Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      Krakowie oblężenie pospołu z bracią z województwa sandomierskiego,
 2  1,  2 |      raczcież, sąsiedzi panowie i bracia... zaszczycić...~Był to
 3  1,  7 |          woniejąca rodzino nasza, bracia i siostry! Dzwonki polne,
 4  1,  8 |    obozowisku kipczackim. Panowie bracia w kapotach, w opończach,
 5  1,  11|          jeźdźców. Ale młodzi jej bracia i kuzyni byli znużeni. Wreszcie
 6  1,  12|             Puścicie mię, panowie bracia, na plac?~- Nie możemy... -
 7  1,  17|      wszyscy bardziej niż rodzeni bracia solidarni, otwarci, zrośnięci.
 8  1,  17|          bez drżenia umierali ich bracia.~- Dawaliśmy ci życie za
 9  2,  2 |         się ukazały, na dany znak Bracia zanucili śpiew: ~ ~Witajcie,
10  2,  2 |          O, usta, o, moje usta...~Bracia i siostry na widok profanki
11  2,  2 |           po prawym biodrze. Dwaj Bracia Stuarci oprowadzili przybywającą
12  2,  3 |    skutków pałającego ognia. Tak, Bracia moi! Dajcie mu poznać gwałtowność
13  2,  3 |    towarzystwo poczęło rozmawiać. Bracia sami roznosili potrawy.
14  2,  3 |      uderzywszy młotkiem mówił:~- Bracia, napełnijcie strzelby prochem
15  2,  3 |           strzelby prochem tęgim!~Bracia usługujący napełnili szklanki
16  2,  3 |         dwa razy uczynić trójkąt!~Bracia sprawnie, jak jeden, wykonali
17  2,  3 |        przed wystrzałem uczyńcie, Bracia, na znak tej tajemniczej
18  2,  4 |         się ukazały, na dany znak Bracia zanucili śpiew: ~Witajcie,
19  2,  4 |          O, usta, o, moje usta...~Bracia i siostry na widok profanki
20  2,  4 |           po prawym biodrze. Dwaj Bracia Stuarci oprowadzili przybywającą
21  2,  17|        daleca ja, kulhawiec, idę, bracia rodacy, z bardzo dalekiej
22  2,  17|      mówię. Prawdę mówię, panowie bracia. Bo i ja, powiedzmy otwarcie,
23  2,  17|     Mieczyk. Za morzami, -panowie bracia! Na bardzo dalekich morskich
24  2,  17|         przed sobą toczę, panowie bracia.~- Braciszku! - rzekł do
25  2,  17|         wspomnę a zliczę, panowie bracia, jak ja dziś pomyślę...
26  2,  17|              Zważcie ino, panowie bracia: między sobą, widziało się,
27  2,  17|         wspomnę a zliczę, panowie bracia, to my wonczas ze trzysta
28  2,  17|        nimi z bagnetów...~Panowie bracia! Spojrzę ja na tych ludzi
29  2,  17|      szeregu, jak wezmę pospołu z bracią rznąć w batalion Koenigsegg-Rothenfels!
30  2,  17| zrządzenie! Zważcie jeno, panowie bracia: przyszli my w te same wądoły,
31  2,  17|       Trepka.~- Tak jest, panowie bracia.~- I to wy, co się honorem
32  2,  17|     sprzysięgli się dzielić los z bracią. Prawda, był później, słyszałem,
33  2,  17| sześciuset ludzi. Tak to, panowie bracia: z 3700 chłopa jak dzwona
34  2,  17|         krew w zawrociach świata. Bracia moi co do jednego prawie
35  2,  22|   Zbazgrał się...~- Jest, panowie bracia, jest jeszcze, przez Bóg
36  2,  24|      majątków i uważani będą jako bracia i ziomkowie. Wy zaś, Polacy -
37  2,  24|       obowiązki stali się waszymi bracią; pomnijcie, że Ewangelia
38  3,  1 |        Modliński, Karpiński, dwaj bracia stryjeczni Kuleszyńscy,
39  3,  3 |           Hiszpanie.~- No, teraz, bracia, nie ma co!~- Do dzieła!~-
40  3,  5 |   pokpiwał stary Szulc - że, mili bracia, choć części tego świństwa
41  3,  6 |       żebym jego szańcem zasłonił bracią. Daj mi radę w najgorszej
42  3,  6 |      karabin i zawołał:~- Za mną, bracia!~Żołnierze wydarli się masą