Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           stała samotnica, której gałęzie uschły i sterczały jak szczeble
 2  1,  1 |            bujał nad przestworem: Gałęzie świerków, na których leżała
 3  1,  1 |      tęgie, powykręcane, obmarzłe gałęzie o barwie łuski okonia. Cienkie,
 4  1,  1 |           drżą przed wiatrem jego gałęzie, pień się nie schyla. Rozłożysty,
 5  1,  1 |        Krzyżu, odziabał wszystkie gałęzie precz, jak się patrzy. Ma
 6  1,  1 |    pomagał Kacprowi, znosił suche gałęzie i rzucał w ogień. Stary
 7  1,  1 |         za pasem. Okrzesał prędko gałęzie, ściął wierzchołek i przygotował
 8  1,  7 |        okna wpływał chłód rzeźwy. Gałęzie i pręty ich, pławmy z liśćmi
 9  1,  9 |       podwójnie wielkimi. Konary, gałęzie, rózgi, czuby ich sięgały
10  1,  9 |      Ogarnął spojrzeniem wyniosłe gałęzie... Pnie zielone jak trawnik
11  1,  10|       oknem zwieszała aż do ziemi gałęzie przecudna, wyniosła brzoza.
12  1,  17|         we własnym ogniu. Liście, gałęzie, kwiaty stratowane... Przez
13  2,  2 |      śliczne liście i niedościgłe gałęzie, dla kwiatu, co kielich
14  2,  2 |       tęgie konary i w owe gibkie gałęzie, w lotne, poświstne za każdym
15  2,  2 |           przezeń jak wiatr przez gałęzie drzewa.~Przewielebny mówił
16  2,  4 |           przezeń jak wiatr przez gałęzie drzewa.~Przewielebny mówił
17  2,  6 |   delikatne, żółtawe w tym blasku gałęzie, których szczyty chwiały
18  2,  6 |        ocknionej. W cieniu śniące gałęzie, cicho zwieszone ku ziemi,
19  2,  7 |           niemocy, dopóki cienkie gałęzie nie poczęły trzepać się
20  2,  7 |   olbrzyma-świerka, którego dolne gałęzie obwisły i dach nieprzemakalny
21  2,  7 |          tu i tam mokre, ciężarne gałęzie, niby ciemne dymy. Helena
22  2,  7 |      pozwalała mu składać kosmate gałęzie na łonie swym spokrewnionym
23  2,  7 |          minęła, rozgarniała jego gałęzie, czyniła z nich smugi długie,
24  2,  9 |          noc. Rozgarniając rękoma gałęzie świerków, szedł do podnóża
25  2,  9 |  uderzenie w serce. W tym miejscu gałęzie świerka były oddarte od
26  2,  11|          nie? Taka właśnie jak te gałęzie: wszystka różowa, skromna
27  2,  11|         swe nieogarnione konary i gałęzie, pręty i liście zwisające
28  2,  12|         Jarząb przydrożny. Niższe gałęzie obłamane ręką pracowitego,
29  2,  13|          chyliły ku przechodniowi gałęzie z nieskończonych sadów.
30  2,  15|        złocie, chłodne powietrze. Gałęzie sosen zaglądały do okna,
31  2,  18|      krzywe pręty zadrgały, nagie gałęzie poczęły łkać, i głuche,
32  2,  21|            Włosy, ujęte w laurowe gałęzie, wiły się jak barwne jego
33  2,  24|        ogniska, kładli umiejętnie gałęzie i wachlarzowate spławy świerkowe,
34  3,  4 |       zrywa i łomoce skrzydłami w gałęzie niby złapany siecią dziki
35  3,  6 |     korzeni, zadygotały ich nagie gałęzie i delikatne bazie jakoby
36  3,  6 |          z daleka idące, ścinając gałęzie olch i gwiżdżąc przeciągle
37  3,  6 | Niewidzialne siły ciskały konary, gałęzie, odszczepy, a nawet całe
38  3,  9 |          gardziel. Kiedy zdeptali gałęzie i wdarli się nad nie, uderzyli
39  3,  10|         po drzewach sadu, których gałęzie gięły się już od owocowych
40  3,  12|         których owoce: już ciągną gałęzie ku ziemi. Chmiel dziki wyrósł
41  3,  12|       płotu i zarzuca nici swe na gałęzie sąsiedniej jodły. Dzikie