Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   wysysając każdą kroplę wilgoci, wielkie jedle chwiały królewskie
 2  1,  1 |        zieleni igieł świeciły jak wielkie diamenty. Tam i sam długi
 3  1,  1 |       ironii pytał Hibl wskazując wielkie, kudłate psiska pod piecem.~-
 4  1,  1 |     Krakowa? Co bym tam ujrzał?~- Wielkie zmiany, pożądane zmiany.
 5  1,  2 |       czarnej masce, zakopanego w wielkie niedźwiedzie, który na czele
 6  1,  2 |        widna, księżycowa, mroźna.~Wielkie śniegi, przemarzłe w tęgich
 7  1,  5 |          szkapiąt, tak małych, że wielkie ich łby i chude tułowia
 8  1,  6 |    zwierząt, wysnuwają się pająki wielkie jak wiązy, z nogami dłuższymi
 9  1,  6 |           jeszcze przechodzić bez wielkie lasy, bez Golejowskie. No,
10  1,  8 |            A potem on mówił takie wielkie słowo do najbiedniejszego
11  1,  12|        patrzały teraz w przybysza wielkie, jak gdyby senne oczy samotnych
12  1,  12|       wielkiej sali, dokąd wiodły wielkie drzwi dębowe, sztabą żelazną
13  1,  13|          okien, wyskoki balkonów, wielkie obłąki portyków utkane ciemnymi
14  1,  13|     Francja niosąc w te kraje swe wielkie prawa? Lud wenecki pieśniami
15  1,  14|           na tył głowy. Oczy miał wielkie, nadzwyczajnego wyrazu,
16  1,  14|           żagle. Niechaj dźwigają wielkie korwety bojowe. Rozkosz
17  1,  14|     egipskim lądzie, który pożarł wielkie ludy, piaskiem zasypał ich
18  1,  16|          tarniną. Stało tam jedno wielkie drzewo na urwisku gliniastym,
19  1,  16|           nogami aksamity mchów i wielkie liście. Z radością i szczególnym
20  2,  1 |           Brody, co?~- A właśnie! Wielkie tam stawy, trzciny, dalekie
21  2,  3 |          pobliżu kolumn stały dwa wielkie lichtarze z płonącymi świecami,
22  2,  3 |      zamknąć przez trzy uderzenia wielkie i otworzyć lożę stołową.~
23  2,  7 | lekceważenie tego, co jakoby jest wielkie, i tego, co jest jakoby
24  2,  7 |           z przebitego boku góry.~Wielkie żabice, rozdzielające strumień
25  2,  11|      drżenie przebiegło całe jego wielkie ciało od stóp do głowy.
26  2,  16|         były uciarane w bagnie, a wielkie czapy dotykały ziemi, gdy
27  2,  16| kirasjerów na olbrzymich koniach. Wielkie ich czaka z włochatymi grzebieniami
28  2,  17|          uchodząc z Neapolu przez wielkie włoskie góry, przyszedł
29  2,  17|            W dali przed nami było wielkie morze. Jak je sobie wspomnieć!...
30  2,  17|        nigdzie. Zaraz następowało wielkie osłabienie, dochodzące aż
31  2,  18|           Proszę cię, Trepka...~- Wielkie mecyje... Moje-że wojaki!~-
32  2,  18|     szeroko rozsiadłe, a nad nimi wielkie ogołocone drzewa, których
33  2,  19|      rusztowanie i ze spokojem na wielkie dłonie kładł czerwone rękawiczki.~
34  2,  24|           spławy świerkowe, zrazu wielkie, później drobniejsze, dopóki
35  3,  1 |          posadzie: potworne łapy, wielkie pletwy brzuchowe rzucą się
36  3,  1 |    kwadrze. Wtedy rozdzielają się wielkie ruchy fal, w różne się strony
37  3,  4 |           późno w dzień. Świeciło wielkie, złotolite, oślepiające
38  3,  5 |   miejscach długi stół obciążało.~Wielkie, żółte świece kościelne
39  3,  5 |         gryfów, rarogów i chimer; wielkie patery na owoce z malachitu
40  3,  6 |     niekiedy wynurzały się z nich wielkie zastępy drzew i kryły znowu
41  3,  6 |    wszystkich kierunkach. Były to wielkie wydrążone kule z żelaza,
42  3,  10|          na kolana łzy piołunowe, wielkie krople żałości. Nikt na
43  3,  11|   klasztor benedyktynek na wyłom!~Wielkie armaty wałowe poczęły miotać
44  3,  15|      doszczętnemu zduszeniu przez wielkie siły. Prawie tedy nie sypiali
45  3,  17|       które tam niegdyś szumiały. Wielkie wykroty, obwieszone kamieniami
46  3,  18|            Dla tego jednego słowa wielkie pułki złączył, umundurował,