Tom, Rozdzial

501  2,  14|              po całym świecie, a jeśli co znajdzie, to...~- Tytuł
502  2,  14|                Rafciu, będziemy szaleć co się nazywa! Powiesz mi,
503  2,  14|                się nazywa! Powiesz mi, co myślisz o moich chartach...~-
504  2,  14|            Teraz na ciebie kolej: mów, co czytasz?~- Sztucer... -
505  2,  14|                moje oko na tym padole! Co do mnie, to czytam sobie
506  2,  14|                Wcale nie przeczę. A po co się do moich spraw wtrącasz!
507  2,  14|                natura - to jest szelma co się zowie. Wiem po sobie,
508  2,  14|      krótkowzroczne oczy.~- Nie! Wiem, co mówię.~- Nie wiesz! Nie
509  2,  14|                odmienni. Ty traf w to, co jest twoją naturą i twoją
510  2,  14|             sobie wyłamie.~- Nie wiem, co mi ty mówisz. Ja się duszę
511  2,  14|               duszę z rozpaczy widząc, co się dzieje, czując w rozmowach
512  2,  15|         lekarskich, nie mógł odgadnąć, co mu jest. Toteż nie zalecał
513  2,  15|                 Sam nie mógł odgadnąć, co mu dolega. Nie czuł żadnego
514  2,  15|             żadnego pragnienia. Jedno, co go pociągało, gdy się budził,
515  2,  15|           pociągało, gdy się budził, i co zamykało jego dzień, to
516  2,  15|                z tych spraw, wszystko, co mogło być dosięgnięte przez
517  2,  15|      przestworzu i pustoszył wszystko, co pracowita wola z pośpiechem
518  2,  16|             nie wypadła zabawa, zabawa co się zowie, do białego dnia,
519  2,  17|           zgrzybiałym, więc dlatego.~- Co innego Olbromsio! Ten myśli,
520  2,  17|                bardzo jak u żniwiarza, co przez lato cienia nie zaznał.
521  2,  17|             nie sługiwał?~- A to ci na co wiedzieć?~- Wojskowy człowiek
522  2,  17|             siostry. Zapomniał ja już, co to dom, co brat, co siostra.
523  2,  17|           Zapomniał ja już, co to dom, co brat, co siostra. Idę, ta
524  2,  17|               już, co to dom, co brat, co siostra. Idę, ta ciężkie
525  2,  17|             nas takich w szeregu dość, co my powiedzieli sobie: do
526  2,  17|              kary, nim człowiek pojął, co taki kapral mamroce, co
527  2,  17|                co taki kapral mamroce, co se pod nosem mruczy leda
528  2,  17|            prosty żołnierz w tym samym co i ja szeregu grenadierów,
529  2,  17|                Rymkiewiczem generałem, co w wigilią tego dnia przybył
530  2,  17|             Wliczyli mię do trzeciego, co był ostatkiem, szcząteczkiem.
531  2,  17|                twierdzy mediolańskiej, co ledwie kilka dni bronić
532  2,  17|               dwiema secinami naszych, co my się zwali legią trzecią,
533  2,  17|             portowi, żeby choć z morza co nieco wyłowić na haczyk
534  2,  17|              siódmego wzięci w Mantui, co w pustym klasztorze pod
535  2,  17|              nimi ściągnęli żołnierze, co w czasie kapitulacji uszli
536  2,  17|           towarzysze wzięci w niewolę, co to w kajdankach rozesłani
537  2,  17|           zgniłe rowy i murowane fosy, co je krew naszych braci zbroczyła.
538  2,  17|              krwawe oczy. Ci tu stali, co na tym miejscu hańbę ponieśli.
539  2,  17|           mundur generał Kniaziewicz i co ognistsi jego oficerowie.
540  2,  17|                już teraz nie wiedział, co będzie dalej. Mówiono, że
541  2,  17|                nastał bezład. Szeptali co świadomsi, że zrobią z nami
542  2,  17|              że zrobią z nami to samo, co jakiś Wielki Fryc z najemnym
543  2,  17|              nikt dobrze nie wiedział, co zaś za Fryc i co on zrobił
544  2,  17|             wiedział, co zaś za Fryc i co on zrobił z onymi wojskami,
545  2,  17|                Cefalonią i inne wyspy, co składały Rzeczpospolitą
546  2,  17|             panowie bracia.~- I to wy, co się honorem chlubicie, żołnierze
547  2,  17|            półbrygady, choć wiedzieli, co ich czeka, nie chcieli się
548  2,  17|             później, słyszałem, jeden, co towarzyszom naszym w drodze
549  2,  17|              oficerów o spisek i bunt, co przyśpieszyło rozkaz wsiadania.
