Tom, Rozdzial

 1  1,  4 |      upływał dzień za dniem.~Przy końcu stycznia, w niedzielę rano,
 2  1,  8 |     przyszedł, długo milczał, a w końcu zapytał się Urysia o tamte
 3  1,  8 |       zmurszałych.~Jednego dnia w końcu czerwca, zaraz po obiedzie,
 4  1,  10|          w głębi starego parku. W końcu siedmnastego stulecia jeden
 5  1,  10|          się podniósł przy drugim końcu stołu i jął go wskazywać
 6  1,  10|      sobie jakieś wzdychania, a w końcu rzekł do Rafała:~- Ta się
 7  1,  11|       najnieprzystępniejszy.~Przy końcu sierpnia, po żniwach, weszły
 8  1,  11| poroztwierane i puste. Dopiero na końcu wioski widać było zbiegowisko
 9  1,  16|         głęboki rozdół. Było to w końcu kwietnia, kiedy murawa ledwie
10  1,  16|          skubiąc palcami trawę. W końcu rzekła:~- Rafał, nie mów
11  2,  1 |      długi harbajtel, związany na końcu wstążkową kokardą. Ten wieki
12  2,  2 |        kolumny, w której na samym końcu stał Rafał, powiodła okiem
13  2,  3 |         wywodzie. Gdy na zadane w końcu pytanie: czy chce należeć
14  2,  3 |          schylony, w półokrąg. Na końcu drogi znów oddał pokłon.~
15  2,  3 |          spokoju, zajął miejsce w końcu szeregu osób, które się
16  2,  4 |        kolumny, w której na samym końcu stał Rafał, powiodła okiem
17  2,  9 |      maczuga z bulwami w grubszym końcu, którą od jednego razu można
18  2,  15|        Jednego ranka, w samym już końcu września, nie mogąc zgoła
19  2,  16|          długich słotach, jakoś w końcu października, rozwidnił
20  2,  17|         domek strażniczy na samym końcu molo. Przysiadł, zda się,
21  2,  20|          najcudniejszy kwiat przy końcu wiosny.~Rafał nie mógł się
22  2,  21|     schodami... tak... które są w końcu korytarza.~- Co dalej?~Muzyka
23  2,  22|          z dzidami i żeleźcami na końcu. Nie było to wojsko efektowne,
24  3,  1 |     Krzysztof Cedro znalazł się w końcu czerwca w Olecku, 13 lipca
25  3,  1 |   Bordeaux, Dax... Po przebyciu w końcu kwietnia szerokich łach
26  3,  2 |                       Za górami~W końcu maja, po trzytygodniowym
27  3,  3 |    słyszeli gwałtowną wrzawę przy końcu trzeciej linii tego kwadratu,
28  3,  3 |           wąską sień sklepioną. W końcu tej sieni były kute drzwi
29  3,  3 |            ale nie spał wcale.~Na końcu galerii, u wejścia do ogrodu,
30  3,  6 |          z upustu w przeciwległym końcu grobli, od strony Falent.
31  3,  6 |          prawej strony przy samym końcu dyszla. Nieruchome konie
32  3,  6 |           ręce o cztery cale przy końcu śladu prochowego...~- Pal!~
33  3,  9 |         chodził jak szyldwach, na końcu wsi. Gdy przy świetle zatlonej
34  3,  13|        altanie z dzikich drzew na końcu ogrodu i na chwilę dał wolność
35  3,  17|       pożogi. Wyporządził sobie w końcu tego domostwa stancyjkę
36  3,  17|         czy o drogę pytasz? Już w końcu czerwca nasz piąty korpus