Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |          rozweselasz. Niemy waćpan jesteś jak ten worek skórzany,
 2  1,  3 |          ja jestem winien.~- Czemu jesteś winien, kochanku?~- Ja sam
 3  1,  7 |              Widzisz, braciszku... Jesteś jeszcze bardzo młody i nie
 4  1,  8 |        spełniam zbrodnię. Dlaczego jesteś taki? Tak inny? Smutny?
 5  1,  8 |          jego padół. Ty sam, który jesteś świat, zamiast iść ku wyżynie,
 6  1,  8 |       szukać, macać koło siebie.~- Jesteś chory... więc milknę... -
 7  1,  8 |          rozpaczy.~Ty. który mocen jesteś uczynić to, coś uczynił,
 8  1,  9 |          mylę się - rzekł - waćpan jesteś bratem zmarłego kapitana
 9  1,  10|            niego jak z buńczuka. - Jesteś asan, jak słyszę, bratem
10  1,  11|        koniem i rzekł półgłośno:~- Jesteś waćpan cały w błocie zawalany.
11  1,  12|       takich dzieł!...~- Kto wasan jesteś? Mam rozkaz ludzi użyć,
12  1,  14|        znam wcale.~- Czy tylko nie jesteś oczarowany`? Wszak w miłości
13  1,  14|  żołnierzem. - Ty, kochany bracie, jesteś uczonym, nic żołnierzem.
14  1,  16|            nie!~- Ejże...~- Głupia jesteś sroka i tyle. Ty myślisz,
15  1,  17|         strącone skrzydła sadzy.~- Jesteś... - wyszeptał.~Zarazem
16  2,  1 |         ucieszyłem się prawdziwie. Jesteś mi potrzebny.~Rafał kłaniał
17  2,  1 |        rozległ się głos księcia:~- Jesteś, mości sekretarzu! Przychodzisz
18  2,  1 |         Wiesz co?... szkoda, że ty jesteś tym jakimś tam sekretarzem.
19  2,  1 |         lokaju! Spasłeś się, gruby jesteś jak słownik Forcelliniego,
20  2,  1 |          kąta zezowaty młokos - ty jesteś stały.~- Słyszałem od wiarogodnych
21  2,  1 |     Oleśnicę znasz, z mojej strony jesteś, a nadto brat dawnego towarzysza,
22  2,  1 |      Trzeba, żebyś wiedział, skoro jesteś między ludźmi należącymi
23  2,  1 |       Podejrzewam cię od dawna, że jesteś owładnięty przez wulkaniczne
24  2,  2 |           On rzekł:~- Kobieto, kim jesteś?~- Nazywam się Helena de
25  2,  3 |          dobrym, radosnym głosem - jesteś do nas za ucznia przyjęty.
26  2,  4 |           On rzekł:~- Kobieto, kim jesteś?~- Nazywam się Helena de
27  2,  5 |          Mówiły gwiazdy:~Czymże ty jesteś, który chciałeś nazwać mię
28  2,  5 |        chodzącej we dnie?~Potworny jesteś i obmierzły w twojej mądrości
29  2,  6 |          niezwyciężony! Mocniejszy jesteś niż zima, niż lód, niż wicher!
30  2,  6 |             niż wicher! Mocniejszy jesteś niż wilk. Ty się nie boisz
31  2,  6 |    jesteśmy sami jedni na świecie! Jesteś straszny! Jesteś piękny!
32  2,  6 |          świecie! Jesteś straszny! Jesteś piękny! Drżę na samą myśl...
33  2,  10|      zbójem - zaduszę cię jak psa! Jesteś skuty. Nie ruszysz się.
34  2,  12|           furman.~- Wasan tutejszy jesteś? co?~- Nie, ja nietutejszy.~-
35  2,  13|               Jakżem szczęśliwa!~- Jesteś ubrana jak pasterka Filis,
36  2,  13|           i sykał niecierpliwie.~- Jesteś hrabianką z mojej łaski... -
37  2,  20|       Prawda, że to Szczepana...~- Jesteś troszeczkę, o ile sobie
38  2,  21|           tułał po gościńcach...~- Jesteś, ile sobie przypominam,
39  2,  21|            Nic nie wiem.~- Byłeś i jesteś jeden. Będziesz zawsze.~
40  3,  3 |           zdziczenie bojowe.~Jakże jesteś piękna... - marzył Cedro,
41  3,  3 | narzeczonej w błękitnej przepasce. Jesteś, pochlebiam sobie, pierwszy
42  3,  4 |        śmierci? Bógże ci zapłać... Jesteś zapach mojej młodości...
43  3,  4 |         otacza je niby mgła...~Nie jesteś tak znowu głupi, Szczepanku,
44  3,  4 |        patrząc mu w oczy.~- Jakiej jesteś broni`? - przerwał.~- Lansjer
45  3,  7 |             rzekł Gintułt - że nie jesteś ciężej chory, gdyż w takim
46  3,  7 |       zasięgając wiadomości, gdzie jesteś.~Rafał zamilkł. I książę