Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            Piękne widowisko, przez Bóg żywy!~- A w dniu hołdu!
 2  1,  1 |          co mówisz, miło mi, przez Bóg żywy! He-he... Więc tedy
 3  1,  2 |          panie i łaskawi sąsiedzi, Bóg widzi, jako się rzekło...~
 4  1,  2 |        Przybrany w piękny kontusz, Bóg wie jakie czasy pamiętający, "
 5  1,  2 |     chytrze:~- Dom ciasny, na miły Bóg, ciasny, mośćbrodzieju!
 6  1,  2 |         Widziałeś sąsiad... Jak mi Bóg miły - sarnina!~- Combry,
 7  1,  3 |        dwie postacie nagie, jak je Bóg stworzył, unurzane w ciemnym
 8  1,  7 |           Wygnance. Te wiadomości, Bóg raczy wiedzieć od kogo,
 9  1,  8 |            to uczynił, któryś jest Bóg, czyli Miłość.~Czemużeś
10  1,  8 |           Twoim sercu, któryś jest Bóg, czyli Miłość..."~
11  1,  10|            Chłuka kładł mu w głowę Bóg wie jakie wiadomości i głośno
12  1,  11|            Na pańskie wychodź, jak Bóg wszechmogący przykazał,
13  1,  13|          już dobrej woli! BcSgdał, Bóg wziął. Wybij to sobie z
14  2,  1 |     Wyznaję to ze skruchą. Na miły Bóg, boję się! Rotmistrz mię
15  2,  2 |         mówił:~- Dawny, zapomniany bóg... Mithras! Władca, od którego
16  2,  12|   nieszczęściu?~- Ależ!... Na miły Bóg... Rafuś... Olbromski...
17  2,  17|         tym domu, bracie rodaku.~- Bóg zapłać, mili, że nie odpędzacie
18  2,  17|            otwarty dom rodzinny.~- Bóg zapłać za dobre słowo...~-
19  2,  17|        barwy i znak! Słyszę, przez Bóg żywy, swoja komenda! Pierwszy
20  2,  17|         wojna - rzekł Ojrzyński. - Bóg nasz sędzia, nie waszmość.
21  2,  17|        żeby na ziemię tę wstąpiły. Bóg pewnie karze za takie czyny
22  2,  17|            Do Warszawy! Przez żywy Bóg tak będzie! Armie przemierzają
23  2,  21|        lepiej pracować na roli jak Bóg przykazał, zamiast szukać
24  2,  21|         był twoim ojcem!~- A no... Bóg strzegł.~- Jeśli za dwa
25  2,  22|              Dobra i taka, bracie! Bóg ci zapłać. Gdyby nie ty,
26  2,  22|        granicę. To potem światami, Bóg wie gdzie, na Lelów, na
27  2,  22|        bracia, jest jeszcze, przez Bóg żywy! - zawołał Krzysztof
28  2,  24|          aż miło. Ponieważ na miły Bóg wzywano w okólnikach, żeby
29  2,  24|             Noclegi wypadały gdzie Bóg dał. Czasami w pobliżu dworów
30  2,  24|         tera, panie wachmistrzu?~- Bóg jego sam wie, gdzie on.
31  2,  24|       pytać! Nie waż się! Sam jeno Bóg Najwyższy tę rzecz wie.
32  3,  1 |     zwojowali, ani słowa!~- Da Pan Bóg doczekać... Jeszcze, jeszcze...
33  3,  1 |     obwarzankami, nie wie, na żywy Bóg, co zganić, a co pochwalić
34  3,  2 |         wyrozumiałością, że to sam Bóg karze go zapewne za ów kult
35  3,  3 |     gałganom, kazałbym!... Na miły Bóg... przecież to... wieszać
36  3,  4 |   człowieka... Widział go, na żywy Bóg! Twarz blada i tajemnicza
37  3,  6 | nieprzebyta gać błotna, a idzie aż Bóg wie dokąd. Człowiek nie
38  3,  7 |     księcia rękę.~- Rafuś! na miły Bóg... Więc i ty między wojaki?
39  3,  7 |        robić jakiekolwiek wymówki. Bóg z tobą. Rad jestem, że wracasz
40  3,  8 |            godny szańczyk! Na miły Bóg... Widzisz ty tamten biret
41  3,  10|          głos rubasznie:~- Na miły Bóg! - oficer z ciebie najsroższego