Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         paniczku, he he... - No, dość już twego palenia. Chodźmy.~
 2  1,  1 | Pilnowałbyś strzelby...~Szli tak dość długo z góry w kierunku
 3  1,  1 |     Lipowski komisarz... Mam już dość Krakowa - i wszystkiego
 4  1,  1 |      dobrze, jak się to stało... Dość, że mię... te... puścił.
 5  1,  1 |      Widzisz waszmość, że jadłem dość w tym Krakowie chleba, na
 6  1,  2 |      Powiedziawszy to głupstwo z dość wielką brawurą, obejrzał
 7  1,  3 |     wsunęło się na pomost lodowy dość szybko.~Znienacka Rafał
 8  1,  5 |         w blaszanym lichtarzu od dość dawna i niewiele jej zostało.
 9  1,  10|    Spostrzegła była widać Rafała dość już dawno, ale nie przestawała
10  1,  10|         wydało się niemiłym, żem dość ostro, dość cierpko przymawiał
11  1,  10|        niemiłym, żem dość ostro, dość cierpko przymawiał bratu...
12  1,  11|     młodszych jego braci, którzy dość wzgardliwie nań spoglądali,
13  1,  11|     zatrzymało się. Po deszczach dość długotrwałych dzień był
14  1,  14|     zastanowił się przez chwilę, dość zakłopotany nagłością pytania,
15  1,  14|        Tylko... Szczerze mówiąc, dość mam już wojny.~Sułkowski
16  1,  14|      małej wagi. Więc mówisz, że dość masz już wojny? - rzekł
17  1,  15|          uczynił to bez namysłu, dość, że zadał nagle Rafałowi
18  1,  16|        jej twarzy. Siedziała tak dość długo, skubiąc palcami trawę.
19  2,  1 |   znalazł się Rafał w mieszkaniu dość obszernym, a urządzonym
20  2,  13|        brzegiem rzeki płynącej w dość wąskiej dolinie, którą zasypał
21  2,  17|        Było nas takich w szeregu dość, co my powiedzieli sobie:
22  2,  20|        wśród drzew na wzgórzu, w dość znacznej odległości od'
23  2,  20|    dosięgający kolan, i w białą, dość krótką suknię. Na odsłonionej
24  2,  20|       chwilę mierzyła przybyszów dość wyniosłym, choć filuternym
25  2,  21|           do wszystkich diabłów! Dość już tutaj i tak nazbierał
26  2,  21|   wzrokiem, ze Rafał uchylił się dość pokornie. Opuścili domostwo.~
27  2,  22|        parskając chrupały obrok.~Dość już długo trwał ten cichy
28  2,  22|        placu i poszli ku miastu. Dość długo musieli czekać na
29  2,  22| przysiąść do tego stolika. Ranni dość niezgrabnie przystali. Wnet
30  3,  1 |        daleka? który odbył konno dość szeroko zakreśloną wycieczkę
31  3,  3 |     drugiego piętra.~Cedro leżał dość jeszcze długo. Nareszcie
32  3,  3 |        celki. Zatrzasnęła drzwi. Dość długo je wyważali... Nareszcie
33  3,  6 |  martwiła ta pewność, był bowiem dość wypoczęty i wesół. Rana
34  3,  6 |         uszu. Oczy nie mogły się dość napatrzyć. Nogi zdrętwiały
35  3,  9 |         W nizinie, ale na brzegu dość wysokim.~- Ten brzeg wysoki
36  3,  11|    grobowiec, na$ który nie masz dość potężnej siły, która by $
37  3,  12|     ranem przez Krakowską bramę. Dość już było światła, żeby Rafał