550  2,  17|             legionach.~- Mówże waćpan, co z tobą - nastawał Cedro.~-
551  2,  17|             należał do 113 półbrygady, co w dniu 13 czerwca 1802 roku
552  2,  17|        zwinięte do cna. Wielki żagiel, co go nazywają marynarze grand
553  2,  17|               w morze!" Dali go wtedy, co mocy w ramieniu! Plusnęły
554  2,  17|                owo zgoła, gdzieś jest, co się dzieje. Tymczasem rozbite
555  2,  17|            żegnają się oczyma z lądem, co ich wydał. Straszny żal...~
556  2,  17|               naczelników murzyńskich, co jeszcze w służbie pozostali,
557  2,  17|          takich jak Dessalin, ten sam, co się potem za cesarza wyspy
558  2,  17|          strzelniczym, zalewając winem co najtęższym, a dla odmiany
559  2,  17|               niej wyżej czuba nażyli. Co który powie zdarzenie, to
560  2,  17|              gadał a żywo, wybełkotał, co widział. Cała załoga, kapitan,
561  2,  17|           ostatniego majtka, wszystko, co tchnie powietrzem, wymarłe
562  2,  17|               opowiedzieć nie potrafi, co za bezrząd opanował wojsko
563  2,  17|           starała się zapomnieć o tym, co się rozgrywało dokoła. Był
564  2,  17|                widziana obfitość ziół, co pokrywała wilgotne brzegi,
565  2,  17|              jakby kwiatów latających, co uganiając się za rybami
566  2,  17|       wachlarzowatych i trzciniastych, co tworzą szemrające gaje i
567  2,  17|        pierwszych początkach, cudeńki, co my cierpieli. Potem nie
568  2,  17|                a uzbrojonych Murzynów. Co z nimi robić? Puścić na
569  2,  17|         czarnym wystąpić do apelu, jak co dnia. Zwyczaj wojskowy każe
570  2,  17|     bezbronnych, wszystkich czterystu, co do nogi. Nie upłynęło pół
571  2,  17|           życiem a śmiercią. Nie wiem, co się działo z braćmi na przeklętym
572  2,  17|              jakoby płytki brzeszczot, co krwią ocieka. Udało mi się
573  2,  17|              nie wyrokuj! Spojrzyj no, co się stało... Dwanaście lat
574  2,  17|          zawrociach świata. Bracia moi co do jednego prawie wwalili
575  2,  17|              wiesz waszmość owo zgoła, co mówisz... Niech żyje Cesarz!
576  2,  18|       przyjaciele słyszeć nie chcieli.~Co ostatecznie uradzono, zaraz
577  2,  18|                jest niezdrów, i o byle co wściekał się na służbę.
578  2,  18|                 Siedział w rogu sofy i co chwila zrywał się na równe
579  2,  18|            węzłowaty rozkaz wyrznięcia co do nogi klanu jakich Kafrów
580  2,  18|                chwili mego życia wiem, co powinienem robić. Pojadę
581  2,  19|             zniecierpliwieni. Pragnęli co tchu a niepostrzeżenie wjechać
582  2,  19|            Baum, Wysiekierski, Baum... Co parę kroków przystając za
583  2,  19|            serce ściska...~- Ale za to co nauczą, to nauczą...~- Inaczej
584  2,  19|              stragany na Kleparzu.~- I co też to w takim łbie usiędzie!
585  2,  19|              Słyszycie... Za umarłe!~- Co to?~- Dzwon!~- Dzwon, dzwon!~
586  2,  20|               na całej linii i czuwają co się nazywa. Jeżeli się kto
587  2,  20|                młodości znaczyło tyle, co ocknąć się w zimie i ujrzeć
588  2,  20|          trwoga granicząca z odrazą i, co najdziwniejsza, popychała
589  2,  20|                  Weź sobie za maksymę, co chcesz, tylko naprzód powiedz,
590  2,  20|            Czeka na Helenę de With czy co... Za chwilę wejdzie, za
591  2,  20|                wspomnienie jasne tego, co nigdy już nie miało powrócić,
592  2,  20|                przed oczyma, wszystko, co w niej było za osłoną barw.
593  2,  20|                Przecie ja to tysiąc... co mówię!... sto tysięcy razy
594  2,  20|             tysięcy razy myślałem...~- Co, co myślałeś? Nie krzycz!~-
595  2,  20|         tysięcy razy myślałem...~- Co, co myślałeś? Nie krzycz!~-
596  2,  20|                To samo myślałem!~- Ale co mianowicie?~- To są moje
597  2,  20|                sobie tęgim żołnierzem. Co mi tam. "Nie masz pana nad
598  2,  20|               w tym famy niż prawdy, a co do cesarza, to uwielbiam
599  2,  20|              który znowu wie wszystko, co się w Wiedniu dzieje, wie,
600  2,  20|             się w Wiedniu dzieje, wie, co tam pantofle skrzypią, co
601  2,  20|              co tam pantofle skrzypią, co fraki szeleszczą, co mówią
602  2,  20|         skrzypią, co fraki szeleszczą, co mówią klamki i zgrzyty drzwi.
