Tom, Rozdzial

1001  3,  11|                   dachy zajmowały się jeden po drugim z cicha, posłusznie
1002  3,  11|                 pożarty. Krzyk tam i sam, a po nim cisza śmiertelna, bardziej
1003  3,  11|                   portkach na bosaka łaziła po rynku lamentując i rwąc
1004  3,  11|                  chwilę jego rozsypane koła po miedzianym dachu kościelnym,
1005  3,  11|                    Była już blisko pierwsza po północy, kiedy ozwały się
1006  3,  11|                   kościoła, ktoś go zawołał po imieniu. To książę Gintułt
1007  3,  11|                    olbrzymi i długi, pływał po całej olbrzymiej ścianie,
1008  3,  11|                    austriacka, wdarłszy się po okrągłym .pagórku od strony
1009  3,  11|                  wrzask, tupot nóg... Depcą po nich, leżących w rowie,
1010  3,  11|                     Gdy tak Gintułt wbiegał po gliniastych stopniach, miał
1011  3,  11|              ciosami szabel i pięści.~Kiedy po jakimś czasie przyszedł
1012  3,  11|                     tę radę. Powiódł oczyma po ziemi. To książę Gintułt...
1013  3,  11|                      Cóż to ma znaczyć'?... Po chwili ów żołnierz bierze
1014  3,  11|                 cmentarz kościelny, którego po spaleniu okolicznych budowli
1015  3,  11|                    na zardzewiałą klamkę, i po schodach na poły zburzonych
1016  3,  11|               przerażenia, dzieci kryły się po kątach. Michcik dał im znak
1017  3,  11|                  czaszek i kości policzków. Po ustach uśmiechniętych boleśnie
1018  3,  12|                     izba~W nocy 30 czerwca, po zupełnym opuszczeniu Sandomierza
1019  3,  12|                Środkiem jego biegnie w dół, po zboczu góry, aleja wiśni
1020  3,  12|             dziwaczny przybysz rozwlókł się po zmurszałych balasach płotu
1021  3,  12|                  brzostu...~Szybko wjechali po wzgórzu, obok dwu wypróchniałych
1022  3,  12|                 izbie, gdzie tylekroć o nim po nocach śniła.~Czemuż stało
1023  3,  12|                    biegł na dwór wdziewając po drodze czapkę i zapinając
1024  3,  12|                 Michcik wskazywał w oddali, po drugiej stronie rozdołu
1025  3,  13|                                  Pod Łysicą~Po stracie miejsca przy boku
1026  3,  13|               przewiędłe. Jeszcze się słały po łąkach najczarowniejsze
1027  3,  13|                  obłoków wałęsały się nisko po lasach, po łańcuchu gór,
1028  3,  13|               wałęsały się nisko po lasach, po łańcuchu gór, po puszczy
1029  3,  13|                    lasach, po łańcuchu gór, po puszczy zbójeckiej. Łysica
1030  3,  13|                  tajemnicę swej woni. Zięby po gęstwinach poświstywały...~
1031  3,  13|                  okrzesanie wioskowego ludu po siołach, tępienie przez
1032  3,  13|               leśnych izbach, uprawę warzyw po Lechach, naukę tkania szmat
1033  3,  13|               poszło ku Kielcom, ino gdzieś po drodze tęgo strzelały.~Zbadawszy
1034  3,  13|               później, a później... Kapelan po mszy wynosi monstrancję
1035  3,  13|            szarzyzny i nędzy. Prędko zbiegł po szerokich stopniach między
1036  3,  13|                  zęby, żebym leciał we wieś po chłopach. Niech mi, pada,
1037  3,  13|               rzędem, skryły się, psubraty, po zapłociu, a potem w nogi.
1038  3,  14|                  kupa w to miejsce wyrasta.~Po chwili dodał tajemniczym
1039  3,  14|              porzucone. Gdzieniegdzie tylko po nich wałęsał się szyldwach
1040  3,  14|                    jak szosa walencka, była po trzykroć przerznięta paralelami,
1041  3,  14|                  twoja w pętlicy...~Wysłany po rozkazy maréchal des logis
1042  3,  14|                 niezwłocznie i rozłożył się po pańsku w obszernych refektarzach
1043  3,  14|                   wnet spać, od tylu czasów po raz pierwszy bezpiecznie
1044  3,  14|                  ręce pragnąc dotknąć murów po przeciwległej stronic ulicy.
1045  3,  14|                nocni szli wolno, zgrzytając po kamieniach podkutymi podeszwami.
1046  3,  14|                Wicher tylko kwiczał latając po złomach. Wtem prędki błysk
1047  3,  14|                  pistolet i rzekł spokojnie po francusku:~- Kto tu jest?
