Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |         widziadło. Po chwili, gdy ruszył lejcami, zapadły w dół,
 2  1,  2 |         nim ogromny wąż zaprzęgów ruszył się z miejsca. Widzieli
 3  1,  2 |        nareszcie i pojazd Helenki ruszył z miejsca, Rafał usłyszał
 4  1,  2 |         siodle i wymijając pochód ruszył cwałem. W mig był na ganku.
 5  1,  2 |          tańcowali...~Polak wąsem ruszył~Wszyscy uciekali.~Naokół
 6  1,  2 |          śmiech powszechny, Rafał ruszył przed siebie z głową schyloną,
 7  1,  3 |        odbicia spracowanych stóp, ruszył w stronę łoża.~Z jakąż rozkoszą
 8  1,  3 |          wiązką książek pod pachą ruszył do liceum. Wszedł na schody,
 9  1,  3 |       samę chwili Michałek sapiąc ruszył na niego z wyciągniętymi
10  1,  7 |         czule, i szerokim krokiem ruszył na gumno. Stamtąd wyprawił
11  1,  9 |   tyczących się pogrzebu. Michcik ruszył do miasta Włoszczowy po
12  1,  9 |           zakasawszy poły sutanny ruszył przodem. Za nim szli ludzie
13  1,  11|           wy, moi ludzie...~Rafał ruszył koniem, rozepchnął motłoch
14  1,  13|       stawkę... pomyślał książę i ruszył w tamtą stronę, Ale już
15  1,  15|           czekając końca godziny, ruszył na kawę do domu.~
16  1,  16|           nikomu słowa nie mówiąc ruszył do domu. Zjawił się tam
17  1,  16| próżniactwa, co prędzej wyszedł i ruszył w pole, postanawiając do
18  1,  17|         Mantui, a sam pośpiesznie ruszył w kraj lombardzki. Książę
19  2,  1 |   odpowiesz za ten bukiet, któryś ruszył.~- Uszy ci obetnę, stary
20  2,  10|      zaskomlał jak pies. Strażnik ruszył ku niemu i kluczem żelaznym
21  2,  12|          Rafał wziął kij w rękę i ruszył z tego miejsca. Kiedy minął
22  2,  17|          dla rozerwania monotonii ruszył się Trepka, wreszcie od
23  2,  17|         ośm godzin po wylądowaniu ruszył do boju. Wnet przecie ów
24  2,  22|    pożegnany po bratersku, wesoło ruszył przed siebie i znikł w zaułku.
25  2,  23|         wioski. Stamtąd na Kalisz ruszył w stronę Torunia pod rozkazy
26  2,  24|       twierdzy, generał Dąbrowski ruszył znowu naprzód. Stanął wreszcie
27  2,  24|          w oddaleniu. Wtedy wolno ruszył przez las i po długich błądzeniach
28  2,  24|      batalion pułkownika Fiszera, ruszył chyłkiem według wskazań
29  3,  1 |           uszykowany en bataille, ruszył z kopyta i zaraz, ustawiony
30  3,  1 |     komenderujący w samej Maldze, ruszył tamtym na pomoc z oddziałem
31  3,  2 |            pułk lansjerów Konopki ruszył sam w góry. Szedł nie drogą
32  3,  2 |      własny, lancę ujął w garść i ruszył naprzód gościńcem. Szedł
33  3,  2 |       wypoczął już i nabrał tchu. Ruszył ku owemu światłu cichymi
34  3,  3 |    wreszcie porwał się z miejsca. Ruszył z posad kopiec babski. Kilka
35  3,  6 |         wówczas koniowi ostrogę i ruszył spod Raszyna naprzód, wymijając
36  3,  9 |      milczeniu. Ani jeden się nie ruszył, pomimo że ich wzywano znakami
37  3,  9 |         Około południa Sokolnicki ruszył w pochód. Żołnierze szli
38  3,  9 |           Za chwilę ułan z kopyta ruszył w drogę. Ciemno jeszcze
39  3,  9 |         komendy w ciemności.~Pułk ruszył w nizinę z trzech stron
40  3,  9 |      szeregu między żołnierzami i ruszył naprzód. Olbromski dotrzymywał
41  3,  10|          Zamilkł i razem z Trepką ruszył cwałem za oficerskim orszakiem,
42  3,  13|          być zaskoczonym w lesie. Ruszył tedy wolnym gościńcem wprost
43  3,  14|         Świętego Tomasza. Oddział ruszył tam niezwłocznie i rozłożył