603  2,  20|           zwracała się, ażeby słuchać, co będzie mówił, przebijało
604  2,  20|               było coś duszącego; coś, co tamowało oddech i oszołamiało
605  2,  20|              do obłąkania nie wiedząc, co się dzieje, słyszał wciąż
606  2,  20|             nudzę się"... A potem rób, co chcesz... Upór...~- Panie
607  2,  20|       staruszku! To się nie godzi...~- Co jeszcze? pytam swego plenipotenta.~-
608  2,  20|        dragonów trzeba będzie postawić co najmniej kufę piwa. Panie
609  2,  20|              gdy dziedzic przyjedzie - co to będzie?~- Nic mię nie
610  2,  20|           Można.~- Któż to?~- Ten sam, co malował całe album; to widać.~-
611  2,  20|             się równą nieskończoności. Co najgorsza, była teraz świadoma
612  2,  20|              że jest w tym samym domu, co i księżniczka Elżbieta,
613  2,  20|                 Cały świat porywało mu co chwila sprzed oczu nieoczekiwane
614  2,  21|                Niemiec nie pomylił się co do osoby gospodarza. Kalwicki
615  2,  21|           ukrywać w sobie spiskowca i, co najgorsza, śmiać się. Toteż
616  2,  21|                 żeby nareszcie wyznać, co się z nim dzieje... A kiedy
617  2,  21|             tutaj za wszelką cenę. To, co raz w nocy prędko pomyślał,
618  2,  21|           zadają kłamstwo.~- A ja...~- Co ci jest?~- A ja myślałem,
619  2,  21|     przymkniętymi oczyma marzył o tym, co będzie.~O, gdybyż mógł wyznać
620  2,  21|                   Za parę godzin... ~- Co, księżniczko? - wyszeptał
621  2,  21|                 Nie powinnam była...~- Co, księżniczko`?~- Nie powinnam
622  2,  21|             Cóż mogą znaczyć te słowa? co mogą znaczyć te słowa? co
623  2,  21|              co mogą znaczyć te słowa? co mogą znaczyć? Wszystką władzę
624  2,  21|               honorem ręczysz swoim?~- Co prędzej, co prędzej uchodź -
625  2,  21|           ręczysz swoim?~- Co prędzej, co prędzej uchodź - cha, cha...~-
626  2,  21|              byś usłyszał coś takiego, co cię do głębi...~- Przysięgam
627  2,  21|               mówiła znowu:~- Słuchaj, co mówię. Chciałabym zawsze
628  2,  21|              na wszystko, nawet na to, co się przed chwilą dokonało.
629  2,  21|               Rafał przypomniał sobie, co mu poleciła. Przecisnął
630  2,  21|             pełnych uprzejmego powabu, co są niby znaki symboliczne
631  2,  21|                są w końcu korytarza.~- Co dalej?~Muzyka nieco odmienna.
632  2,  21|              dziś rano zginiesz. Wiesz co, idź do sąsiedniego pokoju,
633  2,  21|         Krzysztof ze złym uśmiechem. - Co najwyżej mogę ci w puściźnie
634  2,  21|                 nie umieliby określić, co się działo na świecie otaczającym
635  2,  21|                łoskot. Rafał wiedział, co to oznacza. Szukają go.
636  2,  21|              to szkodzi?~- Ubieraj się co tchu. Chwila najstosowniejsza,
637  2,  21|              nie wyjedziemy, to nie ma co zaczynać, ja nie jadę. I
638  2,  21|          ciepłem rozkosznych oddechów, co jeszcze nie ostygło. Cisnął
639  2,  21|        nadranny ocknął się w polach.~- Co pary w koniach! - wołał
640  2,  21|              na wsze strony. Dźwignęli co tchu chłopa. Obrócili go
641  2,  21|               z nim pocznę?...~- Wiesz co - rzekł Rafał ściągając
642  2,  21|              nogi.~Spełnił to wszystko co prędzej, siedząc za jazem
643  2,  21|             dzieciństwie. Alboż to, na co patrzą oczy, istnieje? Cóż
644  2,  21|              więc wiadomo.~- Nie wiem, co i jak gadają. Mój jest rybak.
645  2,  21|              niby rozumiem?~- No!... A co mu się od nas za przewóz
646  2,  21|           przewóz należy i za to wino, co je to przemycał, to wam
647  2,  21|                na nią.~Otrząsnął się i co prędzej miał ku drzwiom.~
648  2,  21|              wygarnia zaszyte złoto.~- Co robisz, wariacie, co robisz?!-
649  2,  21|                   Co robisz, wariacie, co robisz?!-syknął na niego.-
650  2,  21|              nożem podszewkę dookoła i co wymacał dukata, to wszystko,
651  2,  21|          wyrzucił z kieszeni wszystko, co miał, aż do sztyletu i krócicy,
652  2,  21|               za rękę.~- Pytam ci się, co masz zamiar czynić?~Krzysztof
653  2,  21|              jego ciało wstrząsało się co chwila od wewnętrznego rozruchu,
654  2,  21|               bogata. Czy ty słyszysz, co ja ci rozkazuję!~Szarpnął
655  2,  22|                choć nie dopytywał się, co są za jedni, skąd i dokąd
656  2,  22|                są Niemcy, są Francuzy. Co kto lubi...~- Jo... trafiają
657  2,  22|               trafiają się rozmaici... Co kto lubi. Śmiesznie to powiedzieli...~-
658  2,  22|           bitwie jakiej nie słychać?~- Co nie ma być słychać? Gonią
659  2,  22|                kościele dzwoniły. Kto? co? A no lecą ludzie i gadają,
660  2,  22|            ulicę patrzeć, ale już mało co było widać. Wyparły się
661  2,  22|            usłużnie i milcząc podawał, co kazali. Spożyli po kawałku
662  2,  22|             bezczynności, nie wiedząc, co przedsięwziąć. Ślązak huknął
663  2,  22|              żłobem, półkoszkiem wozu, co jeno było pod ręką. Na dworze
664  2,  22|                   Ja... broń?~- Dawaj, co masz, naboje, żywo!~- Skąd
665  2,  22|                Olbromski z krzykiem:~- Co robisz?~- Puszczaj! Chcę
666  2,  22|                i poza siebie, pomknęli co koń wyskoczy. Drzewa leśne
667  2,  22|            pobili, a teraz sami w nogi co pary w szkapach.~- Dobra
