Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           Już można było rozróżnić same głosy.~W pewnej chwili od
 2  1,  2 |        buty.~Teraźniejsza młodzież same bałamuty.~I znowu z góry
 3  1,  2 |          Ale fluctuantur podczas i same nawet nadzieje, kiedy tenax
 4  1,  2 |        szczęśliwy i radosny, że aż same nogi drgały:~W Krakowie
 5  1,  3 |        kiszki powypuszczam! ~W tej samę chwili Michałek sapiąc ruszył
 6  1,  7 |           jak przed wiekami, takie same, być może, jak na zaraniu
 7  1,  7 |        młyńskich pogródek. Koniska same ją znajdowały w ciemności.
 8  1,  8 |            tobie jak w księdze. Te same tłamsisz w sobie zaskórne
 9  1,  8 |            i sam idę, podobnie jak same jedne odchodzą za bramy
10  1,  11|           jego męczarnie, że takie same czuje i że w to miejsce
11  1,  12|           hulały bałwany morza, że same mozaiki powyginały się na
12  1,  17|         drzewo. Ogrody były zryte, same groble i forty uszkodzone
13  2,  1 |        zawodu do zawodu, odmieniać same pożądania, bo inaczej ziemia
14  2,  1 |           Rafał, zaczerwieniony po same uszy, odezwał się: po czemu
15  2,  1 |           stanisławowską cechę. Te same jeszcze zostały ściany,
16  2,  1 |         Kazali mu zanurzać ręce po same łokcie w słojach z kiszonymi
17  2,  2 |         biło coraz wolniej i tylko same wargi bezdźwięcznie łkały:~-
18  2,  3 |    poprzednio, rozstąpiły się i te same osoby weszły powtórnie.
19  2,  4 |         biło coraz wolniej i tylko same wargi bezdźwięcznie łkały:~-
20  2,  6 |       piersiach, lecz drżało, ręce same się splotły i błogosławieństwo
21  2,  6 |          ich żyłach przepływają te same strumienie ognia. Kiedy
22  2,  8 |           wtedy, że to góry wołają same, że się góry i rzeki tak
23  2,  8 |         się w niego aż do kości, a same kości zatrzeszczały. Ujrzał
24  2,  9 |          zdawało mu się, że już te same turnie widział, że już je
25  2,  9 |   osobliwie stopy - to głazy takie same jak naokół. Tym się tylko
26  2,  11|          tafel lodu olbrzymich jak same skały. Ze drżeniem, odsłoniwszy
27  2,  11|       jasnoróżowym kwieciem, które same liście wyprzedza. Stało
28  2,  12|       wyginały się pod nim, kolana same raz w raz leciały ku ziemi,
29  2,  14|            Naprzód trza było waści same sprawki obaczyć we wzorze.
30  2,  17|           bracia: przyszli my w te same wądoły, nad one zgniłe rowy
31  2,  18|            uzdy przyprowadzicie te same wierzchowce pod ganek. Tyle
32  2,  19|    moszterdziej, w ciepłe futro po same uszy zakutany.~- A jakbyś
33  2,  20| melancholii... Ale pochwycił tylko same barwy, surowe kolory. Nędzne
34  2,  20|            te oczy prześliczne, te same, a jednak inne. Nie zmierzchły
35  2,  22|      Prusaki pobiły, a zaraz potem same uciekły.~- Takie bitwy to
36  3,  1 |              Maryja!~- No?~- Takie same mają barwy, jakie my jeszcze
37  3,  1 |           a niepostrzeżenie aż pod same mury Fuenterrabii. W oczach
38  3,  3 |           mógł spojrzeć na nią. Te same ujrzał samoświecące oczy,
39  3,  3 |            te bezsenne białe róże. Same jego ręce zanurzyły się
40  3,  6 |          kuźnią raszyńską.~Stamtąd same już konie pociągnęły dalej
41  3,  8 |      Bednarskiej był zwinięty, a i same krypy z materiałem wojskowym
42  3,  9 |         Dopiero zbliżywszy się pod same domy Karczewia i zająwszy
43  3,  11|    powszedniego dnia, podobnie jak same lochy. Z wolna wytworzyło
44  3,  11|           od słot i wichrów! Teraz same, w jednej chwili wydane
45  3,  13|        wspomnienie dzieciństwa. Te same szare skarpy rozkraczone,
46  3,  13|            się ze wszej potęgi. Te same kamienie, co od zwietrzenia