Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             tak... Miło mi... Raczże waszmość rozgościć się jak u siebie.
 2  1,  1 |       należeć do tej samej nacji, co waszmość, panie komisarzu, czyli
 3  1,  1 |            właśnie pokoju na sofie.~-Waszmość dobrodziej hoduje, jak widzę,
 4  1,  1 |          tylko poprawia. Spojrzyj no waszmość, co to za przestronne nozdrza!
 5  1,  1 |            głębokich śniegach. Żebyś waszmość widział ten: obraz! Jeden
 6  1,  1 |               Ale kłem, rozumiesz to waszmość, nie może, ani-ani, bo Rozbój...
 7  1,  1 |               wtrącił Nardzewski - a waszmość, panie komisarzu, może i
 8  1,  1 |            do Krakowa! Ale czegóż to waszmość wymagasz ode mnie`'~- To
 9  1,  1 |             Domini 1768. Porachuj no waszmość, ile to lat.~- Rzeczywiście -
10  1,  1 |           noga moja nie postanie. To waszmość możesz oświadczyć pierwszemu
11  1,  1 |              jak leśny wilk. Widzisz waszmość, że jadłem dość w tym Krakowie
12  1,  1 |          plewami spieczonego... Zważ waszmość, że działa się ta sprawa
13  1,  1 | Najprzedniejsze obywatelstwo, mówisz waszmość? Patrzajcież!~- Tak jest.
14  1,  1 |     dziedzicem na stole.~- Kontynuuj waszmość, jeśli łaska... Miło mi
15  1,  1 |          Nardzewski ciągnął:~- Mówże waszmość, miłościwy panie, z łaski
16  1,  1 |          Rozporządzono dalej...~- Co waszmość chcesz mówić? - z cicha,
17  1,  1 |           były ich lekarkami. Spytaj waszmość, kogo chcesz, czy i ja sam,
18  1,  1 |         Rzekł spokojnie:~- Skądże to waszmość wiesz? Skąd wiesz? Drażnisz
19  1,  2 |              ale baranie.~- Mnie aby waszmość powiesz! Ja węchem poznam
20  1,  8 |          wcale nie dbać. Powiedz no, waszmość, zaprzecz, jeżeli możesz,
21  1,  8 |            jest rzecz... Wierzaj mi, waszmość.~- Nie rozumiem... Zgoła
22  1,  9 |         Znowu:~- Tak jest...~- A czy waszmość dałeś im znać?~- Tak jest.~-
23  1,  10|            tych dniach dwór zajmę.~- Waszmość pan niby?~- A ja. Cóż się
24  1,  10|          Jezus ci Maria!~- Co też to waszmość pan!... Wstyd doprawdy...~-
25  1,  13|           padł pierwszy.~- Co też to waszmość?~- Prawda święta! Ale nie
26  1,  13|          brzegu i spytał:~- Racz mię waszmość objaśnić, jaka to jest broń,
27  2,  1 |           nagle przyszło i trzyma... Waszmość, mości cześnikowiczu, do
28  2,  1 |          Rafała.~Rzekł do niego:~- A waszmość z jakich Olbromskich, jeśli
29  2,  1 |           moim gnieździe. Znasz może waszmość to miejsce?~- Tak. Jeździłem
30  2,  2 |          Bardzo mi przyjemnie poznać waszmość pana.~- Będziemy teraz mieli
31  2,  2 |            zasłaniać je zaczną. Czyś waszmość kiedy widział taką chwilę,
32  2,  2 |           często? - rozpowiadam. Czy waszmość raczysz przebaczyć tej gadatliwej
33  2,  14|           rzekł Cedro do Rafała.~- A waszmość również z Wiednia zstępujesz
34  2,  14|          mnie się skończy!~- A żebyś waszmość wiedział, że szydząc sobie
35  2,  14|          swoje... Bo zawsze, ilekroć waszmość wracasz znad modrego Dunaju,
36  2,  17|                 Bóg nasz sędzia, nie waszmość. W parę tygodni czasu z
37  2,  17|             jest moją, mówi Pan. Nic waszmość nie wyrokuj! Spojrzyj no,
38  2,  17|             panem Wiednia. Nie wiesz waszmość owo zgoła, co mówisz...
39  2,  17|           wieczna! A teraz, słyszysz waszmość, dopadła mię tu wieść w
40  2,  20|             prawie uśmiechem.~- I to waszmość, który, jak słyszałam, miałeś
41  2,  20|         siada!~- Tak... słyszałam. A waszmość, kiedy o siadanie na koń
42  2,  20|           wywijał.~- Miło nam poznać waszmość pana... - kłaniał się Cedro. -
43  2,  20|           jak pomyślę...~- Postaw im waszmość kufę.,.~- Włosy mi stają
44  2,  21|            żeby tamburino, a jeszcze waszmość pan... gawota. Nie. Wynajdę
45  3,  10|             No, to i dobrze.~- A cóż waszmość myślisz? Obadwaj my z Krzysztofem