Tom, Rozdzial

 1  1,  12|       Chłopicki dowodzi.~- A którzy oficerowie subalterni?~- A jest adiutant
 2  1,  13|        połączyć w wąwozach Gorycji. Oficerowie obstąpili stół. Dąbrowski
 3  1,  17|   nieustannych spał snem kamiennym. Oficerowie i kanonierowie byli tak
 4  1,  17|         ukazała się z dala w ulicy. Oficerowie szli równo z nią krokiem
 5  1,  17|           ręce powalonym na ziemię. Oficerowie w pierwszej chwili oniemieli
 6  1,  17|           końca mostu zamknął oczy. Oficerowie polscy miotali mu w twarz
 7  2,  17|           swój własny ostatni grosz oficerowie sprawiali żołnierzowi chusty,
 8  2,  17|           dawne chorągwie.~Przybyli oficerowie, w niewolę roku siódmego
 9  2,  17|             przed szeregami panowie oficerowie i przemówią krótkim słowem
10  2,  17|      Kniaziewicz i co ognistsi jego oficerowie. Sokolnicki wiódł legią
11  2,  17|          został wstrzymany; a kiedy oficerowie dla wielkiego niedostatku
12  2,  17|           wybiła godzina. A panowie oficerowie! Posłuchaj, panie bracie,
13  2,  17|           sercem, a uważ...~Panowie oficerowie naszej półbrygady, choć
14  2,  23|      wojskowy i weszli tamtędy dwaj oficerowie: Roman Matusewicz, adiutant-major
15  2,  23|          nabożeństwo, generałowie i oficerowie wyżsi pośpieszyli ku namiotowi.
16  3,  1 |    rozsądkiem odznaczyli się młodzi oficerowie: kapitanowie Gras i Fontana,
17  3,  1 |           tajemniczość. Wnet starsi oficerowie wjechali między szeregi
18  3,  1 |  przepędziły zimę. Znaleźli się tam oficerowie wyżsi i niżsi, zgromadzeni
19  3,  2 |        płaszcze i owijali się nimi. Oficerowie, którym moda i junactwo
20  3,  2 |             kul z karabinków, które oficerowie, podoficerowie i flankiery
21  3,  3 | Kilkadziesiąt trupów padło na bruk. Oficerowie sformowali plutony i popod
22  3,  5 |     niesiemy...~- Kapitan! - wołali oficerowie.~- Żyje?~- Zrąbany, ale
23  3,  5 |              My z tobą! - wrzasnęli oficerowie.~Cedro roztrącił tłum biegnąc
24  3,  6 |      położył na główni pałasza. Toż oficerowie. Wielki dech w piersi...~
25  3,  6 |            spotkanie co koń skoczy. Oficerowie gnali z krzykiem na skrzydłach
26  3,  6 |         spędzano w rowy z gościńca. Oficerowie, nawet wyższej rangi, salutowali.~
27  3,  6 |    niewolnika, jazda podsuwała się, oficerowie zachodzili drogę.~Wszyscy
28  3,  6 |             stancji. Byli to starsi oficerowie, zachlastani do ramion ciepłych
29  3,  6 |          się deszcz. Darmo szablami oficerowie pędzili do boju. Nadaremnie
30  3,  6 |          placu, musiał zginąć. Sami oficerowie austriaccy, żeby zyskać
31  3,  6 |         pałacem. Z trudem formowali oficerowie sekcje i pancerzowe roty
32  3,  9 |           dalej?~- Żołnierze i dwaj oficerowie, którzy na krypach konwojowali
33  3,  9 |     krwawych oczu. Długo to trwało. Oficerowie, wyprostowani na swych siodłach,
34  3,  10|        toczono jakąś naradę. Młodzi oficerowie napełnili wielki salon i
35  3,  11|          tej samej chwili nadbiegli oficerowie przyboczni z doniesieniem,
36  3,  11|             Trzyma się.~- Co tam?~- Oficerowie rychtują działa i strzelają,
37  3,  11|        zdolna odtrącić naporu masy. Oficerowie widzieli, że tego miejsca
38  3,  11|            czwartej Świętego Pawła. Oficerowie młodsi stosownie do rozkazu
39  3,  11|              żeby kazał zaprzestać. Oficerowie przyboczni oderwali go siłą
40  3,  13|       niemieckie piesze i konne, że oficerowie kazali sobie dać jeść w
41  3,  14|         pomieściły wszystkie konie. Oficerowie i żołnierze poszli wnet