Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     takie drogi bywają.~- To są, mości panie, polskie drogi. Ale
 2  1,  1 |         Cesarskiej i Królewskiej Mości w kraj tutejszy - mówił
 3  1,  1 |     drugi raz oczekiwane!... Ja, mości panie, trzydzieści lat z
 4  1,  1 |     Dawne to już, ubiegłe czasy, mości panie. Jeszcześ wówczas
 5  1,  2 |         to nas waćpan zabawiasz, mości kawalerze -rzekła nagle
 6  1,  2 |     pani-a przewrócimy wszystko, mości mruku, do góry nogami. Prawda,
 7  1,  8 |          piękny pan był zlany.~- Mości kapitanie, przybywam powtórnie
 8  1,  8 |       kochałem... - wybuchnął. - Mości książę...~- Wiem, co mówię!
 9  1,  8 |           Po cóż to wskrzeszasz, mości książę?~- Po to, u licha,
10  1,  8 |        Cincinnata na twój koszt, mości książę... - rzekł szybko
11  1,  8 |          mów już więcej do mnie, mości panie... - cicho wykaszlał
12  1,  10|          to idzie... Słuchaj no, mości panie, gdzież to zamierzacie
13  1,  10|  wyobrazić sobie...~- O, ja nic, mości książę...~- Tak, tak - rzekł
14  1,  13|   załatwienia, toteż mów prędko, mości książę.~Gintułt nie tracąc
15  1,  13|         wódz zawołał:~- Słucham, mości książę, słucham uważnie.~-
16  1,  13|        jest Wenecja? Żal ci tak, mości książę, tej szlachty, która
17  1,  13|           A twoje brązowe konie, mości książę... Żartuj zdrów!
18  1,  13| prowadzących na balkon.~- Daruj, mości książę... Spać, spać! Ale
19  1,  13|          Ale i z drugiej strony, mości książę, rozkosz to niemała
20  1,  13|         i ojcu. Kondotier! Jedź, mości książę, na wojaż swój, bo
21  1,  17|         Cesarskiej i Królewskiej Mości będą wydani każdy z osobna
22  2,  1 |          głos księcia:~- Jesteś, mości sekretarzu! Przychodzisz
23  2,  1 |   przyszło i trzyma... Waszmość, mości cześnikowiczu, do książek
24  2,  1 |   przemyślski?~- Z przyjacielem, mości odźwierny! - odparował Jarzymski
25  2,  1 |       jest ogromnie wzruszające, mości panowie, nieprawdaż? - mówił
26  2,  1 |       kupy! - wołano.~- Do kupy, mości panowie! - komenderował
27  2,  3 |         zapytał:~- Czego chcesz, mości panie?~- Światła - rzekł
28  2,  13|       szambelana Jego Cesarskiej Mości, rozumie się, szambelana
29  2,  14|         lekkie jak upiory!~- No, mości panie pośle, cóż tam teraz
30  2,  21|          jestem już księżniczką, mości panie. Dawno już przeminęły
31  2,  21|     sobie przypominam, złośliwy, mości Cedro. Lubię dobry dowcip,
32  3,  3 |           Odznaczasz się waćpan, mości Cedru, niepomału. Bijesz
33  3,  6 |          bardzo mało. Wiecie wy, mości panowie? - Jeden na czterech.~-
34  3,  6 |        Helenowu, piaskami. A tu, mości książę, miejsce jest dobre.~
35  3,  6 |       tej zabawie myślisz robić, mości ułanie? Skończyła się już
36  3,  8 |        konia:~- Jakim to prawem, mości książę, na moje podwórko?~-
37  3,  8 |       wiem... Zestarzeliśmy się, mości panie, od tamtych czasów
38  3,  8 |       tym wcale, na co patrzą.~- Mości książę! - rzekł Niemojewski
39  3,  8 |      skłonił się z dala.~- Racz, mości książę, zająć miejsce. Mamy
40  3,  8 |      głowach i w sumieniach...~- Mości panie! -zapienił się Zajączek
41  3,  8 |        tym mi życie zeszło. Oto, mości książę, daj mi rozkaz. Tego
42  3,  10|  trzymasz... ~- Cicho no, cicho, mości Olbromski... kapitanie...~-
43  3,  10|    Powinieneś być na tej uczcie, mości poruczniku. Po pańsku występuje