Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       panie komisarzu, może i owo zgoła nie myśliwy? ~- Ja wcale
 2  1,  1 |         Ale ja do papierów żadnej zgoła wagi nie przywiązuję. Mnie
 3  1,  1 |          a poetyki i retoryki owo zgoła zaniechałem. Kraków!... -
 4  1,  2 |          piórach i czubach; inne -zgoła prostackie, ledwie przez
 5  1,  5 |            rozkoszy niedościgłej, zgoła czystej, zaziemskiej, nieprzemierzonej
 6  1,  5 |        woli. Nie wiedział już owo zgoła, czy idzie, czy stoi. Żółte
 7  1,  7 |          niepokojący, aż wreszcie zgoła ustały. Nie skutkował ani
 8  1,  7 |           był. Ukazał mu się kraj zgoła inny: cichy, zapadły, smutny.
 9  1,  7 |         sprawy rozmowa skakała do zgoła innej. Nie spostrzegli się,
10  1,  8 |           łąki osuszam. Rowy...~- Zgoła jak ów... Cincinnatus.~Ordynarna,
11  1,  8 |       waszmość.~- Nie rozumiem... Zgoła nie wiem...~- Mówię - ciągnął
12  1,  10|           przylezie wywłoka abo i zgoła Francuz...~- Księżniczka
13  1,  12|           ogląda to samo, to inny zgoła człowiek. Radosne uczucia
14  1,  15|       pobytu w szkole nie słysząc zgoła wyrazu rodzimego, po skończeniu
15  1,  16|          wszystkim rodziców i nic zgoła przed nimi nie taić. Tak
16  1,  17|    gasnących na wieki... Z innymi zgoła celami wrócił z Egiptu,
17  1,  17|       mieście izby i nieprzytomny zgoła upadł na łóżko.~Spał teraz
18  2,  1 |            które o bycie swym nic zgoła nie .wie, rozległe chwile
19  2,  1 |        prywatnym mieszkaniu, lecz zgoła gdzie indziej -z cicha wycedził
20  2,  2 |           której my zapomnieliśmy zgoła...~Demeter szuka swej córki
21  2,  6 |        obojga był inny, odmienny, zgoła niepodobny. Słuchali się
22  2,  7 |          niedostępnym i nieznanym zgoła. Nic w tych spowiedziach
23  2,  12|           zawierająca w sobie nic zgoła, przygarnęła wędrownika
24  2,  12|          kieszenie pełne dukatów, zgoła nie wiedząc o tym, że nie
25  2,  14|           Zbyteczna fatyga!~- Owo zgoła.~- Tak... - przedrzeźniał
26  2,  15|         końcu września, nie mogąc zgoła dać sobie rady, nie będąc
27  2,  17|           wiedziałeś, człeku, owo zgoła, gdzieś jest, co się dzieje.
28  2,  17|         ustała, porządki wojskowe zgoła znikły. Szeregowiec równy
29  2,  17|            Nie wiesz waszmość owo zgoła, co mówisz... Niech żyje
30  2,  18|         nie przepuszczając nikogo zgoła, nawet poczty listowej,
31  2,  18|        trafi się Klopstock albo i zgoła Gutenberg?~Ostatni raz wniesiono
32  2,  20|       kiedy wśród ludzi obcych mu zgoła i nowych dla niego od stóp
33  2,  21|        Śnił przez chwilę; iż inny zgoła człowiek jest w nim samym.
34  3,  1 |         nocą, polami, w nieznanym zgoła kierunku. Z dala pod leśnym
35  3,  1 |     Pewnie cesarski abo brat, abo zgoła szwagier.~- A za cóż to
36  3,  3 |          i teraz nie widziały nic zgoła. Ani jednego zjawiska...
37  3,  4 |      przecie melodyjnie, tak samo zgoła jak pewna okiennica w narożniku
38  3,  4 |   sztandaru... Czy tak? To rzeczy zgoła różne, braciszku miły...
39  3,  4 |  Francuzom i Hiszpanom, wszystkim zgoła, kto oddycha na Półwyspie
40  3,  6 |     Odszedł stamtąd i nie wiedząc zgoła, w jakim posuwa się kierunku,
41  3,  10| sąsiadujący o miedzę, których nic zgoła oprócz urodzaju wsianego
42  3,  14|           w biały dzień. Nie miał zgoła wiadomości o tym, gdzie
43  3,  15|      chłopa. Wskazano mu kierunek zgoła nowy. Mieli dotrzeć aż do