Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          zabitym rogaczem ogromny chłop w krótkiej brunatnej sukmanie
 2  1,  1 |        wielmożny panie, ściął ten chłop z Porąbek, co to z Miemcem
 3  1,  1 |          to z końca... Przyjechał chłop z Porąbek, Jamrozek ma na
 4  1,  1 |    naszemu, ale jakosi frymuśnie. Chłop zdjął czapkę; drapie się...
 5  1,  1 |           do Słupia!"~No, dobrze. Chłop wdział czapkę, okiełznał
 6  1,  1 |           Ujechali kawałek drogi, chłop zdjął czapkę i gada: "Niechże
 7  1,  1 |      trzyma garściami, wrzeszczy. Chłop nic, jedzie, kaj mu kazali...
 8  1,  1 |        widzieli.~- Jakże to było?~Chłop spoglądał posępnie i zwlekał.~-
 9  1,  1 |    spotkał, tobyś nie ścierpiał. ~Chłop udał, że nie słyszy, i ciągnął
10  1,  1 | strzelcowi dużą szczyptę tytuniu. Chłop zdjął czapkę i pięknie podziękował.
11  1,  1 |   podnieśli zawieszone zwierzęta. Chłop szedł pierwszy. Koniec drąga
12  1,  3 |      między oczy, że ten olbrzymi chłop runął na wznak i formalnie
13  1,  5 |       pień rękoma, obłapił go jak chłop wszechwładne nogi pańskie.~
14  1,  5 |          przodka siedział skulony chłop w wielkiej rogatej czapie
15  1,  5 |         miejscu, pełne niepokoju. Chłop stanął na sanicach i wpatrywał
16  1,  8 |         sami w cichości. Ale wnet chłop począł łkać i stękać. Bił
17  1,  11|          zobaczył twarz Michcika. Chłop stał obdarty ze szmat, półnagi,
18  1,  11|           w urzędowym kaszkiecie.~Chłop milczał.~- Michcik, upamiętaj
19  2,  10|           posiłek i wodę. Był to. chłop barczysty, w jakimś wyszarzanym
20  2,  10|         pewnej chwili ten ogromny chłop jednym skokiem znalazł się
21  2,  10|         sie do muru plecami byłek chłop! - wzionek skalami prać,
22  2,  10|          se o mur ozwal, abo kieś chłop, kie mas siłe w zyłak i
23  2,  10|         Nie dam ci rady-rzece-boś chłop! Insy bedzie niby w sobie
24  2,  17|            zaprawdę jak żywy mur. Chłop w chłopa, ramię w ramię,
25  2,  17|        tak rozstęka, że najtęższy chłop na nic. Widzieli my austriackie
26  2,  17|           Idzie oto nasz Słoński, chłop osobisty, walny, z jednej
27  2,  21|      wisiał nad nurtem, łódeczkę. Chłop w kożuchu chwycił silnie
28  2,  21|       złapał jedno wiosło. Leżący chłop zawalił całe miejsce. Nieporęcznie,
29  2,  22|      dokoła komina. Gospodarz był chłop młody, wesoły i kuty, widać,
30  2,  22|          Skąd ja mam mieć naboje?~Chłop nie mieszkając chwycił go
31  2,  22|           migały im się w oczach. Chłop wtulił czapkę na uszy i
32  2,  22|               Patrzajcie no! Tęgi chłop...~- Macierzy Małopolski!...~-
33  3,  1 |         dojrzeli daleki kraj. Aże chłop gadać nic mógł, jak se wspomniał,
34  3,  1 |           będzie miała. Jak rosły chłop stanie w czapie, tylec na
35  3,  6 |           za ogłupiałą głowę. Tam chłop biegał w dyrdy za wioskę,
36  3,  14|   nawzajem gardzieli. Hiszpan był chłop gruby i żelaznej mocy, toteż
37  3,  15|         wniosków. Rzekł tylko, że chłop musi być sielny, więc go