Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |           namówił: ty Cedrę czy on ciebie? Rafał milczał.~- Który
 2  1,  5 |         było pieniądzem gotowym za ciebie w szkołach płacić. Nożem
 3  1,  7 |           że ojciec przysyła przez ciebie...~Kapitan wstał i począł
 4  1,  8 |            Ale też... Gdy teraz na ciebie opuszczonego tutaj patrzę,
 5  1,  13|       Wiedz waść, .żem starszy oci ciebie rangą wojskową, latami służby
 6  1,  13|    obiektami, jakie oczy widziały? Ciebie jednego żal nocami budzi?
 7  1,  16|         mówił?~- A czy to jest dla ciebie ważna wiadomość?~- Czy to
 8  2,  1 |          jeszcze jedno. Wkładam na ciebie obowiązek milczenia o tym,
 9  2,  1 |          się o pieniądze. Płacę za ciebie.~Po chwili znowu mu szepnął:~-
10  2,  1 |      Słyszysz chyba przecie, co do ciebie mówię. Ja prowadzę!~Gospodarz
11  2,  1 |               Jarzymski, to się do ciebie nie stosuje... - drwił z
12  2,  1 |         nazwany Benedyktem - prócz ciebie, bo ty masz wprawę. Nie
13  2,  1 | przerywając rozmowę z kim innym.~- Ciebie się pytają, filozofie? Z
14  2,  1 |            Tej plamy nawet Caren z ciebie nie wywabi.~W całej sali
15  2,  6 |            szeptała:~- Czekałam na ciebie tak długo, przez całą młodość,
16  2,  12|         domu, a jakże ja pojadę do ciebie? Co na mój widok powie twój
17  2,  12|            rozkoszą pojechałbym do ciebie.~- Voilŕ. To lubię. Jacek,
18  2,  13|         Nakaż Kurtiwronce, żeby do ciebie nie przystępowała bez comtesse'
19  2,  14|            na tym padole. Teraz na ciebie kolej: mów, co czytasz?~-
20  2,  14|     zagrasz. Wezmę ja się teraz do ciebie, Szczepanku!~- Może i to
21  2,  17|     stąpisz, na czyj próg, tam dla ciebie wszędzie otwarty dom rodzinny.~-
22  2,  18|   rozumiesz, jaką misję wkładam na ciebie? Wiem, że nie zgadzasz się
23  2,  21|            Wtedy szept:~- Boję się ciebie...~- Kocham...~Ukłon i szept:~-
24  2,  21|         dnia dzisiejszego.~- Ale z ciebie tancmistrz nie lada...~-
25  2,  21|        dziurawi skorupę mózgu!~- O ciebie... - szepnął Cedro ze ściśniętymi
26  2,  21|    Księżniczko!~- I cóż jeszcze!~- Ciebie jedną kochałem w życiu!
27  2,  21|       piękne wigilie śpiewał, to z ciebie będzie najtęższy oficer
28  2,  22|       chodzi, żeby pokazać, jaki z ciebie hołysz, skoro cię nie stać
29  2,  24|          wieki, prawi; tu ostanę i ciebie, prawi, stąd wygonię, a
30  3,  3 |        prosto w ślepie:~- Mówię do ciebie drugi raz - puść ją!~- A
31  3,  3 |        jednego tchu:~- No!~- To ja ciebie, ślepego, od haniebnej śmierci
32  3,  3 |          śmierci wybawił, babów za ciebie ze sześć sztuk bagnetem
33  3,  3 |       mnichów w Burgos, i będzie z ciebie Cyd jak sto tysięcy diabłów!
34  3,  3 |        sobie posiedzę. Poczekam na ciebie. Obudzę cię za kwadrans,
35  3,  6 |          Opaczy szeptać się zdaje: Ciebie to poznał wtedy...~Zraniona
36  3,  6 |             zdaje mi się, że to do ciebie pito mówiąc o walce w Falentach...~-
37  3,  6 |             kiedy strzelają nie do ciebie. Nie lubisz tego? Cóż to
38  3,  7 |   uniformie. Może się znajdzie dla ciebie miejsce adiutanta.~Rafał
39  3,  8 |     śmiecie, to ja, Rakoczeńku, do ciebie! A tu jeszcze nie na cudze,
40  3,  10|     przyjdzie ten nieprzyjaciel do ciebie, przyjdzie i to niezadługo.~-
41  3,  10|          stracham...~- Istne się z ciebie strachajło zrobiło, panie
42  3,  10|            Na miły Bóg! - oficer z ciebie najsroższego kalibru, Olbromski
43  3,  17|          skądże mam?...~- Toteż po ciebie umyślnie zajechałem. Potężniem