szczelinkę. Leżał tak samo ze zmarszczonym
40  3,  14|      objęły strasznym ramieniem, leżał wyrwany z węgłów, zepchnięty
41  3,  14|   wstrząśnienie ziemi, na której leżał, jakoby dreszcz gruzów i
42  3,  14|  zwaliska - i na tym poprzestał. Leżał tak samo.~Tymczasem ciężkie
43  3,  16|          Upadł na posłanie swe i leżał bez ruchu, słuchając rozmów,
44  3,  16|   rośliny. Na błyszczącym piasku leżał nagi zupełnie Wyganowskiego
45  3,  16|        sam. Przy głowie zmarłego leżał głaz. Ułan siadł na nim,
46  3,  17|        kieleckim od dawien dawna leżał złożony testament szlachcica
47  3,  17|       Okrągły, siwy, twardy głaz leżał nie tylko na powierzchni,