Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |       obok której stał właśnie, z nagła ujrzawszy poczwarę, krzyknęła,
 2  1,  2 |       matronie. Muzyka urwała i z nagła, niespodzianie ucięła wspaniałego
 3  1,  2 |           wyloty, musnął wąsa i z nagła klasnął w ręce. W mgnieniu
 4  1,  2 |       dalekie lasy, stawały się z nagła ciemnymi i nabierały siły
 5  1,  2 |          jak on dorastającego i z nagła uczuł taką miłość do tego
 6  1,  3 |         wolna. Była niby nudą i z nagła stawała się natarczywością,
 7  1,  3 |   wytężoną uwagą w dal patrzał. Z nagła radosnym, aż sennym z rozkoszy
 8  1,  3 |        ani dokąd wola kierować. Z nagła zatoczył szalenie prędki
 9  1,  3 |           Szedł na nich z nocy.~Z nagła uczuli obadwaj, że ich znowu
10  1,  3 |           w nieznanym kierunku, z nagła usłyszeli poza sobą daleki,
11  1,  3 |      podziemnej pieczary spadał z nagła blask występku dokonanego
12  1,  3 |       liczył już teraz sekundy.~Z nagła dostrzegł pana Filipa i
13  1,  3 |         tamtego ciągnąłeś z sobą?~Nagła duma i furia wydźwignęła
14  1,  4 |     wiatru chwieją. Przychodził z nagła, niespodzianie, w chwilach
15  1,  5 |      Tymczasem wyciągniętą ręką z nagła dotknął się ściany. Dreszcz
16  1,  5 |       potajemną chwilę rozkoszy z nagła roztrąciło coś jak uderzenie...
17  1,  5 |        potęgą. Ślepia kołowały. Z nagła straceniec usłyszał w głowie
18  1,  11|      piersi na piersiach...~Ale z nagła stało się z nim coś niesłychanego.
19  1,  14|         zwalić z piedestału przez nagłą inwazją, zdeptać potęgę
20  1,  17|    eukaliptusy na pobrzeżach, a z nagła... cóż to'? Jak żywa rośnie
21  2,  3 |         zupełnie ciemne pokoje. Z nagła drzwi się piorunująco otwarły
22  2,  7 |   Liguryjskie Morze. Ciskał weń z nagła wybuchający pocisk burzy.
23  2,  9 |          owocem dzikiej maliny, z nagła otoczyli go ludzie. Nareszcie
24  2,  11|           spuszczone na kwiaty.~Z nagła ciężkie drżenie przebiegło
25  2,  16|           za nimi w mgłę polną. Z nagła stanęli jak wryci. Z tej
26  2,  17|       stronę w oczekiwaniu. Psy z nagła ucichły i z podwiniętymi
27  2,  17|   schodziły z twarzy żołnierza.~Z nagła westchnął i wstrząsnął się
28  2,  18|         wszystko przepadło.~Ale z nagła Krzysztof się ocknął i dźwignął.
29  2,  20|       było!... Pchnęła go z łóżka nagła myśl... Cóż trudnego? Właśnie
30  2,  21|       patrzał w leżącego trupa. Z nagła zatrząsł się cały i począł
31  2,  24|       była niestała: dzień mrozu, nagła odwilż, wicher i deszcz,
32  3,  3 |        wały pierwszej baterii i z nagła trafił w wyłamane wejście
33  3,  3 |      chłopcy, że teraz albo nasza nagła śmierć, albo nasza głośna
34  3,  3 |           i zdarli suknie. Aliści nagła przeszkoda... Do diaska!
35  3,  3 |         cha - pod śliczną piersią nagła przeszkoda! Wszystko przezwyciężone
36  3,  6 |          zepchnąć go z miejsca.~Z nagła jakiś żołnierz w bermycy
37  3,  6 |        bataliony polskie. I oto z nagła ucichły. Lecz w tejże samej
38  3,  9 |         idący przed nimi huknął z nagła pieśń. Jak łoskoty piorunu
39  3,  12| odwiecznej rogatywce. Ujrzawszy z nagła jeźdźców zerwał się na równe
40  3,  17|           wtrącił Rafał, przejęty nagłą złością do Michcika.~- Do