Tom, Rozdzial

1001  3,  9 |                     ogromny bretnal w zapał, a za chwilę począł bić stemplem
1002  3,  9 |                  barakami. Zwarty, podwójny, a za chwilę potrójny szereg źgał
1003  3,  10|                        patrzy bezczynnie, jako za swoją dąży sprawą. Rafał
1004  3,  10|                      panie pośle!~- Bardzo mię za młodu, widzisz, straszyli,
1005  3,  10|                   znalazł. Niejednegom stracha za życia widział, piękny wojaku...
1006  3,  10|                   razem z Trepką ruszył cwałem za oficerskim orszakiem, który
1007  3,  10|                  kalibru, Olbromski Rafale! Co za koń! co za statura! Wyglancowali
1008  3,  10|                Olbromski Rafale! Co za koń! co za statura! Wyglancowali cię,
1009  3,  10|                  ramieniem o ramię oparci. Tuż za szpalerem i płotem z tarniny
1010  3,  10|                       pobudzaniem do rozpusty. Za pięćdziesiąt lat nogi by
1011  3,  10|                       ratować. Honor plemienny za jaką bądź cenę musiał się
1012  3,  11|                 folwarku kapitulnego Kamienia; za chwilę co koń skoczy pędził
1013  3,  11|                      ku posterunkom umocnionym za klasztorem św. Jakuba, za
1014  3,  11|                      za klasztorem św. Jakuba, za kościołem św. Pawła, św.
1015  3,  11|            Gintułtowski osobliwie się przydał. Za jego to staraniem i nieprzerwaną
1016  3,  11|                      złudzenia utraty zmysłów. Za dnia, wśród najpilniejszej
1017  3,  11|                   świątyńce, gdzie się modlili za życia wymordowani!... Omszałe
1018  3,  11|                     oficer usłyszał tuż gdzieś za ścianą wrzaski na trwogę.
1019  3,  11|                    żołnierze chyłkiem pomykali za mury. Opuszczony od wszystkich
1020  3,  11|                     przedmieściu zawichostskim za sadzawką benedyktyńską,
1021  3,  11|              rozciągnęła się w obiedwie strony za kościół Świętego Jakuba
1022  3,  11|                  młodego jęczmienia, który tuż za murem bujnie się plenił.
1023  3,  11|                ochotników dla zdobycia karczmy za bramą Opatowską i adiutanta
1024  3,  11|                       pułku dwunastego, ukryta za nasypem, biła się już z
1025  3,  11|                        w dymnikach, na wieży i za murem, strzelali ile wlazło.~
1026  3,  11|                      jakiś oficer pociągnął go za połę i wskazując księcia
1027  3,  11|                 glinach i runął na twarz w rów za wałem. W mgnieniu oka rzuciło
1028  3,  11|                 odczepić:~- Kamień na kamieniu za godzinę r tych murów nie
1029  3,  11|                        ku górze. Michcik dążył za nim. Gdy tak Gintułt wbiegał
1030  3,  11|                      Gintułt schwycił generała za rękę, za ramię... Błagał
1031  3,  11|                     schwycił generała za rękę, za ramię... Błagał go z krzykiem:~-
1032  3,  11|                  Gintułt chwycił Sokolnickiego za piersi, krzycząc, żeby kazał
1033  3,  11|                       stąd! Skryj się co tchu! Za chwilę będziesz rozstrzelany,
1034  3,  11|                        żołnierz bierze księcia za bary, zadaje go sobie na
1035  3,  11|                     plecy, jego samego ciągnie za rękaw. Idą wraz, biegną...
1036  3,  11|                   żywego człowieka... Rafał, a za nim żołnierz niosący księcia,
1037  3,  12|                  między kulbakami koni, służył za łoże dla ciężko chorego
1038  3,  12|                       Słońce wschodziło, kiedy za Goryczanami wzuli się na
1039  3,  12|                    poranne wstawały z parowów.~Za Chobrzanami wzięli się w
1040  3,  12|                        rejterady. Ale już było za późno. Zstępował tedy ze
1041  3,  12|                        Na dworze przy koniach, za progiem, został jeno sam
1042  3,  12|                     jak w kajdany. Wsunęła się za drzwi bez szelestu, wtuliła
1043  3,  12|                         Przed rokiem wydali ją za mąż za konkurenta, za przyjezdnego
1044  3,  12|                        rokiem wydali ją za mąż za konkurenta, za przyjezdnego
1045  3,  12|                       ją za mąż za konkurenta, za przyjezdnego kawalera, za
1046  3,  12|                      za przyjezdnego kawalera, za sąsiada, który stanowił
1047  3,  12|                        Stary Olbromski dreptał za synem przynaglając go do
1048  3,  12|                  Obadwaj z Rafałem pospieszyli za starcem, On tymczasem trzęsącymi
1049  3,  12|                         Rafał zapinał popręgi. Za chwilę siedzieli na siodłach.
1050  3,  12|                       mi chłopca!...~Usłyszeli za sobą dziadowskie; łkanie,
1051  3,  13|                     Radomia na południe w ślad za ustępującym nieprzyjacielem,
1052  3,  13|               klasztoru i białe jego mury. Tuż za kuźnią i za gospodą klasztorną
1053  3,  13|                     jego mury. Tuż za kuźnią i za gospodą klasztorną był wysoki
1054  3,  13|                      ogrodu. Olbromski zaczaił za murowanicą oberży i kuźni,
1055  3,  13|                     został przy koniach ukryty za oberżą. Na dany znak przez
1056  3,  13|                   wysoki z daszkiem parkan tuż za oberżą i znalazł się w ogrodzie.
