Tom, Rozdzial

 1  1,  12|       trabaccolo, i puścił się na morze.~Już kiedy przepływano obok
 2  1,  12|           dla doży zaślubiającego morze. Na nim był posąg świętego
 3  1,  12|     najczęściej w gondoli. Jeżeli morze było niespokojne, wałęsał
 4  1,  12|        książę wyruszał o żaglu na morze i spędzał tam dzień cały.
 5  1,  12|           nie kołysała się wcale. Morze było tak ciche, że tworzyły
 6  1,  14|     dalekie, dzikie, ciemnobarwne morze. Tłucze się z gniewem o
 7  1,  14|         swoich wziął w posiadanie morze aż po erytrejskie wybrzeża.
 8  2,  2 | niespodziane trzęsienie ziemi, na morze, które gonitwa wszechwichrów
 9  2,  5 |     Długie pogody, suche wiatry i morze upału składały się na nią,
10  2,  7 |          mistral mąci Liguryjskie Morze. Ciskał weń z nagła wybuchający
11  2,  11|          Na widnokręgu lśniło się morze dalekie. Książę miał w oczach
12  2,  11|           mała". To samo błękitne morze wyrzuciło ze swoich pian
13  2,  11|        wiodących z góry w otwarte morze. Krótko tu jednak bawili.
14  2,  11|           drobnych kamyków, które morze z dalekich stron przyniosło
15  2,  17|      obsaczą nas Austriaki jak to morze, a skoro się poddamy, łby
16  2,  17|           przed nami było wielkie morze. Jak je sobie wspomnieć!...
17  2,  17|          Portofino, wrzynał się w morze z lewej strony, a na prawej,
18  2,  17|          ledwie znać było ziemię. Morze dalekie było stamtąd widać,
19  2,  17|    gromkie, zmiennobarwiste. Och, morze moje, morze!... Tam ja się
20  2,  17| zmiennobarwiste. Och, morze moje, morze!... Tam ja się poznał z
21  2,  17|           tropy ambarkować się za morze, przystawił z boków i z
22  2,  17|          U nóg twoich, człowieku, morze między złomami chepa a ślocha.
23  2,  17|        kamiennych grobli na pełne morze. Nasza korweta dybie za
24  2,  17|      jakoby belką! Straszne, siwe morze! Och, wściekłe!~Dużo ja
25  2,  17|     Armaty z zatopionego krańca w morze!" Dali go wtedy, co mocy
26  2,  17|          się marszczy, ledwie gzi morze. Jeszcze mi w oczach do
27  2,  17|        podstawy rozległa jak samo morze, a szczyt jej gubił się
28  2,  17|      żołnierz. Skakał z pokładu w morze dla ochłody. Źle się to
29  2,  17|        uwiązali przy nogach - i w morze. Inaczej było z przewlekłą
30  2,  17|       wtedy statek szedł kadysi w morze, to znowu środkowa połać
31  2,  24|         cudzego dobra! W głębokie morze chyba kozła magniesz ze
32  3,  1 |           regimentu poszła aż nad morze, pod Kołobrzeg... Wreszcie
33  3,  1 |          gdzie słońce z niebios w morze zstępuje. Ku wiekuistemu
34  3,  1 |            Wnet przemieniły się w morze. Twierdza francuska Hendaye
35  3,  1 |      Sterczały zamierzając się na morze śpiczaste urwiska i zręby
36  3,  1 |        Brzmiała wieść-sprawa, jak morze jedne skały wyniszcza, a
37  3,  4 |         słowo zawarte Atlantyckie Morze:~- Wiwat Cesarz!~Dreszcz