Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     miejscach. Cisza jest, bardzo wielka cisza. Wtedy począł dzwonić
 2  1,  2 |  Powiedziawszy to głupstwo z dość wielką brawurą, obejrzał się mimo
 3  1,  2 |         rzekę po lodzie, oberwały wielką jego taflę i ledwo-ledwo
 4  1,  3 |            drugi, trzeci; wkrótce wielka izba pełna była wrzawy,
 5  1,  6 |        szczelinami. "Zły", dmąc w wielką gwizdę, sypał w okienko
 6  1,  7 |           pomimo wszystko, żywa i wielka.~Michcik nakrył stół małym
 7  1,  8 |        porywczo - że moja zdrowa, wielka, silna rasa, a i twoja,
 8  1,  13|      podpisać, czy nie.~Ocierając wielką, czerwoną twarz swoją ręcznikiem,
 9  1,  15|         rationem sufficientem?"~Z wielką biedą i narzekaniem profesorów
10  2,  2 |         się. Rafał czuł dla niego wielką i rzewną wdzięczność. Był
11  2,  9 |          jest, z niedbałością tak wielką, że nie sprawiłaby mu zmartwienia
12  2,  11|       Wzruszył po dziecięcemu swą wielką głową i chrapliwym głosem,
13  2,  11|       słowa:~"Ziemia nie jest tak wielką, jak pospolity lud mniema,
14  2,  14|      mógłby w istocie myśleć, żem wielką jakowąś fortunę diabłom
15  2,  14|     zobaczył w owej Końskowoli?~- Wielką kulturę. Jak mamę kocham!
16  2,  14|         kulturę. Jak mamę kocham! Wielką polską kulturę... Warsztat
17  2,  17|     chleba. Przyszła nędza bardzo wielka. I nie tylko na wojsko,
18  2,  17|         nam gwiazda wieczorna tak wielka, że się od niej strzała
19  2,  17|         słup. Straszliwa bojaźń i wielka, niezgruntowana tęsknota
20  2,  21|    niemczyzną przyjęli gościa i z wielką atencją, komplementami,
21  2,  22|     Napoleon!~Wrzawa powstała tak wielka, że zdawało się rozsadzi
22  3,  1 |         Austriakiem, Hohenlinden, wielka droga bez Szwajcary ze Sokolnickim.
23  3,  3 |       baterii. Ułatwiała te prace wielka obfitość rowów irygacyjnych,
24  3,  3 |  Zmiażdżone trupy bab obok niego.~Wielka, woskowa gromnica w rogu
25  3,  4 |        Wiatr ustał. Powiadają, że wielką stolicę Madryt będzie zaraz
26  3,  6 |          de With! Ujrzał wyraźnie wielką figurę, korpus, głowę, oczy...
27  3,  6 |      odrazy maluje się w ustach i wielka głowa z niechęcią odwraca
28  3,  6 |           jaki pozostał, rozłożył wielką mapę i podparłszy głowę
29  3,  8 |       chodził olbrzymi Dąbrowski.~Wielka twarz jego, długi, mięsisty,
30  3,  8 |         od wewnętrznych wzruszeń. Wielka ręka niecierpliwie wichrzyła
31  3,  10|   gromadzkiej. Młodemu śni się ta wielka ziemia, która do nikogo
32  3,  11|          benedyktyńską, że płonie wielka szopa cegielni kapitulnej...~
33  3,  11|        miejsca i podszedł bliżej. Wielka w głębi pieczara była zawalona
34  3,  15|          Sam nawet nie wiesz, jak wielką mógłbyś mi oddać usługę.~-
35  3,  15| przepuszczałem. Chce mi się teraz wielką przysługą odwdzięczyć. Dasz
36  3,  17|        dobrego konia wziąć na tak wielką wyprawę.~- Na jakąż to znowu
37  3,  17|      wyprawę.~- Na jakąż to znowu wielką wyprawę?~Krzysztof popatrzał
38  3,  17|       niego z ukosa i rzekł:~- Na wielką wojnę.~- A no tak, rozumie
39  3,  17|         Pracy się imasz, kiedy na wielką wojnę wszyscy idziemy?~Siedmdziesiąt
40  3,  17|            mało.~- Więc ze mną na wielką wojnę obaj idziecie! _ rzekł
41  3,  17|  zmieniając -przedmiot rozmowy. - Wielka to będzie wojna. Wojna nad
42  3,  18|      Poniatowskiego złączył się z wielką armią.~Tam odbyła się rewia