Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        dzwon Zygmunt.~Nardzewski słuchał uważnie. Z podziwu czy zachwytu
 2  1,  1 |          z rąk strzelca. Ostatni słuchał tak ciekawie tego, co mówił
 3  1,  1 |  Kazimierza dawali...~Nardzewski słuchał tego wszystkiego jakby w
 4  1,  2 |      wstydu, gdy nie postrzeżony słuchał słów takich. Najbardziej
 5  1,  4 |        wbitymi w rękawy lisiurki słuchał chłopskich gadek, baśni,
 6  1,  5 |        tu szczyt swój najwyższy. Słuchał melodii, którą budziło jej
 7  1,  6 |     gdyby suchym piaskiem.~Rafał słuchał.~Głośny jego oddech podwajał,
 8  1,  7 |    daleki, jakby' przybłąkany... Słuchał jej próśb, zaklęć, cichych,
 9  1,  7 | Młodzieniec zerwał się i usiadł. Słuchał tonów słowiczych, całował
10  1,  7 |     zaleciło mu milczenie.~Piotr słuchał wszystkiego z oczyma szeroko
11  1,  10|      Rafał zakrył twarz dłońmi i słuchał w zachwycie. Liczne, wesołe
12  1,  12|  francuskiego złodzieja". Książę słuchał ciekawie. Recytatorka mówiła:~- "
13  1,  12|   dłoniach. Jeden książę Gintułt słuchał obojętnie.~Ogarniało go
14  1,  13|         za wszystkimi i ciekawie słuchał. Patrzał spod oka na niezgrabne
15  1,  14|         Buonaparte...~Książę nie słuchał dłużej. Wrażenie obmierzłej
16  1,  14|       Książę Gintułt w milczeniu słuchał ze zwieszoną głową. Gdy
17  2,  3 |  panicznego uczucia przestrachu. Słuchał łagodnej przemowy Mistrza,
18  2,  9 |      oczyma wlepionymi w ziemię. Słuchał. Łudziło mu się, że jest
19  2,  10|       ciosów rzemienia. Człowiek słuchał zdrętwiały w sobie aż do
20  2,  11|         grzecznie potakiwał albo słuchał cierpliwie. Powóz skierował
21  2,  16|    piosenki. I Rafał chętnie jej słuchał... Gdyby był Trepka przestał
22  2,  18|       Trepka chwilę przystanął i słuchał, jak to wiatr świszcze za
23  2,  21|          oddalać i wracać wciąż. Słuchał, słuchał, słuchał. Była
24  2,  21|         i wracać wciąż. Słuchał, słuchał, słuchał. Była obok i milczała.
25  2,  21|         wciąż. Słuchał, słuchał, słuchał. Była obok i milczała. Nic,
26  2,  21|     stosownej nagrody.~Krzysztof słuchał uważnie. Wytrzeszczonymi
27  2,  22|     Kapitan przygładził wąsika i słuchał z uśmiechem, patrząc niekiedy
28  2,  22|         Ja postanowiłem, że będę słuchał rozkazu - i basta. - Bardzo
29  2,  24|         się nie waż pytać!~Cedro słuchał tych bajdów-pogwarów z twarzą
30  3,  1 |      zmartwiałe. Krzysztof Cedro słuchał tej wieści nikiej baśni.
31  3,  3 |          samo nagle, jak zasnął. Słuchał przez chwilę huku wystrzałów,
32  3,  6 |        skraju szeregu żołnierzy. Słuchał z lubością, jak podkowy
33  3,  6 |   chirurg wskazywał, i obojętnie słuchał zapewnień, że tu będzie
34  3,  6 |      młodego Sołtyka.~Sokolnicki słuchał wyprostowany. Książę liczył
35  3,  9 |        Stary wódz zdjął czapkę i słuchał z pochyloną głową. Zaraz
36  3,  11|           Ale generał już go nie słuchał. Cały był pochłonięty ekspedycją
37  3,  14|          ciosy kilofa. Krzysztof słuchał tego przez czas pewien,