Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | niecierpliwy głos:~- Na-hoho!~- O, nasz pan woła! -z trwogą mruknął
 2  1,  1 |       knaster niekrajany, ani ta i nasz powszedni w obertuchach.~-
 3  1,  1 |           Pszenicę za to macie jak nasz bór. Jeszcze wam mało?~-
 4  1,  2 |         sam będę dopomagał, bo dom nasz stary, niski i niepiękny.
 5  1,  2 |            sąsiadeczku dobrodzieju nasz!... cóż, kiedy ciasno...~-
 6  1,  6 |           zabitych w tył wywlekli. Nasz glit odstąpił, a inne na
 7  1,  7 |            nasionka, którymi proch nasz zapłodnią ptacy i motyle...~
 8  1,  13|            światem nie splamił się nasz ród takim uczynkiem. W nadziei,
 9  1,  13|           moją rezolucją: żołnierz nasz musi zajaśnieć cnotą na
10  1,  16|      najwspanialsze bastardy przed nasz dwór, bo chodziło o kreski
11  2,  10|      człowieku? Węgier, Liptak czy nasz z Polskiej?~I teraz przybysz
12  2,  17|        moje zawołanie, a przydomek nasz starodawny - Mieczyk. Za
13  2,  17|            chwila przybędzie przed nasz front i powiedzie poprzez
14  2,  17|      grodem, czyhając jak te sępy. Nasz tam, wiecie, Polak krótko
15  2,  17|            ambit wbijać! Idzie oto nasz Słoński, chłop osobisty,
16  2,  17|         armii nadreńskiej. Wkrótce nasz pierwszy legion liczył sześć
17  2,  17|            cytadelę. Zażądał tylko nasz pan generał, żeby wojsko
18  2,  17|         plan obrony...~Jeden mocny nasz batalion stał załogą w Mantui
19  2,  17|            masztów! Burza! Pójdzie nasz okręt w górę i na dół. Pocznie
20  2,  17|           okrętów, a między innymi nasz, latała w morzach, miotana
21  2,  17|           Hiszpanii. Łatał się tam nasz statek, stroił w żagle.
22  2,  17|            zapędzon. W lipcu okręt nasz podniósł kotwicę, a sterując
23  2,  17|          to nagle, pamiętam, umarł nasz podporucznik Bergonzoni
24  2,  17|        pistacje żółtoróżowe... Ale nasz żołnierz i tego nie czynił.
25  2,  17|       zdrada tamtego. Jeden jedyny nasz polski batalion Bolesty
26  2,  17|         chwili. Generał Fressinet, nasz nowy dowódca, Francuz rodowity,
27  2,  17|       broni. Skoro na plac wyszli, nasz batalion z rozkazu Bolesty
28  2,  17|             rzekł Ojrzyński. - Bóg nasz sędzia, nie waszmość. W
29  2,  20|             Jegomość pan Kalwicki, nasz kochany opiekun - rzekła
30  2,  22|            tak Gości miarkujem, że nasz Niemiec po wsiach nierad
31  2,  22|        imci pana Trembeckiego...~- Nasz oddział!~- Że, mówię, hufiec,
32  3,  5 |     Konopka? Gdzie! Już we Francji nasz pan pułkownik.~- Patrzajcież!
33  3,  6 |       tymczasem jeszcze podsypiemy nasz zakop raszyński. Chciałbym
34  3,  6 |          puchu za onych dni, wodzu nasz. Żegnajcie, żegnajcie, młode
35  3,  7 |    uwięziona zostanie w stolicy, a nasz żołnierz wyruszy w pole...~
36  3,  8 |         rekrutów, działka i na tym nasz haniebny koniec.~- Widzieliśmy
37  3,  8 |       karabinów. Powtarzam: to nie nasz żołnierz, tylko posiłkowy,
38  3,  11|          prochu.~- Święty Jakub?~- Nasz.~- Czy oblegany?~- W tej
39  3,  16|           do trupa:~- Taki to jest nasz Roncevalles, towarzyszu...~
40  3,  17|         wrócił?~- Już w marcu pułk nasz przelazł przez Pirenejskie
41  3,  17|        pytasz? Już w końcu czerwca nasz piąty korpus przeszedł granicę.~-
42  3,  17|        Augustów pod Mir. Ale gdzie nasz pułk siódmy być może, ani