668  2,  22|         czerwonymi nochalami i z wąsem co się zowie. Krzysztof, mówiący
669  2,  22|                ćwiczenia. Pobiegli tam co tchu. Krzysztof teraz się
670  2,  22|           Cedro.~- Do artylerii, a! to co innego. Uprzedzam jednak,
671  2,  22|               Rafał. - A jeśli tak, to co innego. Przepraszany, nie
672  2,  22|            służbę, przyłożyć ręki...~- Co do mnie... nie wiem, jak
673  2,  22|               z miejsca Jarzymski - to co innego. Ja sądziłem... Jeżeli
674  2,  22|                poczęstować. Ale wiecie co... Jest tu resursa Greka,
675  2,  22|                błoniu. Znajdę takiego, co ci odstąpi swej rangi, a
676  2,  22|                 ale bez rasy. Mamy to, co kazali: koń, powiadają,
677  2,  22|               miejsca już pozajmowane; co miejsce oficerskie, żeby
678  2,  22|                 i teraz te... czekamy, co dalej będzie. Dziesięciu
679  2,  22|                 Piki, szable, sztucery co kto miał - wszystko w kupę -
680  2,  22|             wiem, był odważniejszy czy co, to spłatał Niemców do woli,
681  2,  22|        uspokajał Jarzymski. - Nie ma o co! Teraz żołnierze doprawdy
682  2,  22|             sztuką w pole wywodzić, bo co do bicia... - przekrzyczał
683  2,  22|                koni oraz żywności. Ale co najważniejsza, to to, że
684  2,  22|   przeznaczonych dla jazdy pruskiej, a co już najmilsza dla ucha,
685  2,  22|              odrzucają moją propozycję co do kariery w naszych szeregach
686  2,  22|         wychylę w imieniu Galicji...~- Co za Galicji?~- Nie ma Galicji!~-
687  2,  22|      przysadkowatej statury, a tęgiego co się zowie. Ten chwilę się
688  2,  22|               porządku, bo się zmyli i co innego opowie.~- Ale od
689  2,  22|    przypuszczony będzie i wtedy załoga co do nogi w pień wycięta.
690  2,  22|               W górę ich! Tęgie chłopy co się zowie!~- A ba, jeszcze
691  2,  23|               z łaski pewnego sąsiada, co wolał zostać w domu, a zgadzał
692  2,  24|             nad całym wojskiem. Nosił, co prawda, w dniu przysięgi
693  2,  24|                 Tamte oto czarne lasy, co pod Radzyminem widać, to
694  2,  24|        przymrozek. Błota dróg, dopiero co zgęstniałe i ścięte od przymrozka
695  2,  24|                zwinnie ścinali chojary co najbardziej rozrosłe, wkopywali
696  2,  24|               wachmistrz Jacek Gajkoś, co świat obszedł, jak długi
697  2,  24|               uczył starszy żołnierza, co je ów Gdańsk, gdzie i na
698  2,  24|               te znacznie przewyższały co do liczby armię Amilkara,
699  2,  24|          wywijał tego dnia szabliskiem co się zowie. Nacierał już
700  2,  24|              dragonów, nie spostrzegł, co się dzieje, i został otoczony.
701  2,  24|              Wzięli jeńców we środek i co koń skoczy popędzili środkiem
702  2,  24|          wyrwały szable i w bój! Rafał co tchu w piersi szarpnął rękę,
703  2,  24|              podsłuchu i był zapytany, co jest za jeden i czego tu
704  3,  1 |                jeden z takich napadów. Co najmniej cztery seciny jeźdźców
705  3,  1 |                to samo, nie wiedząc, o co chodzi. Jazda ochotnicza
706  3,  1 |               rozkaz rejterowania się, co też wykonano z szybkością,
707  3,  1 |            mową. Wszystko się spełniło co do joty. Zwierzył się z
708  3,  1 |        Hieronim w nich się pokochał.~- Co za książę Hieronim'?~- A
709  3,  1 |                A diabeł go ta rozezna, co on za jeden! Książę Hieronim,
710  3,  1 |              ulubił ten Hieronim?~- Za co? A za to, co powiem. Wszystko
711  3,  1 |            Hieronim?~- Za co? A za to, co powiem. Wszystko mi kamrat
712  3,  1 |         Prusactwo z kopyta, po polsku, co duchu w szkapach. Lancami
713  3,  1 |              drugi a czwarty szwadron, co im z boku, polem, zachodziły...~
714  3,  1 |               idę do wiary, do swoich. Co mi tu za niewola ziewać
715  3,  1 |            miał bele fąfel przewodzić, co jeszcze od smrodu prochowego
716  3,  1 |                lampasami żółtymi, a na co' dzień ma ci znowu szare
717  3,  1 |            jednego słowa. Choroba wie, co to za ludzie są takie! Niejednegom
718  3,  1 |    obwarzankami, nie wie, na żywy Bóg, co zganić, a co pochwalić w
719  3,  1 |              na żywy Bóg, co zganić, a co pochwalić w glicie, ale
720  3,  1 |            folwark w tej samej parafii co grosmajor. A my między obcym
721  3,  1 |         chodźwa w lansjery!~- Cicho!~- Co nama! Abo nam to potrza
722  3,  1 |               bele kto, paniczu! Tacy, co już padli w krwawym boju
723  3,  1 |         skowrończym, jasnością dopiero co zgasłą młodych ról - świadczył
724  3,  1 |         młodych ról - świadczył o tym, co było. Ostry i mokry wiatr
725  3,  1 |           wielki Cesarz, jak w pieśni, co tysiąc lat przespała - bardzo
726  3,  1 |         jasnych widziadeł pieśni owej, co uszła cało, gdy ludy wraz
727  3,  1 |              wyważa z nicości, czynów, co się w nich rozkochują pieśni
728  3,  1 |       posłuszne barki w stronę słońca, co w morza Zachodu zstąpiło,
729  3,  1 |                była wiadomość, jak się co dnia wszystkie powierzchnie
730  3,  2 |                się wszelakie odzienie, co tylko kto miał. Więc każdy
731  3,  2 |             boki krzesanic, arumienie, co się trzepią po nagich tarczach
732  3,  2 |         naprzód gościńcem. Szedł teraz co tchu, żeby dogonić pułk.
