Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             obłoki, przeniknięte od blasku słońca. Na najwyższych,
 2  1,  1 |             obdartym krześle i przy blasku drgającego płomienia dwu
 3  1,  2 |            młodziutka dziewczyna. W blasku księżyca widział ich głowy
 4  1,  2 |            jego stronę i migotały w blasku księżyca. Oczu nie było
 5  1,  2 |     pąsowych piór na łbach, stały w blasku nad brzegiem urwiska jakby
 6  1,  2 |            dogasało już przy słabym blasku daleko wstającego słońca.~
 7  1,  3 |       truchło bezwładne. W ostatnim blasku dnia widzieli w pęknięciach
 8  1,  4 |        znowu gwałtowna żądza ruchu, blasku, świateł, hałasu, orgii.
 9  1,  5 |       wnętrza tego zacisza, cudnego blasku, na który zewsząd następowała
10  1,  7 |            jarzące się od wielkiego blasku. Jeszcze tylko olchy martwo
11  1,  7 |            rzeka, która długą taśmą blasku wiła się w nizinach zarosłych
12  1,  7 |          długo, zasłaniając oczy od blasku świecy, patrzał na niego
13  1,  8 |    niewolnikiem i oczy moje nabrały blasku. Ujrzałem życie, ujrzałem
14  1,  8 |    pierwszej stronicy i przy jasnym blasku księżyca czytał pismo brata.~"
15  1,  9 |       zapalili smolne kagańce. Przy blasku posępnych płomieni, ze śpiewem
16  1,  13|         wypłynął na niębo. W nikłym blasku jego kwadry ukazywały się
17  1,  13|       miasto bieliło się od słabego blasku księżyca.~Skończywszy rozkaz,
18  1,  17|             Noc zapadła. W ostatnim blasku dnia widać było z bliska
19  2,  2 |         anodos. Niewolnica w pełnym blasku piękności wydostaje się
20  2,  6 |            delikatne, żółtawe w tym blasku gałęzie, których szczyty
21  2,  6 |          zapamiętawszy się w cudnym blasku miesięcznym, nie mogły objąć
22  2,  7 |           mocą i potęgą wszystkiego blasku słońca. Kształt swój przemieniał
23  2,  9 | wszechmocnej sumy. Cicho w ostatnim blasku zorzy lśniła woda jeziora.
24  2,  10|    przeczuciu.~Spojrzysz wtedy przy blasku piorunu w moje otchłanie,
25  2,  17|        Trepka nakrył oczy dłonią od blasku czerwonego, który mu prosto
26  2,  20|         nagich drzew parku, rzeka w blasku miesięcznym to lśniła wszystkimi
27  2,  21|           odzyskanego, płynął wśród blasku. Jak w sennym złudzeniu
28  3,  1 |        Chłód bliskich gór powiał.~W blasku zorzy wieczornej ujrzeli
29  3,  1 |           jak błędny, mistyczny pył blasku księżyca. Poszła w śródmorze,
30  3,  1 |        ostry uśmiecha się w pięknym blasku wiecznej Seleny. Schyla
31  3,  2 |             go ze wszech stron przy blasku latarni i puszczono ociekającego
32  3,  2 |             W kłębach owego dymu, w blasku kilkunastu świec przytwierdzonych
33  3,  5 |             nie przyzwyczajonymi do blasku. Spostrzegał dokoła siebie
34  3,  7 |             uliczka wysychała w tym blasku i dymiła się od wiosennego,
35  3,  9 |     śmiertelny bój. Bagnety w siwym blasku migotały. Ludzie skłębili
36  3,  11|          stała przed nim w lunie, w blasku ognistym, zgrzybiała, straszna,
37  3,  15|       przepaście. Skradali się przy blasku księżyca i w najciemniejsze