Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       podobieństwo błękitu nieba spomiędzy obłoków i wówczas nie słychać
 2  1,  1 |         śnieg się posypał... Oto spomiędzy zarośli młodej świerczyny
 3  1,  1 |    twarzy snuł mu się uśmiech, a spomiędzy warg wypadał szorstki ów
 4  1,  5 |         chichot wichrowy szczeka spomiędzy badylów dzikiego głogu.
 5  1,  9 |     zlecenia. W tej samej chwili spomiędzy drzew na szczycie wzgórza
 6  1,  16|       rozrosły i na poły uschły. Spomiędzy jego korzeni wypływało źródlisko
 7  1,  16| rozkoszny błękit niezapominek, a spomiędzy jego zwojów czołgała się
 8  2,  6 |        błękitną nicość. Nad nim, spomiędzy miękkich zwojów podnosiły
 9  2,  7 |        ku południowi. Szeptający spomiędzy korzeni, z podmokłego mechowiska,
10  2,  7 |         rozrywać stanik. Ale gdy spomiędzy czarnego jedwabiu zajaśniało
11  2,  7 |       potoki, które się wyrywają spomiędzy kamiennych głazów. Długie
12  2,  7 |    oczyma nici wody wytryskujące spomiędzy pniów, ze mchu, jakby z
13  2,  9 |        czarną tonią. Oto wypływa spomiędzy nich obłoczek leżący na
14  2,  12|        jagody, wyszczerzając się spomiędzy liści żółtych i rumianych,
15  2,  15|     taplające w ruchomej wodzie. Spomiędzy nich buchała w przestwór
16  2,  17|       nastawia się... Wnet idzie spomiędzy kamiennych grobli na pełne
17  2,  18|         z okrzykiem przerażenia.~Spomiędzy gęstych drzew wyszedł stary
18  2,  20|       Księżyc raz w raz wypływał spomiędzy chmur szybko pędzących.
19  2,  21|          i ramiona wyłaniały się spomiędzy szerokich buf rękawów. Lekka,
20  2,  21|     wyrazy ledwie się dobywające spomiędzy nieruchomych warg:~- Pójdź...
21  2,  21|    przydęła. Dym wywalał się już spomiędzy czarnych, oślizgłych gontów.~
22  2,  24|          spod przemokłej słomy i spomiędzy ociekłych wodą gałęzi w
23  3,  1 |          sam sobie kulę kozikiem spomiędzy żeber wydłubał, ranę opatrzył,
24  3,  3 |          babskich, wywlókł palce spomiędzy śrub i haków, zgiął łokieć
25  3,  3 |       należała do ziemi. Jeszcze spomiędzy zwartych brwi, ze straszliwego
26  3,  3 |     zapach. W owej chwili, jakby spomiędzy kapiących w ciemność polśnięć
27  3,  3 |  ciemność polśnięć kęp różanych, spomiędzy białych jak śnieg skupień,
28  3,  6 |           Hufiec drgnął i wypadł spomiędzy drzew. Zrazu szedł nierównymi
29  3,  6 |    Pałasz wylatywał mu z garści, spomiędzy zmarzłych palców... Chwycił
30  3,  6 |         spod paszcz u Salzburga, spomiędzy bagnetów nad Innem, nad
31  3,  6 |     Jeźdźcy wysunęli się naprzód spomiędzy kolumn. Zrazu można było
32  3,  6 |    łoskot karabinowy wyrywał się spomiędzy grzmotu armat; huczał coraz
33  3,  6 |    chwila. Kule rznęły jak grad. Spomiędzy drzew wynurzyli się żołnierze
34  3,  9 |          po drodze, bo dym walił spomiędzy drzew. Ile na to pozwalały
35  3,  10|           Czemużby on, najlepszy spomiędzy wszystkich, nie miał powrócić?~-
36  3,  13|     puszczony został na wolność.~Spomiędzy drzew, w wylotach owocowych