1057  3,  13|                   Wszystko tu jest jeszcze jak za Chrobrego króla, jak za
1058  3,  13|                        za Chrobrego króla, jak za króla Krzywousta albo Mnicha.
1059  3,  13|                    kamienia przyniosły mniszki za Bodzanty, kościelnego księcia
1060  3,  13|                     ich krzyk. Rafał poskoczył za nimi. Zatoczył się jak pijany...
1061  3,  13|                       podłogi, przed progiem i za progiem, stały czarne strugi
1062  3,  13|                      krwi. Stary szlachcic nie za darmo sprzedał swe życie.
1063  3,  13|                       do małej stancji i drzwi za sobą zaparł. Dopiero łap
1064  3,  13|                       sobą zaparł. Dopiero łap za pistolety, za dubeltówkę
1065  3,  13|                      Dopiero łap za pistolety, za dubeltówkę i przez sadek
1066  3,  13|                    onego. Wszystkie te oficery za nami! Zatrzaśli my drzwi...
1067  3,  13|             powywłóczyli trupy swoich kamratów za próg, zakopali w dół i poszli
1068  3,  13|                       Gdzie leżą?~- Wszystkich za lamusem pogrzebu.~Rafał
1069  3,  14|                     tam naszego narodu zepsuły za pierwszego oblężenia! Ile
1070  3,  14|                   oczywiste Żydy, bo już snadź za ojców wychrzczone. Dawne
1071  3,  14|                    widać już było mieszkańców. Za klasztorem otwarł się przed
1072  3,  14|             powyginanych nasypów przedstawiały za rzeką Ebro roboty ziemne
1073  3,  14|                      forty obronne hiszpańskie za klasztorem Świętego Augustyna,
1074  3,  14|                        W pobliżu, gdzieś obok, za urwiskiem ścian słychać
1075  3,  14|                    latarni obleciał przestrzeń~za Krzysztofem, z prawej strony
1076  3,  14|                  szablę. Słyszał obok siebie i za sobą skoki po jęczących
1077  3,  14|                        i odór jego ciała. Idąc za głosem skoczył na niego
1078  3,  15|                        jowialni i dobroduszni, za niuch dobrej tabaki wyjawiający
1079  3,  15|                    godzinie nocy i mroku brali za to zapłatę i znikali w szczelinach
1080  3,  15|                     najczęściej gęsiego, jeden za drugim, zestrachane konie
1081  3,  15|                      zestrachane konie ciągnąc za uzdy po zupełnych bezdrożach,
1082  3,  15|                       w łańcuchach iberyjskich za Ebrem. Prawie tedy z Vallée
1083  3,  15|                   rozmieszczać przybyszów. Ale za chwilę już postawa i brzmienie
1084  3,  15|                        Tego życia.~- Cóż znowu za sentymentalizm!~- Mówię
1085  3,  15|                        w głos jak dziecko. Ale za chwilę był już sobą.~- Żartujesz,
1086  3,  15|                       można ich pobić, bo mają za sobą rację i entuzjazm.
1087  3,  15|                       u nas chciał bić z duszy za takie czy inne następstwo?
1088  3,  15|                     Pomyśl tylko...~- A ty się za kogo bijesz? - zadrwił krwawo
1089  3,  15|               okrzykiem:~- Ja się biję z duszy za kraj!~- No, powiadajże sobie
1090  3,  15|                  szlakiem do Tortozy.~- Cóż to za człowiek? Żeby mię tylko
1091  3,  15|                    Żeby mię tylko nie sprzedał za jakie srebrniki. Bom widział
1092  3,  15|                        najpewniejszy! Głową ci za niego ręczę. Doświadczyłem
1093  3,  15|             wachmistrzowi, kto to jest i co ma za misję. Gajkoś go "uważał"
1094  3,  15|                      Ciemnym wieczorem ruszyli za bramę. Na odjezdnym Wyganowski
1095  3,  16|                   samym brzegu rzeki Ebro. Tuż za nim ciągnął się łańcuch
1096  3,  16|                      Orleans. W tamtej stronie za rzeką stały dwa bataliony
1097  3,  16|                    zarzucił płaszcz i pojechał za Ebro. W pobliżu obozu pułku
1098  3,  17|                      tam płytkie, tu sięgające za głęboko, aż do podgleby
1099  3,  17|                        dawała swego dziewictwa za darmo. Trzeba było rozedrzeć
1100  3,  17|                       Niwa ta służyła aż dotąd za pastwisko. Wyrosły już na
1101  3,  17|                     wzajem w ramiona bez słów.~Za chwilę Rafał siedział z
1102  3,  17|                    masz, niech go pioruny! Cóż za koń! - nie mógł Rafał powstrzymać
1103  3,  17|                     wiem. Siedzę tu, mówię ci, za górami, za lasami, ludzi
1104  3,  17|                       tu, mówię ci, za górami, za lasami, ludzi prawie nie
1105  3,  18|                    daleko, na urwistym brzegu. Za nim błyszczał barwami mundurów
1106  3,  18|                  Gwardie szły przed nim, świta za nim, i znowu gwardie. Pułki