733  3,  2 |           popręgi rozpełzały się z rąk co chwila i plątały dokoła
734  3,  2 |               trup owinięty był czymś, co jeszcze dymiło się czarnym
735  3,  2 |          maczaną w oliwie. Zdjął trupa co tchu z owej żerdzi, położył
736  3,  2 |              nie mógł się zorientować, co się to tutaj robi, czym
737  3,  2 |            gzymsu ambony, ukazywał się co chwila grenadier francuski,
738  3,  2 |                skubiąc dużego koguta i co chwila z gestami krasomówczymi
739  3,  2 |         aksamitu Krzysztof narzucił ją co tchu na ramiona z myślą,
740  3,  2 |              Wielebny ojcze, dawaj mi, co masz jeszcze do zjedzenia,
741  3,  3 |               zza gór ziemi Monnegros, co koń skoczy przebiec chłodne,
742  3,  3 |                dla swych współrodaków. Co chwila z bagnetem w ręku
743  3,  3 |          plutony i popod murami dążyli co tchu nazad, ku bramie Engracia.
744  3,  3 |            myśli... Gdzie to on jest i co robi? Co to za wory i do
745  3,  3 |            Gdzie to on jest i co robi? Co to za wory i do czego? Huk
746  3,  3 |               w dziedzińce klasztorne. Co jeszcze nie zginęło pod
747  3,  3 |           Krzysztof uczynił za innymi, co kazano. Przylepiony plecami
748  3,  3 |              strzałów, a na odległości co najwyżej dwu luf karabinowych
749  3,  3 |               potem, nie myśląc wcale, co będzie dalej, zatrzasnęły
750  3,  3 |               Wtedy nie wiedząc wcale, co czyni, Krzysztof w mgnieniu
751  3,  3 |                Zostawiono siedm sztuk, co najmłodszych. Między ostatnimi
752  3,  3 |          stołami, stołkami, wszystkim, co było pod ręką. Na chwilę
753  3,  3 |            wwierci w ziemię.~Krzysztof co prędzej chwycił ją za ramię
754  3,  3 |          zbielała jak śnieg. Jej oczy, co własny swój blask miały
755  3,  3 |               kroków, nieświadom tego, co się z nim dzieje. Był w
756  3,  3 |               żyły i ścięgna tej łapy, co go dusiła. Chwycił z całej
757  3,  3 |             krzyk. Łapa puściła. Wtedy co tchu w piersi zaczął wołać:~-
758  3,  3 |                i rozejrzał się wokoło, co tchu pobiegł po karabin,
759  3,  3 |                   My są piechota, a ty co tu robisz'' ~- Dobrze, dobrze...~-
760  3,  3 |               z nami łazić?~- Takiemu, co sam bez komendy łazi - kula
761  3,  3 |              żeby nie ja...~- Kto wie, co one z nim zrobiły?~- Trzech
762  3,  3 |               że rozważa w tej chwili, co czynić dalej. W gruncie
763  3,  3 |              wprost na ulicę Engracia. Co tchu zaczęli odkładać na
764  3,  3 |               my im ta piwa nawarzyli, co my zrobili jeich ciociom,
765  3,  3 |              na piętrze. Otworzył je i co tchu przywołał towarzyszów.~-
766  3,  3 |              Czego targ? - wołali.~- O co mu idzie?~- Jucha, Scypion
767  3,  3 |                     wołał Krzysztof.~- Co ty tam możesz wiedzieć,
768  3,  3 |             Czego?~- Pójdę ja patrzeć, co się dzieje od onego podwórza,
769  3,  3 |              No, teraz, bracia, nie ma co!~- Do dzieła!~- Drzwi na
770  3,  3 |              Oni to mię wciągnęli...~- Co do chwały... No tak. Skromność
771  3,  3 |           kroku. Czy może do kokoszek? Co? Powiedz szczerze... Żołnierz
772  3,  3 |               cały bukiet. Wybierzesz, co ci serce podyktuje. Jedna
773  3,  3 |         wsparty o mur. Ledwie słyszał, co prawi wymowny oficer. Tymczasem
774  3,  3 |          Widziałem...~- Nie obroniłeś, co? - cisnął mu Cedro w twarz
775  3,  3 |               Zdawało mu się, że tylko co zamknął powieki, kiedy już
776  3,  3 |              drzwi. Nikt nie wiedział, co to za gmach. Bramy miał
777  3,  3 |           Śmiech w tłumie tym, śmiech, co włosy najeża, straszniejszy
778  3,  3 |           szałówkach furiatek, dopiero co wypuszczonych na wolność.
