Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |              rózgi były nieruchome, a wielki śniat, ze skrętami i kłębami
 2  1,  1 |            idzie wolnego jeleń stary, wielki jak koń cugowy i okropnie
 3  1,  1 |              począł dzwonić na Wawelu wielki, starodawny dzwon Zygmunt.~
 4  1,  1 |         książę jegomość Auersperg dał wielki bal, gdzie się aż do samego
 5  1,  1 |           rana bawiono. Zjazd był tak wielki z obydwóch Galicjów, że
 6  1,  2 |               W bokówce, gdzie wisiał wielki obraz Matki Boskiej Sulisławskiej
 7  1,  3 |             za to w dniu jutrzejszym. Wielki Boże! nago łazili po mieście
 8  1,  12|               Karyntię. W miejscu tym wielki trakt stykał się z drogami
 9  1,  12|             się z wolna po blokach, a wielki koń, ważący blisko dwa tysiące
10  1,  15|        kolegium zwabiło tego dnia tak wielki zastęp filozofów. Jedni
11  2,  1 |             nagłym ruchem ręki porwał wielki, obmokły bukiet ze stołu.
12  2,  1 |              rozrzewniony, wychylając wielki kielich do ostatniej kropelki.~-
13  2,  1 |             wyrytą na twym obliczu.~- Wielki Boże! widzę mego fagasa.
14  2,  2 |            końca, wiekuiście ta sama, wielki duch Budownika świata, nie
15  2,  2 |           zajęły miejsca w kolumnach. Wielki Mistrz otworzył lożę i wygłosił
16  2,  4 |           zajęły miejsca w kolumnach. Wielki Mistrz otworzył lożę i wygłosił
17  2,  8 |          Kiedy niekiedy rzucali w ten wielki a bezludny przestwór, w
18  2,  9 |              promieni i ciskały je na wielki stos. Wznosiły się kłęby
19  2,  14| przefacjendował, prawie poseł na Sejm Wielki, peregrynant, wolterianista,
20  2,  17|              z nami to samo, co jakiś Wielki Fryc z najemnym wojskiem
21  2,  17|           przyjdzie na miejsce swoje. Wielki wódz słowo dał. A żołnierz
22  2,  17|                Górne zwinięte do cna. Wielki żagiel, co go nazywają marynarze
23  2,  17|         Trzęsące zimno. Wszczynał się wielki trzask w czole, potem we
24  2,  20|              że pani dziedziczka daje wielki bal, na który zjedzie wiele
25  2,  20|           sobie ucisk przerażenia tak wielki jak za najcięższych swych
26  2,  20|        miejsce, z dala obszedłszy tak wielki kawał świata. Dziwił się
27  2,  22|    Niezmordowany!...~- Jan Henryk!... Wielki Napoleon! Wielki Napoleon!
28  2,  22|           Henryk!... Wielki Napoleon! Wielki Napoleon! Napoleon!~Wrzawa
29  2,  24|           słyszy, czy też słyszy, jak wielki Cesarz gniewnie tupie nogą
30  3,  1 |               Spotkał ich też wkrótce wielki zaszczyt: zostali przeznaczeni
31  3,  1 |         zorganizowany pułk wyruszył w wielki marsz - aż do Bajonny. Szedł
32  3,  1 |              się, że go zna dawno. Ów wielki Cesarz, jak w pieśni, co
33  3,  1 |          ludzkich plemionach sławy... Wielki, płomienny siłacz - Diaz
34  3,  3 |                Ze środka jego wyszedł wielki starzec w krwawej płachcie,
35  3,  6 |             jeden z drugim, gawronie! Wielki. gościniec widzisz, jak
36  3,  6 |              pałasza. Toż oficerowie. Wielki dech w piersi...~Świsnęły
37  3,  10|              miasta - wszystko to jak wielki skarb duszy ukazało mu się
38  3,  10|           Młodzi oficerowie napełnili wielki salon i przyległe pokoiki.
39  3,  12|           gęstwina malin nieprzebyta, wielki jałowiec, urwisko i czub
40  3,  16|              orleańskiego. Widać było wielki ich żelazny szyk, błysk
41  3,  17|           polach. Był po starym lesie wielki szmat ziemi, otaczający
42  3,  18|      spełniony na jawie swojego życia wielki sen. Dotrzymał Cesarz słowa