Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       owa pieśń lasów, zdało się Rafałowi, że płynąć będzie przez
 2  1,  1 |        do domu nie było sposobu.~Rafałowi twarz tak naziębła, że nie
 3  1,  1 |          oczyma przypatrywał się Rafałowi, który sam na sam zostawiony
 4  1,  3 |       odpowiedzi trwoga wgniotła Rafałowi do gardła. Twarzy, piersi,
 5  1,  4 |       Sulisławicach, znowu Zofka Rafałowi szepnęła do ucha:~- Nie
 6  1,  5 |          szczekaniem skoczyło ku Rafałowi, który umykał co siły w
 7  1,  7 |    wymówione głośno w Tarninach. Rafałowi przyszła teraz do głowy
 8  1,  7 |  zwracając uwagi. Michcik posłał Rafałowi na sofie obitej zieloną
 9  1,  8 |          przymileniem. Zdało się Rafałowi, że brat zapatrzył się w
10  1,  8 |       ziemi, podniósł go i oddał Rafałowi mamrocząc i wskazując gestem,
11  1,  8 |        mroku... Michcik urządził Rafałowi łoże w śpichlerzyku, zupełnie
12  1,  10|        na wargach uśmiech, który Rafałowi wydał się szczególnie sympatycznym.
13  1,  10|        urządzonym, służący kazał Rafałowi oczekiwać. Gdy grube łydki
14  1,  10|         Półuchylone drzwi dawały Rafałowi możność uczestniczenia w
15  1,  10|    sakiewkę ze złotem i podał ją Rafałowi. Chwilę trwało kłopotliwe
16  1,  15|    namysłu, dość, że zadał nagle Rafałowi kwestię:~- Utrum Bucephalus,
17  2,  1 |   Cześnik niby to zadawał żonie, Rafałowi i córkom pytania, jak się
18  2,  2 |         to być współtwórcą cudu?~Rafałowi nie trafiał do przekonania
19  2,  2 |     szczęściem do jakichś myśli, Rafałowi nie znanych.~Pierwszy książę
20  2,  2 |  drzwiami sali rozmyślań, dobrze Rafałowi pamiętnej, i długo nie wracał.
21  2,  4 |  drzwiami sali rozmyślań, dobrze Rafałowi pamiętnej, i długo nie wracał.
22  2,  13|  jaskrawe georginie przypominały Rafałowi wsie z tamtej strony...
23  2,  13|      Mery przypatrując się wciąż Rafałowi jak dziwowisku.~-- Zaraz,
24  2,  13|          pięknie umeblowany, ale Rafałowi nie zaimponował. Lokaje
25  2,  14|   sąsiedniej stancji i ukazał ją Rafałowi. Pokój ten dawno, widać,
26  2,  15|      liści przeniknął powietrze. Rafałowi wydało się, że to tak dziwny
27  2,  18|  niewysłowiona potęga.~Zdało się Rafałowi, że ta chwila nigdy się
28  2,  20|         światło napełniło salon.~Rafałowi marzyło się, że jest jakby
29  2,  20|      album rysunkowe i wskazując Rafałowi pejzaż po pejzażu rzekła
30  2,  21| wszelkich usiłowań nie udało się Rafałowi tańczyć z panią Elżbietą.
31  2,  21|    zastęp żołnierzy... Udało się Rafałowi werznąć łódź w piach i utwierdzić
32  2,  22|  Jarzymskiego. Nazwisko nie było Rafałowi obce. Tajona nadzieja mówiła
33  3,  6 |          odrazą przypatrywał się Rafałowi wciąż pomlaskując wargami.
34  3,  7 |         Sasi uszli! - tłumaczono Rafałowi z szeregów.~- Niemiec Niemcu
35  3,  8 |   rekomendacji udało się przecie Rafałowi i księciu pozostać w kolumnie
36  3,  9 |  powrotem. W pewnej chwili kazał Rafałowi z ułańskiego pułku wybrać
37  3,  9 |  bretnala i zagwożdżenia działa. Rafałowi wydała się tak podłą ta
38  3,  10|       Wisłokę. Rzeka, tak dobrze Rafałowi znana, wyschła była teraz
39  3,  10|        chwilę potem zdarzyło się Rafałowi spojrzeć na prawo. Tam,
40  3,  11|         czynienie wyroku tyrana. Rafałowi niewymowny żal serce w piersiach