779  3,  3 |               wytraceni w tych norach, co do nogi.~Trupy ich rozszarpano
780  3,  3 |           wyjściu. Wariatów i wariatki co posłuszniejsze zganiano
781  3,  3 |      nakazująca popchnąć i zdeptać to, co upada bez sił, rozlegała
782  3,  3 |              strażniczych, rozpalonych co kilkanaście kroków pośród
783  3,  3 |          głosem hasło i przeciskał się co prędzej, co tchu za mury
784  3,  3 |             przeciskał się co prędzej, co tchu za mury klasztoru franciszkańskiego.
785  3,  4 |           słychać, słychać...~Słychać, co się dzieje w uszach i głowie.
786  3,  4 |             Nie to nam sądziły dzieje, co gorsze albo lepsze, jeno
787  3,  4 |           gorsze albo lepsze, jeno to, co najpodlejsze, co nogami
788  3,  4 |              jeno to, co najpodlejsze, co nogami zdeptane, co na samym
789  3,  4 |      najpodlejsze, co nogami zdeptane, co na samym dnie leży. Sądziły
790  3,  4 |              nie sądzono. Każdy czyni, co chce, wola jego i rozkazanie.
791  3,  4 |            Skoczyłbyś cwałem zobaczyć, co też tam w Olszynie słychać.
792  3,  4 |               odchowam. Wiecie?...~- A co to za miejsce?~- Napijcież
793  3,  4 |                i ledwie-ledwie myślał:~Co też ze mną myślą zrobić?
794  3,  4 |                z nim razem myśl o tym, co znaczyć może ten wszechpotężny
795  3,  4 |          wzdychał w utrapieniu za tym, co już w duszy jego uschło,
796  3,  5 |         olbrzymie szare krzewiny ostu, co tworzą bezpańskie, a nawet
797  3,  5 |              na plastronach znakami.~- Co to jest? - krzyknął.~- To
798  3,  5 |                     Stare nam śpiewaj! co najstarsze!~- Według rozkazu... -
799  3,  5 |                się odgrzebaliśmy fosy, co je podobno Maurowie z Andaluzji
800  3,  5 |         Kastylii w skale pokopali...~- Co ty bredzisz o Kastyliach?
801  3,  6 |            warszawskiego traktu. Zrazu co kilkaset kroków próbowali
802  3,  6 |           przyniósł odór nawozu, odór, co uderzał i natychmiast ginął
803  3,  6 |                był leżał na cmentarzu, co go w polu widać, poszedłby
804  3,  6 |           codzienne, folwarczne myśli. Co będzie siał na tej niwie?
805  3,  6 |              będzie siał na tej niwie? co na tamtej? czy jeszcze zawlec
806  3,  6 |          dostali się na wierzchołki.~- Co widać? - pytał kapitan z
807  3,  6 |                Sarny z Łysicy idą, czy co?~- Baczność - do wsiadania! -
808  3,  6 |               takt. I oto w odległości co najmniej wiorsty, zza lasku,
809  3,  6 |             patrol leciał na spotkanie co koń skoczy. Oficerowie gnali
810  3,  6 |              boju, rzucił się na niego co duchu. Ciął stojąc w strzemionach
811  3,  6 |         rozumiał teraz dokładnie tego, co się dzieje. Było mu nieprzyjemnie,
812  3,  6 |             rozproszeni ułani dopadali co chwila w skok do tego miejsca.
813  3,  6 |              lecąca w polu. Oto poszli co pary w koniach...~Kapitan
814  3,  6 |        rumuńsku. Rafał domyślał się, o co chodzi żołnierzowi, ale
815  3,  6 |                po czuby kit adiutanci. Co koń skoczy przeleciał jakiś
816  3,  6 |               raz w życiu Rafał uczuł, co jest sława. Dreszcz uniesienia
817  3,  6 |          pustym, jakby z niego dopiero co wywieziono sprzęty, było
818  3,  6 |              już nie ujrzą, nic a nic.~Co mnie i tobie, niewiasto'? -
819  3,  6 |               Nadarzynem. To jest...~- Co jest?~- To jest pod lasem
820  3,  6 |             pod szerokimi łukami brwi. Co chwila, pragnąc ukryć ziewanie,
821  3,  6 |               francusku swój pogląd.~- Co do mnie- rzekł książę Józef
822  3,  6 |             Piaseczna. Obejść nas...~- Co to znaczy! Te brygady mogą
823  3,  6 |            zaczął mówić prawie to samo co Sokolnicki. Wywodził tak
824  3,  6 |               zbyt daleko nie poszedł. Co powiesz nowego, generale?~-
825  3,  6 |              kategorycznym pytaniem:~- Co mówisz?~- No, teraz już
826  3,  6 |            książę. - Znam ich przecie. Co do grobli... to zapewne...
827  3,  6 |             wyjściu generałów zawrócił co tchu do łóżka, na którym
828  3,  6 |           jeszcze do świtu. Pojmujesz, co mówię? Zdrzemnę się do świtu.
829  3,  6 |            dzieciom wynieść się ze wsi co tchu. Każda może zabrać
830  3,  6 |         wszystek żywy dobytek. Chłopów co do jednego zatrzymasz. Żeby
831  3,  6 | rozstrzygającej, że baby i dzieci mają co duchu uciekać ze wsi, rozległ
832  3,  6 |            pierze w rozdartą pierzynę, co chwila chwytając się oburącz
833  3,  6 |             wynoszono worki, zdzierano co nowsze poszycia ze strzech
834  3,  6 |          gadzinę, wyniesiono z chałup, co tylko się dało, chłopi zaczęli
835  3,  6 |             żołnierzy chłopi zdzierali co tchu słomiane strzechy i
836  3,  6 |             chłopi pod bagnetem kopali co tchu dwa szerokie a głębokie
837  3,  6 |             stodoły, umacniano miejsca co słabsze, podpierano z zewnątrz
838  3,  6 |           Szybki zdał raport dowódcy i co koń skoczy pognał na Puchały
839  3,  6 |               spiął Bratka ostrogami i co koń skoczy poleciał prosto
840  3,  6 |           zajęło zdumienie. Ciekawość: co też z tego może wyniknąć?
