Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          drzewach, coś wypomina, że woła... W jasnym powietrzu, między
 2  1,  1 |              To .bezlitosne światło woła ku sobie, wciąga na wysokość
 3  1,  1 |            w niej jest, co płacze i woła z ziemi za odchodzącym dzieckiem?
 4  1,  1 |              Na-hoho!~- O, nasz pan woła! -z trwogą mruknął Kacper. -
 5  1,  3 |      zawrócić jego dzioba ani dokąd wola kierować. Z nagła zatoczył
 6  1,  4 |             umierały, tylko właśnie wola. Jedno czarujące wspomnienie
 7  1,  8 |                Być może, ale, jeśli wola księcia, nie chciałbym się
 8  1,  9 |            Możesz to napisać, jeśli wola, rodzicom, że miałem z Piotrem
 9  1,  12|             się podziały ludy z ich wolą, czynem i sprawą'' Gdzie
10  1,  16|            mogłoby być inne niż jej wola tajemnicza, pełna radości.
11  1,  16|           która z dziewek zobaczy i woła a to do obory, a to do piekarni...~
12  1,  16|          nie. Jego jaśnie oświecona wola! Jakaż to musi być satysfakcja
13  1,  17|             sercu. Namacał wreszcie wolą obojętność w ciemnościach
14  2,  1 |          Otóż będziemy, jeśli twoja wola, spisywali razem różne rzeczy
15  2,  3 |          jakby przykręcony mutrami. Wola zginęła do ostatniego źdźbła,
16  2,  10|        kieby mi się mogła, ej, moja wola wrócić!...~Był to krzyk
17  2,  15|            boleść. Dopiero fizyczna wola, wysiłek ciała, odporna
18  2,  15|    pustoszył wszystko, co pracowita wola z pośpiechem i mozołem dźwignąć
19  2,  16|       powiał z pól, leciały za jego wolą te chore liście, jedne już
20  2,  17|      żebraka wędrownego. Ale, jeśli wola wasza, odprawcie dalej służbę,
21  2,  17|          choćby brukanem z pola!" - woła ten, woła drugi...~Dziwne
22  2,  17|       brukanem z pola!" - woła ten, woła drugi...~Dziwne to, dziwne
23  2,  20|       wściekłą zazdrość, bezlitosną wolą wpakował ją na dno. W pewnej
24  2,  20|         Wyzywał ją na rękę, szarpał wolą ku sobie. Po dawnemu jął
25  2,  22|          Tak mi się widzi, że pewno wolą nie spotykać się z Prusakami:..~-
26  3,  1 |         szczytem rozsiadła się jego wola. Fuenterrabia, rozparta
27  3,  2 |      wydzierał się z piersi, ale go wola dusiła w gardle. Stawał
28  3,  3 |            śmierć, jak tego chciała wola powszechna, wydawano nań
29  3,  3 |              że jeśli taka jest jej wola, może się oddalić z tego
30  3,  4 |      sądzono. Każdy czyni, co chce, wola jego i rozkazanie. Chce
31  3,  6 |     obwisłej dolnej powiece. Twarda wola wegnała w kluby wzruszenie.
32  3,  6 |    niepostrzeżonej szczelinki dawna wola, zawzięta na śmierć i rozcinająca
33  3,  6 |          raz od tylu czasów zażądał wolą ku sobie i oglądał je wszystkie
34  3,  6 |             Wszechmogący, jeśli Twa wola...~Daj mi śmierć Żółkiewskiego...~
35  3,  6 | Warszawskiego tam, gdzie jego dobra wola będzie" - wieśniak falencki
36  3,  11|             możesz go zabrać, gdzie wola...~- Łazi tu i rozporządza