Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            go tajemniczym ramieniem swoim, puszcza go znowu brała,
 2  1,  1 |       wynikiem strzału. Siedział na swoim miejscu i kiedy niekiedy
 3  1,  2 |            Śnił mi się po nocach ze swoim czerwonym językiem. Po Bożym
 4  1,  5 |          okiennicy i nikłym kręgiem swoim ciemność rozpraszał. Płatki
 5  1,  7 |            i szczuło serce widokiem swoim. Skrępowany czarownymi więzami
 6  1,  7 |          Wiedział dobrze, jakby był swoim własnym profesorem, że jeśli
 7  1,  8 |           ludzi, czarowało smutkiem swoim własnym, tamtejszym, przed
 8  1,  10|       zabawie. Siedząc nieruchomo w swoim fotelu, widział w szczelinie
 9  1,  11|            cię posłał na Wygnankę w swoim interesie.~- Słucham księcia...~-
10  1,  11|           uderzyło nań słońce całym swoim pożarem. Udawał się jeszcze
11  1,  13|            mu ci, którym ja honorem swoim za żołnierza raczyłem. Waść
12  1,  14|             uważać za istniejące na swoim miejscu, za pewne i za swoje
13  1,  14|             Buonaparte, który kazał swoim siepaczom walić z armat
14  2,  2 |      rozlegała. Książę rozmawiał ze swoim towarzyszem, owym majorem
15  2,  3 |           Bracie mój - rzekł Mistrz swoim dobrym, radosnym głosem -
16  2,  8 |       rozłożyli ognisko i zwyczajem swoim, płaszczem wspólnym okryci,
17  2,  9 |              Kochałem was nie tylko swoim sercem, ale i jej sercem,
18  2,  9 |         serca, które teraz łoskotem swoim napełniło obszar pustyni.
19  2,  10|         przez niski ląd z okrzykiem swoim straszliwym...~Huczą zielone
20  2,  10|        obręcz, przykuty do haka, na swoim miejscu siedział już w kucki.
21  2,  14|       owszem, niechże przychodzi ze swoim planem i zamysłem. Chłopów,
22  2,  17|          słowo...~- Powiedzże nam o swoim życiu, o tym, coś przeżył
23  2,  17|            Konstantynopola. Męstwem swoim ten batalion samych zadziwił
24  2,  17|          wszystkim czarnym wojskiem swoim przeszedł na stronę powstańców.
25  2,  18|          tyranem względem sąsiada w swoim czy swoich interesie, ale
26  2,  21|      wyrzekłem.~- I honorem ręczysz swoim?~- Co prędzej, co prędzej
27  2,  21|            w okamgnieniu i stanął w swoim pokoju. W istocie szukano
28  2,  22|        wszystko. Dziękuję w imieniu swoim i towarzysza za życzliwość
29  2,  24|              faję zakurzył, a ty na swoim własnym zagonie czapkę przed
30  3,  2 |           kamratami, wbrew istotnym swoim uczuciom. Ceremonia wnoszenia
31  3,  3 |           pieczęć państwa. Kazałbym swoim armiom defilować przed twoim
32  3,  8 |            znowu zaczynał chodzić w swoim kącie. Pod ścianą stał ze
33  3,  8 |            Zajączek zapisując coś w swoim notesie.~- Wolałbym bronić
34  3,  9 |             przecie czas i ludzi, w swoim są państwie...~Zwrócił konia
35  3,  11| popołudniowa 6 czerwca. Po powrocie swoim zza Wisły Rafał rzadziej
36  3,  11|     najbliższemu, który go kadłubem swoim całkowicie przywalił. Charknął
37  3,  15| nieprzystępni i niezdobyci w uporze swoim, zupełnie jak Góry Pirenejskie;
38  3,  15|             z samym sobą, wojuję ze swoim własnym rozumem. Sto tysięcy