1048  3,  14|                     Kto tu jest? Milczenie. Po chwili drugi, pośpieszny
1049  3,  14|                 obok siebie i za sobą skoki po jęczących kamieniach. Żelazny
1050  3,  14|                 którzy go dosięgali. Gruzy, po których uciekał, nie miały
1051  3,  14|                   takich Cedro stanął. Czuł po zmienionym głosie wiatru,
1052  3,  14|               rękoma i zmagając tarzali się po kamieniach. Raz Krzysztof
1053  3,  14|                  wąską czeluść. Toczyli się po stromych schodach dusząc
1054  3,  14|                    trzecią, czwartą! Szukał po ziemi coraz większych, nieudźwignionych
1055  3,  15|                    smutków i tęsknot. Łaził po Saragossie w samotności
1056  3,  15|              zakręca albo rozwidla drożyna, po której dążono. Trafiali
1057  3,  15|                      co zacz jest człowiek. Po dwu, trzech "sposobach"
1058  3,  15|           zestrachane konie ciągnąc za uzdy po zupełnych bezdrożach, upłazami,
1059  3,  15|                    obozy i wędrowne partie.~Po długich trudach całej niemal
1060  3,  15|                   jest naprawdę.~Nareszcie, po długich jazdach naprzód
1061  3,  15|                 gościć młokosa. Krzątał się po kątach przygotowując strawę,
1062  3,  15|                    mię to, zadusiło. Ja nie po to do wojska poszedł, żeby
1063  3,  15|                   ci mówię, że duszą jestem po ich stronie.~- To źle!~-
1064  3,  15|                  człowieka był dźwięk mowy. Po załatwieniu formalności
1065  3,  15|                  dać wieść o tobie i innych po drodze załogach. Potem wracam
1066  3,  15|                 krzyknął~Wyganowski chodząc po izbie. - Alboż to i ja nie
1067  3,  15|                    Ja już nie chcę. Ja idę.~Po chwili mówił z wypiekami
1068  3,  15|                zwinny i silny. Mówił nieźle po francusku. Cedro wszczął
1069  3,  15|                    powiódł go do Gajkosia i po polsku powiedział wachmistrzowi,
1070  3,  16|             Wyganowski dla zameldowania się po przybyciu. Toteż Cedro codziennie
1071  3,  16|                   paralele idące ze wschodu po obudwu stronach rzeki. Piątego
1072  3,  16|                 kilku żołnierzy wśród pola. Po wzgórkach wieszały się tutaj
1073  3,  17|                  mieszkał w czworaku, który po drugiej stronie sadzawki
1074  3,  17|                     szatny i doradca. W rok po osiedleniu się już Rafał
1075  3,  17|             obszarach tak zwanych odpadków, po zboczach górskich, kupy
1076  3,  17|                   korzenie wielkich pniaków po świerkach, jodłach i bukach,
1077  3,  17|                     poruszono glebę falistą po wykrotach, starganą kilofami
1078  3,  17|                   roku.~Rafał w tym czasie, po zżęciu żyta, ku końcowi
1079  3,  17|                    płowiejącymi pasami owsy po polach. Był po starym lesie
1080  3,  17|                  pasami owsy po polach. Był po starym lesie wielki szmat
1081  3,  17|                będzie już starego lasu! Już po poziomki, po czarną jagodę,
1082  3,  17|              starego lasu! Już po poziomki, po czarną jagodę, maliny, dziady,
1083  3,  17|        przetrzebione i niosły woń jałowcową po pierwszych skibach. Michcik,
1084  3,  17|                  Konie wspaniałe...~Z góry, po wertepach drogi, po wybojach
1085  3,  17|                   góry, po wertepach drogi, po wybojach i kamieniach, ostrożnie
1086  3,  17|                      skądże mam?...~- Toteż po ciebie umyślnie zajechałem.
1087  3,  17|                    Kamienia dużo, a piachu, po prawdzie, mało.~- Więc ze
1088  3,  18|                     frontami, wiodąc oczyma po liniach ludzkich jakoby
1089  3,  18|                     liniach ludzkich jakoby po nasypach martwej ziemi,
1090  3,  18|                     nasypach martwej ziemi, po palisadach z drzewa, po
1091  3,  18|                     po palisadach z drzewa, po rowach z kamienia. Twarz
1092  3,  18|               Spojrzenie oczu mijało twarze po twarzach, szło po spojrzeniach
1093  3,  18|                    twarze po twarzach, szło po spojrzeniach tysięcy jako
1094  3,  18|                   spojrzeniach tysięcy jako po martwym szlaku. Oczy straszliwe,
1095  3,  18|                    przechodzi kolejno jedną po drugiej. Spotkał wlepione
1096  3,  18|                   półsmutny uśmiech spłynął po granitowym obliczu...~ ~