841  3,  6 |              też z tego może wyniknąć? co się jeszcze stać może? zagłuszyła
842  3,  6 |              przez mrok dymu zobaczyć, co to za jedni, gdy wtem koń
843  3,  6 |               marne. Ludzie walili się co chwila. Kule rznęły jak
844  3,  6 |              koniec lufy i zaczął prać co siły w ramionach. Za nim
845  3,  6 |                 żeby, w myśl tej samej co rano zasady, szczędzić żołnierza.
846  3,  6 |                Zapomniał, gdzie jest i co się z nim przytrafia. Chwilami
847  3,  6 |              ich korzenie. Trzeba było co chwila wywlekać te koła
848  3,  6 |      powstałych, pchać i dźwigać śpiże co tchu w piersi a siły w ramionach.~
849  3,  6 |            zimno i umiejętnie celując. Co chwila słał adiutantów w
850  3,  7 |             piechoty muszę cię szukać! Co za czapkę masz na głowie?~-
851  3,  7 |                 piecuchy! czy dostałeś co nowego w lasku?~- Zdaje
852  3,  7 |        zawieszeniu broni. Nie mając tu co czynić, strudzony ułan poszedł
853  3,  7 |              zdołał wykrztusić: ~- Ale co też to książę pan!... Przecież
854  3,  7 |                tej chwili wszystkiego, co mię skłoniło wówczas do
855  3,  7 |                wały! Kto żyje! Czynić, co każą.~Książę spochmurniał.
856  3,  7 |         miejsca:~- Nie pora już na to, co tak ordynarnie zalecasz
857  3,  7 |              Leż spokojnie.~- Za krew, co bluznęła z tysiąca kilkuset
858  3,  8 |              bez wiadomości dokąd i po co idą, sarkali omal nie głośno.~
859  3,  8 |             tylko oddalone od kolumny. Co kwadrans dawano wojsku krótki
860  3,  8 |          wojenną.~- Och, to nie mam po co się śpieszyć...~- Osobliwie,
861  3,  8 |                ale osobista. Chcę dać, co mam ze sobą, na formację
862  3,  8 |               myśl nie o tym wcale, na co patrzą.~- Mości książę! -
863  3,  8 |            jakby dla naprawienia tego, co powiedział, dorzucił:~-
864  3,  8 |         raczcie, waćpanowie, dać radę, co dalej czynimy.~To mówiąc
865  3,  8 |               Zaległo milczenie.~- To, co przedstawiłem, nie jest
866  3,  8 |           takie: zebrać wszystkie siły co do nogi w hufiec, przejść
867  3,  8 |               się z Cesarzem i czynić, co rozkaże. Oto wszystko.~-
868  3,  8 |                cesarskim...~- A waćpan co radzisz czynić? - zwrócił
869  3,  8 |               się z głodem, więc wiem, co mówię!~- Toteż waćpan możesz
870  3,  8 |               i pobudzi Wszechniemce - co wtedy? Kto będzie bronił
871  3,  8 |         szyderstwem Zajączek.~- Napaść co tchu, nim przekroczą Wisłę.
872  3,  8 |           przecie tymi starymi oczyma, co już nie na jedno patrzały...
873  3,  8 |           legionów. - Szczerze wyznam, co w sercu: stary jestem i
874  3,  8 |               Rogata dusza - to darmo. Co robię, to robię sam ze siebie
875  3,  9 |           zeznawali, że Niemce dopiero co przeszły w stronę Świdrów
876  3,  9 |                przed sobą most dopiero co spalony. pale jego były
877  3,  9 |            dawnych, czynnych wzruszeń, co rozpychały serce...~Wszystko
878  3,  9 |        drewniane, obite blachą.~- Tak. Co zrobiliście z nimi?~- Zrąbaliśmy
879  3,  9 |               Zrąbaliśmy na drzazgi.~- Co dalej?~- Żołnierze i dwaj
880  3,  9 |            przedpiersia tego szańca?~- Co do mnie... Nie mogę odpowiedzieć,
881  3,  9 |           powziął wiadomości ponad to, co sam wiedział, gdyż furmanki
882  3,  9 |           skończony.~- No, to dawajcie co do jedzenia. Mam rozkaz
883  3,  9 |         żądaniem poddania szańca?~- Po co? na co?~- Żeby zobaczył,
884  3,  9 |           poddania szańca?~- Po co? na co?~- Żeby zobaczył, czy most
885  3,  9 |                trójgran zaciosanymi.~- Co tchu naprzód! - wołał ktoś
886  3,  10|           Wiecznie się strachasz o to, co być może...~- Wiecznie się
887  3,  10|             kalibru, Olbromski Rafale! Co za koń! co za statura! Wyglancowali
888  3,  10|           Olbromski Rafale! Co za koń! co za statura! Wyglancowali
889  3,  10|         weselem... Ale gdzież on jest? co czyni?~- Nie wstrzymywałem -
890  3,  10|               żeby nikt nie słyszał.~- Co mi ty bajesz! co opowiadasz!
