Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |     spoglądał na kolegę i kuzynka Krzysztofa Cedrę, uśmiechał się w sposób
 2  1,  3 |    nierówny, tchnący żarem oddech Krzysztofa i noga za nogą schodził
 3  2,  11|       straszliwe burze żądz czynu Krzysztofa Kolumba. Jej to nawałnice
 4  2,  12|           o niczym... Podniósł na Krzysztofa oczy i rzekł:~- Jeżeli ci
 5  2,  13|           pieczołowicie na talerz Krzysztofa zupę z owoców, zaprawioną
 6  2,  14|       głowę i spode łba świdrował Krzysztofa ironicznymi spojrzeniami.
 7  2,  15|          opowiadania o przygodach Krzysztofa i Trepki, gdy nad wieczorem
 8  2,  16| towarzystwie Trepki, a poniekąd i Krzysztofa. Zdrowie i kawalerski humor
 9  2,  17|       naprzeciwko nas pod komendą Krzysztofa i Pawła Luwertiur. Ech,
10  2,  18|       zimna. W pewnym miejscu oko Krzysztofa padło na kamionkę wśród
11  2,  20|          karnawał. Częste wyprawy Krzysztofa do stolicy naddunajskiej,
12  2,  20|        znowu miał zamiar podmówić Krzysztofa, żeby wcale nie wchodzić...
13  2,  20|         szeptem, zbliżając się do Krzysztofa.~Kiedy ci dwaj zamieniali
14  2,  20|          Usłyszał oddech śpiącego Krzysztofa i oto już drugi raz uczuł
15  2,  21|         żeby ku sobie przyciągnąć Krzysztofa. Zdawało mu się nawet, że
16  2,  21|      pewnej chwili zwrócił się do Krzysztofa:~- Wciąż jeszcze beczysz?~-
17  2,  22|          sobą i zbliżywszy się do Krzysztofa ze zmarszczonym czołem zapytał:~-
18  2,  22|          ogarniał, ale i złość na Krzysztofa buzowała w nim jak ogień.
19  2,  24|          w Łowiczu drogi Rafała i Krzysztofa. Cedro został w szeregu,
20  3,  1 |         wieża zamku porwała wzrok Krzysztofa. Była dziwnie straszna owa
21  3,  2 |         waliła się w serce. Kroki Krzysztofa stały się ciche, lisie,
22  3,  2 |           konwulsyjnym dreszczem.~Krzysztofa ogarnęła przelotna, krótka
23  3,  3 |        Cedro! Nie ma już, bracie, Krzysztofa Cedry. Poszedł, braciszku,
24  3,  3 |          z pośpiechem, wołając do Krzysztofa:~- Tłum na nas idzie!~-
25  3,  3 |          w drugi. Doszedł do uszu Krzysztofa gwałtowny łoskot bębna,
26  3,  3 |        mimo woli pociągnęły wzrok Krzysztofa. Nieruchome oczy kapitana
27  3,  4 |       wodza uderzyły w spojrzenie Krzysztofa.~Spokojna twarz, jakby wykuta,
28  3,  5 |         setki odpowiedzi zasypały Krzysztofa. To o jakichś haniebnych
29  3,  5 |         kiedy gromada eskortująca Krzysztofa wwaliła się w podwórze domu.
30  3,  10|          sprawować...~Ledwie imię Krzysztofa padło, stary Trepka zmarszczył
31  3,  10|  zgarbiony, z obwisłymi rękoma.~- Krzysztofa, powiadasz?...~Machnął prętem
32  3,  10|       sobą wyznać, że ma na myśli Krzysztofa. Było mu przykro i obmierźle
33  3,  10|         żeby zamiast uprowadzenia Krzysztofa ucięto mi tę rękę, tę nogę,
34  3,  15|     Wyganowski prosił na wszystko Krzysztofa, żeby nań czekał w Tortozie,
35  3,  16|         głowy, zdały się wołać na Krzysztofa z ziemi. Roje moskitów,
36  3,  18|    Spotkał wlepione w siebie oczy Krzysztofa Cedry, oczy skamieniałe