Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            orłowe i sęp tylko kiedy niekiedy przylata popatrzeć z wierzchołka
 2  1,  1 |           góry pytlowej mąki. Kiedy niekiedy coś pod saniami trzaska.
 3  1,  1 |            na swoim miejscu i kiedy niekiedy machał ręką dla odpędzenia
 4  1,  3 |      skrzydłami lasów ukazywały się niekiedy jak odbicia chmur. Daremnie
 5  1,  3 |             z rozwartego dna. Kiedy niekiedy łódź drżała od niespodziewanych
 6  1,  5 |            góry, ponad konia. Kiedy niekiedy zrywał się jakoby schylony
 7  1,  5 |           jej grzywy trzepała kiedy niekiedy schyloną ,nisko twarz Rafała.
 8  1,  5 |             wybuchał płatami ognia. Niekiedy ciemność rozdzielała się
 9  1,  7 |           melodię kołyszącą, senną. Niekiedy z jej głębi dawał się słyszeć
10  1,  7 |            chodził po izbie i kiedy niekiedy rzucał wyraz cichy jak oddech:~-
11  1,  7 |         bezsłownym dźwiękiem głosu. Niekiedy w środku żywego śmiechu
12  1,  7 |        skórą i stojąc przy drzwiach niekiedy pomrukiwał.~- Idź spać,
13  1,  7 |         nieprzepartym objęte. Kiedy niekiedy wszakże jakaś gibka rózga
14  1,  7 |             zwykle we śnie... Kiedy niekiedy zimny i zwilgły wietrzyk
15  1,  8 |             w złocistą drogę. Kiedy niekiedy plusnęła płotka igrając
16  1,  10| uwielbieniem tyle nocy i dni. Kiedy niekiedy dostrzegał w ogromnych lustrach
17  1,  11|            zajęcia codzienne. Kiedy niekiedy zjeżdżano olbrzymią hurmą
18  1,  14|       prawda?~- Bywam u niego kiedy niekiedy, wzywany w sprawach specjalnych,
19  1,  17|            ciemności. Gdy się kiedy niekiedy ocknął, znajdował przy wezgłowiu
20  2,  1 |            ziemi. Trwało milczenie. Niekiedy tylko przerwał je głos tego
21  2,  1 |     przymglone. Jarzymski śmiał się niekiedy, niedbale gwarzył o Sandomierszczyźnie,
22  2,  1 |           spod Koprzywnicy... Kiedy niekiedy oczy jego wpijały się jak
23  2,  3 |            majora, oświetlona kiedy niekiedy przez migotliwy płomień,
24  2,  6 |             strumienie ognia. Kiedy niekiedy tylko oddawali sobie wzajem
25  2,  7 |       śmierci. Tylko uśmiech, kiedy niekiedy przepływający przez oczy,
26  2,  7 |             niebieskie łątki.~Kiedy niekiedy zabłąkał się aż tam z odległych
27  2,  8 |           płakała z zachwytu. Kiedy niekiedy rzucali w ten wielki a bezludny
28  2,  9 |          ciała jej, śladu zabójców. Niekiedy wśród tej cudzej trzeźwości
29  2,  9 |            wśród ich zastępu. Kiedy niekiedy coś na powierzchni plusnęło
30  2,  11|        kratami domów zalśniła kiedy niekiedy rabata lewkonii, przemknął
31  2,  12|           szarym jest piach i mech. Niekiedy wśród tej przestrzeni, tak
32  2,  12|           na deszcz i lekkie krople niekiedy muskały po twarzy. Wiatr
33  2,  17|      Zwisającą banderę wiater kiedy niekiedy wydął... Kadłub okrętu szedł
34  2,  18|           Berlin, ale darować kiedy niekiedy życie również nie zawadzi.
35  2,  20|           oddał się lekturze. Kiedy niekiedy zwracał się odruchowo do
36  2,  22|        słuchał z uśmiechem, patrząc niekiedy na kolegę spod oka. Gdy
37  3,  3 |       przerwał ciszy. Prysnął kiedy niekiedy knot gromnicy... Zadrzemał,
38  3,  4 |          tak samo myśli nieszczęsne niekiedy. wspomną rzeczywistą ziemię.
39  3,  6 |            śniadych tumanach. Kiedy niekiedy wynurzały się z nich wielkie
40  3,  6 |            uważne spojrzenie. Kiedy niekiedy sekretnie ziewał. Był to
41  3,  6 |        Snadź coś rozumiał, bo kiedy niekiedy raptownie potakiwał. W pewnej
42  3,  9 |            Z dala, zza Wisły, kiedy niekiedy nadlatywały krzyki pikiet
43  3,  13|      Czerwone zgliszcze pełga kiedy niekiedy w tym miejscu między czarnymi
44  3,  15|     zagrodami dla kóz i krów. Kiedy niekiedy trafiały się domostwa okazalsze
45  3,  15|           ssie dym z cybucha, kiedy niekiedy pociągając tęgie łyki z