891  3,  10|            słyszał.~- Co mi ty bajesz! co opowiadasz! Kłamstwa to
892  3,  10|              mamrotał Cedro.~- Musiało co lepsze ocknąć się i rzucić
893  3,  11|        kapitulnego Kamienia; za chwilę co koń skoczy pędził z rozkazami
894  3,  11|             pułkownik szwedzki uciekał co tchu z klasztoru, ujrzawszy
895  3,  11|            północku światłość jarzącą, co wychodziła z okien, i usłyszawszy
896  3,  11|                leniwie pytając siebie: co też to być może?... Nierychło
897  3,  11|      folwarkiem miejskim.~Rozlegał się co chwila krzyk, że gore browar
898  3,  11|         widzieć jak na dłoni wszystko, co się dzieje.~Rafał pracował
899  3,  11|               czwarta?~- Trzyma się.~- Co tam?~- Oficerowie rychtują
900  3,  11|          niechaj wszyscy uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast
901  3,  11|            widząc, że kilku żołnierzy, co mu na pomoc skoczyli broni
902  3,  11|          rozpadliny.~Stamtąd słyszeli, co się dzieje... Oto środkiem
903  3,  11|                    Czyliż nie widzisz, co zburzy te kult! Patrz!~-
904  3,  11|                 Uchodź stąd! Skryj się co tchu! Za chwilę będziesz
905  3,  12|               żeby Rafał mógł dojrzeć, co się stało z miastem. Ani
906  3,  12|           zboża. Pomknęli ku Samborowi co pary w koniach, żeby przed
907  3,  12|        błękitnej mgły i poświstu zięb. Co siły w koniach zjechali
908  3,  12|           chwilę, że rozumie wszystko, co szeptają do siebie te wargi,
909  3,  13|         Bodzentyn, przez który dopiero co przeciągnęła znaczna siła
910  3,  13|               widniały białe mury. To, co niegdyś tak uderzyło wyobraźnię
911  3,  13|              potęgi. Te same kamienie, co od zwietrzenia już to stały
912  3,  13|             nieznane jest jeszcze nic, co by było wymysłem ku udogodnieniu
913  3,  13|           ludowi z górskich wsi o tym, co się stało w świątyni. Blady,
914  3,  13|                w tej chwili człowieka, co kraty wyłamał i święte komunikanty
915  3,  13|               wapnie wgłębienia liter, co żadną miarą nie dały się
916  3,  13|              może szelest owej brzozy, co o kraty kościelne włosy
917  3,  13|            łąki, przez płoty i wąwozy, co pary w koniach. Przypadli
918  3,  13|        oficerowi. Milczał zawzięcie.~- Co się tu stało? - krzyczał
919  3,  14|               i Hiszpanów niemało!~- A co mnie Hiszpanie! Mało ich
920  3,  14|                drogą pragnąc zobaczyć, co też się stało? W dolinie
921  3,  14|          poprzek przecinających drogę, co prowadzi do kościoła kapucynów.
922  3,  14|               Sol, przeszedł wszystko, co sobie mogli wyobrazić. Ziemia
923  3,  14|                wiekami! Strzaskali to, co przetrwało wszystkich emirów
924  3,  14|       rozległości łoskotu, że jest ich co najmniej pięciu w obrębie
925  3,  14|        zwinność i młodość. Wyrywał się co chwila, wyślizgał z okrutnych
926  3,  14|        decydował: wyrwać się i uciekać co sił! Targnął się, wygiął
927  3,  14|         wiadomości o tym, gdzie jest i co robi. Rypał nagimi rękoma
928  3,  15|               zabaw rycerskich pytali, co z sobą wyrabia i czemu się
929  3,  15|                inkwizytorem i badaczem co się zowie był Gajkoś. Umiał
930  3,  15|            niezwłocznie okazywało się, co zacz jest człowiek. Po dwu,
931  3,  15|                Miałem ja je w sobie.~- Co? Dreszcze?~- Co to gadać!
932  3,  15|               sobie.~- Co? Dreszcze?~- Co to gadać! Wiesz ty? -- rzekł
933  3,  15|               kazał. Jeżeli to prawda, co on tam moim Wickom rozpowiada...~-
934  3,  15|      nieszczęścia w razie obskoczenia. Co my tu robimy, do pioruna!
935  3,  15|                już takich między nimi, co się to Francuzów trzymają
936  3,  15|              żywo. Dziś na noc idę. ~- Co znowu? - wzdragał się Wyganowski
937  3,  15|           wachmistrzowi, kto to jest i co ma za misję. Gajkoś go "
938  3,  16|                porwał się z pościeli i co prędzej począł wdziewać
939  3,  16|            wdziewać odzienie. Ale ten, co mu wiadomość przyniósł,
940  3,  17|               mu radosną nowinę. Rafał co prędzej wziął z wojska dymisję
941  3,  17|                wydobyć jedynie stamtąd co można i nie kwapił się do
942  3,  17|     wyprostował się... Coś mamrotał.~- Co gadasz? - spytał porucznik
943  3,  17|            jedzie.~- Wściekłeś się czy co? Do mnie gość jedzie?~-
944  3,  17|               Czyś oszalał? Patrzajże, co ja tu mam do roboty! Dom
945  3,  17|             dosyć wesołe, ino...~- Ino co?~- Ino piachu. jak się patrzy,