Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          wdówki. Co ona wiatrem i prędzej, to ten musi kopytem, leniwiej,
 2  1,  2 |       rzecz miodopłynna:~- "Jakoż prędzej niebotyczne cedry zajadłym
 3  1,  2 |        zajadłym czas zębem skosi, prędzej kwitnące zwiędnieją laury,
 4  1,  2 |       ciemności buty i wzuł je co prędzej, wyszukał po omacku jedną
 5  1,  3 |           ociężale, później coraz prędzej, aż wreszcie pobiegł. Lecieli
 6  1,  5 |           którą stronę jechać. Co prędzej chciał to przedsięwziąć
 7  1,  5 |           i radość go owiała. Ale prędzej od ruchu źrenicy zmienił
 8  1,  11|           niej, och nie! Można by prędzej powiedzieć, że jej nienawidził.
 9  1,  12|          naokół... Wszedł tedy co prędzej na mozaikowe posadzki, na
10  1,  15|        kartami w ręce, pragnąc co prędzej pozbyć się nudziarza, zaczął
11  1,  16|          niecnego próżniactwa, co prędzej wyszedł i ruszył w pole,
12  1,  17|        nie ma, i odjedzie stąd co prędzej. Wody wiosenne napełniły
13  1,  17|        podnosił oczu...~Żeby choć prędzej... - szepnął mu do ucha
14  2,  1 |         posiłek.~Rafał wyszedł co prędzej. Na ulicy zapomniał o wszystkim.
15  2,  1 |           was na miejsce dwa razy prędzej niż to bydlę...~Ulice były
16  2,  1 |        wychodzących, wszyscy czym prędzej dla zmylenia pościgu rozeszli
17  2,  6 |           pani de With jechała co prędzej, ale nie w stronę Sandomierza.
18  2,  9 |      który się nudzi. Wtedy szedł prędzej, dopóki nie zaczął śmiać
19  2,  9 |          w górę, biegł szybko, co prędzej, jakby uciekających przed
20  2,  9 |       swego cierpienia i szedł co prędzej. Tak minął trzeci dzień
21  2,  11|         Najętymi końmi ruszyli co prędzej w dół przez Biasca, Bellinzonę,
22  2,  20|      Teraz dopiero począł uczuwać prędzej niż widzieć niezrównany
23  2,  21|       honorem ręczysz swoim?~- Co prędzej, co prędzej uchodź - cha,
24  2,  21|           swoim?~- Co prędzej, co prędzej uchodź - cha, cha...~- Nigdy
25  2,  21|            Spełnił to wszystko co prędzej, siedząc za jazem rzecznym,
26  2,  21|           nią.~Otrząsnął się i co prędzej miał ku drzwiom.~Ze dworu
27  3,  3 |    wwierci w ziemię.~Krzysztof co prędzej chwycił ją za ramię i pociągnął
28  3,  3 |       zębach. Coraz natarczywiej, prędzej, namiętniej bełkocą to słowo...~
29  3,  3 |    Hiszpanów było trzech. Zginęli prędzej, niż tu przybiegli. Dwaj
30  3,  3 |         hasło i przeciskał się co prędzej, co tchu za mury klasztoru
31  3,  6 |        komenda:~- Lance do ataku!~Prędzej, niż słowo rzec, prawe ręce
32  3,  6 |       racz mię wysłuchać.~- Tylko prędzej, prędzej!~- Pozwól mi towarzyszyć
33  3,  6 |       wysłuchać.~- Tylko prędzej, prędzej!~- Pozwól mi towarzyszyć
34  3,  6 | charakterze... w charakterze...~- Prędzej!~- W charakterze... po prostu
35  3,  8 |   przerwać potok słów Zajączka.~- Prędzej bym wolał zamknąć się w
36  3,  9 |       gniewu i zemsty: ~Och, żeby prędzej!~Szeleszczą łozy, świszczą
37  3,  11|           Charknął mu w ślepie:~- Prędzej morduj, chamie!~Ale oto
38  3,  15|     Wierzy, że z pomocą francuską prędzej w kraju zakwitną urządzenia
39  3,  16|        porwał się z pościeli i co prędzej począł wdziewać odzienie.
40  3,  17|          radosną nowinę. Rafał co prędzej wziął z wojska dymisję i