Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |   stękała.~- Ts... Nie przeszły koło wielkiego buka... Słyszane
 2  1,  1 |          co się wówczas uwijała koło Miechowa. Wtedy oto pierwszy
 3  1,  1 |      ciemności kulami, tylko mi koło uszu gwizdały. Ręka Boska
 4  1,  2 |      Matrony i starcy otaczając koło przyklaskiwali, a młódź
 5  1,  2 |   wspaniałymi jeszcze oczyma.~W koło tańczących wtłoczyły się
 6  1,  8 |     niecierpliwie szukać, macać koło siebie.~- Jesteś chory...
 7  1,  8 |         duszy mojej!~Miałem Cię koło siebie wśród świstu ołowianych
 8  1,  10|        Gdy się obudził, znalazł koło swego łóżka tackę z przyborem
 9  1,  10|       fotele i utworzyły zwarte koło. Nogi ich, ustawione na
10  1,  11|     pospólstwa. Chłopi tworzyli koło wzburzone, kipiące stłumionym
11  1,  13|        francuskie, a słuchające koło pokładało się od śmiechu.
12  1,  17|      księcia, gdy ten zadreptał koło niego, żeby coś pomóc, nie
13  1,  17|       lane kule, a potem mknęły koło uszu na podobieństwo wielkich
14  1,  17|       żołnierze tworzyli zwarte koło. Kogo bagnet dosięgnął,
15  2,  1 |    powinieneś stanowczo wejść w koło towarzyskie. Będę w tym,
16  2,  10|   Wzieni me w halak. Kiecki nam koło usy pozaplatowali, portecki
17  2,  17|         bokiem, to kręcił się w koło, przechylał, jak gdyby pragnął
18  2,  17| przechylił się na bok, zatoczył koło świszczące i poszedł w morski
19  2,  21|         rękawy fraka, przesuwał koło ust, chwytał wargami, wdychał
20  2,  21|     jeden, drugi, trzeci... Tuż koło nich przeciągle gwizdnęły
21  2,  21|       Jedna z nich musnęła wodę koło burtu łodzi. Cicho i boleśnie
22  2,  21|     Olbromski nastawiwszy dłoni koło ust. - Austriaki! Gałgany!
23  2,  21|       Słyszysz, gazda! Kule nam koło uszu gwizdały jak najprawdziwszym
24  2,  22|    ognisk i uwijać się pejzanom koło ognia, żeby się wydawało,
25  3,  2 |    jeden na drodze. Nie widział koło siebie nikogo. Jedne z koni
26  3,  2 |       tłum. Trudno było przejść koło ognisk, gdyż wszędzie tam
27  3,  2 |         niechęcią i zsunęli się koło ognia w taki sposób, żeby
28  3,  3 |   grabiejącymi szponami szukała koło siebie. Oto zaczęły te ręce
29  3,  3 |        Wzmógł się atak. Zaczęły koło głów trzaskać kule i rypać
30  3,  3 |        już ze zdobywcami. Pieśń koło niego straszliwa... Widziała
31  3,  3 |        się przez tłum, tworzący koło, naprzód przedarli, Krzysztof
32  3,  3 |  miejsca, że trupy niedorznięte koło niego charczą. Wzdrygał
33  3,  6 |        zaplatanymi warkoczykami koło uszu. Wszystko tu było w
34  3,  6 |    porwał się na nogi. Zatoczył koło, przeciągnął się, aż w nim,
35  3,  6 |         sensu i związku pływało koło uszu. Oczy nie mogły się
36  3,  6 |      samo uczynili inni. Widząc koło siebie kupę jął nie komenderować,
37  3,  6 |     przez groblę, kule świstały koło niego jak grad. Sokolnicki
38  3,  7 |         nocy. A konia mi zabito koło Falent. Jestem niezdrów...~-
39  3,  13|  Katarzyny, która trzyma w ręce koło swego męczeństwa i królewski