Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         cóżem ta miał robić?..."~- Któż Niemca znalazł? - spytał
 2  1,  1 |               Ij, wielmożny panie, któż ta tyli las wytnie? Nie
 3  1,  3 |             Jakaż jest za to kara? Któż wie, może to jest największa
 4  1,  7 |   wskazujący niezwykłego jąkałę:~- Któż ta?~Rafał nie wiedział,
 5  1,  7 |        domu?~- W w... w... domu. A któż ta?~- Brat.~Ów człowiek
 6  1,  7 |            co ci wyjawiłem. Ale... któż wie, co się stanie jutro...
 7  1,  12| arystokracja Wenecji.~- Rodak mój? Któż taki?~- Oficer, nazwiskiem
 8  1,  13|            małoszlachecka masa -to któż to jest? Ludzie z prizonów
 9  1,  13|       sławy wsiąknie w obce pola - któż to odgadnie? Ale zostanie
10  1,  14|  obserwator? Nic nie uczynić?...~- Któż to powiedział?~- Ty! Bo
11  1,  17|          zginie. Śladu nie będzie. Któż jest, kto by odróżnił drzewo
12  2,  1 |     Warszawie.~- A w Nieporęcicach któż gospodaruje?~Jarzymski uśmiechnął
13  2,  2 |            zęby bielsze niż mleko. Któż jej nakazał taki uczynek?~
14  2,  2 |            upada, drży i skamle... Któż uczynił to wszystko złe?
15  2,  2 |           uczynił to wszystko złe? Któż je wysnuł ze swego łona?
16  2,  2 |        wiele był lepszym od ojca".~Któż stworzył dzieje tamtego
17  2,  5 |        krótka wiosenna błyskawica. Któż to mię całuje w tej ciszy
18  2,  6 |       miały teraz nie swoje barwy. Któż wie - może śniły tej cudnej
19  2,  6 |           Ani ludzi, ani zwierząt! Któż może wyjść naprzeciwko nas?
20  2,  9 |        Precz odejdźcie, widziadła!~Któż was uczynił wspólnikami
21  2,  9 |     męczarni w ciągu jednego dnia! Któż was przemienił w części
22  2,  11|        cysterny z białego marmuru. Któż by się zdziwił, gdyby na
23  2,  11|          się z łotrowską rozpustą? Któż by się zdziwił ujrzawszy
24  2,  14|            Lotka, był i Doskocz.~- Któż jeździł?~- Ja, nie chwalący
25  2,  19|          Powiedzcież mi, ludkowie, któż to na trzecim ma dyndać?~-
26  2,  20|          ten oto widok?~- Można.~- Któż to?~- Ten sam, co malował
27  2,  20|            całe album; to widać.~- Któż to?~- Ja to malowałam.~-
28  2,  20|           On tutaj odniósł tryumf. Któż wie, może naprawdę odniesie
29  2,  22|    Śmiesznie to powiedzieli...~- A któż, u diabła, teraz panuje
30  2,  22|            z miejsca na miejsce.~- Któż kogo?~- Trudno wiedzieć.
31  3,  1 |   mocniejszy, wygryzł z dziedziny? Któż przed nimi niesie buńczuk
32  3,  4 |          panie podporuczniku!... - Któż tam? - odpowie z trudem.~-
33  3,  4 |          senne wokół spojrzenie...~Któż to się zbliża? Któż to idzie
34  3,  4 |  spojrzenie...~Któż to się zbliża? Któż to idzie ku niemu? Zna przecież
35  3,  4 |            zadumany stał Napoleon. Któż wie? Może w tych natchnionych
36  3,  5 |    pułkownika fortragowany...~- To któż wami dowodzi?~- Sam jeno
37  3,  5 |        jucha, wojował! Bodaj to!~- Któż zginął? - po długim milczeniu,
38  3,  6 |            dal. Nie ma i drugiego. Któż wie, czy i ten wróci? Kiedyż
39  3,  6 |          do stopy zalane są krwią.~Któż to, u stu diabłów, tak mię
40  3,  8 |           ku Warszawie się zwraca. Któż by pomyślał, że taki los
41  3,  11|          nadaremnie, czyje też są. Któż bo mógł zgadnąć? Byłyż to
42  3,  13|            w posadach swoich drżą. Któż by się zdziwił, któż by
43  3,  13|         drżą. Któż by się zdziwił, któż by wyrzekał, gdyby sklepienie
44  3,  14|      śmiech nieznośny i przeklęty. Któż wie, myślał obojętnie, leżąc
45  3,  17|        Według... według rozkazu.~- Któż to jest? Twój koniuszy? -