Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |          w piersiach, w uszach, w sercu zlewały się oddalone, rzewne,
 2  1,  2 |           rozkosz miotająca się w sercu.~Zaśmiał się na cały głos
 3  1,  5 |   niespodziany głos rodzący się w sercu, który go przenikał aż do
 4  1,  7 |       chwili nie przepuściła mu w sercu. Udało się tyle przynajmniej
 5  1,  7 |         jadowitym zębem wieczną w sercu rozdarła ranę. Stary kutwa
 6  1,  7 |          czuł, że nie miłość ma w sercu, lecz tylko pragnienie śmierci.
 7  1,  7 |           aromat oskoły...~Czuł w sercu szczęście tamtego dnia i
 8  1,  7 |         miłosne i zawierając je w sercu, które się szarpało i biło
 9  1,  7 |     pytanie, ale miał je wyryte w sercu. Wówczas zostaje... Kraków,
10  1,  7 |           się na jego twarzy. I w sercu Rafała coś drgnęło na widok
11  1,  8 |         dla niego to, co wrzało w sercu. Dlatego taką radość sprawiała
12  1,  8 |       potrafiłaby wyrzynać na mym sercu owych bolesnych hieroglifów.~-
13  1,  8 |        wiecznego spokoju na Twoim sercu, któryś jest Bóg, czyli
14  1,  11|          oporu, i rozgniewa się w sercu swym pan Chłuka, da cię
15  1,  12|         padał w piersi i utykał w sercu. Oto idą znowu, idą znowu!
16  1,  13|  szaleństwa. Cóż to tak szlocha w sercu? Tak rwie się i kona?...~"
17  1,  17|     nakazywać spokój rozbieganemu sercu. Namacał wreszcie wolą obojętność
18  2,  1 |     zagadki przewinęło się w jego sercu. Uderzył w kielichy i pił
19  2,  5 |     Wzburzona nienawiść ucichła w sercu. Coś jak wietrzyk lekkie
20  2,  5 |          obnażoną szyję. Uczuła w sercu swym z niewymowną pokorą
21  2,  9 |        się z jego piersi, uczuł w sercu i w mózgu, że nie słyszy
22  2,  9 |        wylotu jamy. W struchlałym sercu słyszy huk strzału myśliwca,
23  2,  10|  dotknięcie, uczuwać na ustach, w sercu - tak było dobrze. Płynęły
24  2,  10| wypływający z ludzkiej duszy... W sercu zostaje pusta ciemnica,
25  2,  15|           koniec. Kamień leżał na sercu. Ale w niskości swego ucisku
26  2,  17|           żyłach i wrzący honor w sercu. Było nas takich w szeregu
27  2,  18|      Dawna miłość, która tyle już sercu zgotowała zawodów, owa miłość-krzywda,
28  2,  19|       smyka mam pod wąsem. Aże po sercu źga, jak se pomyśleć. O,
29  2,  21|      bicie nadchodzącej godziny w sercu, w głowie, w szpiku kości.
30  2,  21|     uciszonymi oczyma. Pilnował w sercu płomyka cichego szczęścia.
31  2,  21|            Weź go sobie i miej na sercu. Nie przebiją go kule.~-
32  3,  3 |       śmierci wiszącej, o nożu na sercu. Cudna Aragonka rzuciła
33  3,  3 |           Umrzeć przy tak czujnym sercu nie uczyniwszy mu krzywdy...
34  3,  6 |           wiosenkę ma taką samą w sercu jako i wszyscy.~Podporucznik
35  3,  8 |             Szczerze wyznam, co w sercu: stary jestem i do słuchania
36  3,  9 |         zwieszoną głową. I w jego sercu odbił się łoskot bębnów
37  3,  9 |            znikał w nocy, tonął w sercu ścierpłym, pełnym gniewu
38  3,  11|       wolna wytworzyło się w jego sercu łaskawe przyzwolenie na