Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    wszystko bardzo być może...~- Ostatni raz byłem w Krakowie anno
 2  1,  1 |          raz widziałem Kraków. A ostatni raz, ostatni... I niech
 3  1,  1 | widziałem Kraków. A ostatni raz, ostatni... I niech go tam jasne
 4  1,  1 |      wyrwał broń z rąk strzelca. Ostatni słuchał tak ciekawie tego,
 5  1,  4 |           kiedy ją Rafał widział ostatni raz, była głęboka, piękna,
 6  1,  5 |    polami i szedł na jego czoło. Ostatni raz oczy pełne łez spoczęły
 7  1,  7 |    gęstwinach nadwodnych śpiewał ostatni.~Były to jak gdyby czaty,
 8  1,  7 |          lasy i stłumiony został ostatni jego promień. Znużone konie
 9  1,  8 |       ziemię i wodę. Może słyszy ostatni raz szelest liści i całuje
10  1,  8 |   nicości.~Najlepszy towarzysz i ostatni przyjaciel, sen, błąka się
11  1,  8 |    wytężyć kroku, i ci wreszcie, ostatni, którzy szli za mną trop
12  1,  10|          sentencja, nie wyłożony ostatni, najdobitniejszy efekt prawdy,
13  1,  11|          gadał...~- No, Michcik, ostatni raz się pytam... -rzekł
14  1,  13|           Wiem, że zedrą ze mnie ostatni strzęp dobrego imienia.
15  1,  17|          największej ciszy sypać ostatni, najbardziej w lewo wysunięty
16  1,  17|  westchną? W mrok się rozpraszał ostatni brzask wytrzymałości.~-
17  2,  2 |      wezgłowiu i bawi się po raz ostatni rączkami dzieciny swojej,
18  2,  3 |          katedry wstał mówiąc:~- Ostatni ten raz wystrzelimy za zdrowie
19  2,  9 |     złudzenie. Ślepy topór ściął ostatni sen czuwającego, czyli nadzieję.
20  2,  9 |   ostatnie podstawy i najwyższy, ostatni krużganek lada chwila runie.
21  2,  12|         zupełnie, jakby tam kres ostatni znajdował. Las był suchy,
22  2,  15|         nocnego milczenia, kiedy ostatni szmer rozproszył się i oniemiał,
23  2,  17|          jednostajnie połyskiwał ostatni, szorstki pokos otawy. Wśród
24  2,  17| dziedziny. Jać nie byłem w gębie ostatni, więc, jak się patrzy, oparłem
25  2,  17|       nie chciał. Za swój własny ostatni grosz oficerowie sprawiali
26  2,  17|         że przekrzściał i opada. ostatni kwiatek nadziei. Tak jakoby
27  2,  18|          albo i zgoła Gutenberg?~Ostatni raz wniesiono do jadalnej
28  2,  18|   szkieletami uwiędłych pokrzyw. Ostatni, mokry, czarny liść jak
29  2,  21|         zapach i całował. Po raz ostatni upajał się cielesną wonią
30  2,  22|         wypalił w tłum żołnierzy ostatni strzał, jaki mieli. Rafał
31  2,  24|          nadzwyczajny, ale i nie ostatni. Krzyż miał żelazny, boki
32  2,  24|        Pelplinie i Starogardzie. Ostatni posterunek wzmocniły właśnie
33  3,  1 |         do ziemie, ale już wtedy ostatni raz na dobre. Tak starzy
34  3,  1 |    wodnej równiny. Wygasł powoli ostatni przebłysk dnia...~Ciemna
35  3,  3 |      góry.~Gdy szedł po schodach ostatni i z dala od grupy, zobaczył
36  3,  3 |     Nareszcie wymierzył zabitemu ostatni policzek. Ostatni raz plunął
37  3,  3 |       zabitemu ostatni policzek. Ostatni raz plunął w bezwładne usta.
38  3,  6 |    błyszczącą smugę. Usłyszawszy ostatni krzyk kapitana rozwarł oczy.
39  3,  6 |           Nic nie trwa wiecznie. Ostatni jeszcze przyjdzie wiatr
40  3,  6 |          krokiem taktowym. Kiedy ostatni z nich wszedł między dwa
41  3,  7 |         trzy dni nie jadł.~Kiedy ostatni raz dźwignął się z ziemi
42  3,  7 |       powiek. Zęby powypadały, a ostatni z nich sterczał zabawnie
43  3,  7 |       książę z chirurgiem. Kiedy ostatni opatrywał rany, Gintułt
44  3,  9 | bagnetami Maćków polskich, ale i ostatni z walczących zachowali zimną