Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |      zasłoną nocnych tumanów...~Deszcz to mętnymi, płynnymi falami
 2  1,  3 |         i szelest odbitych fal. Deszcz pluskał bez ustanku.~- Wyciągniemy
 3  1,  6 |    hyzopem, tak samo jak obfity deszcz ratuje od śmierci zgorzałe
 4  1,  7 |        chłodu i nagle kroplisty deszcz z niej się sypał szeleszcząc
 5  1,  9 |    miało się już ku wieczorowi. Deszcz, który zaczął był padać
 6  1,  9 |         zbliżali się do Grudna. Deszcz nacichł, choć szemrał jeszcze.
 7  1,  10|      chmurami rozpryskują się w deszcz liści, w płomyki konarów.
 8  1,  14|    dłoni.~Gdy wyszedł na ulicę, deszcz zmieszany ze śniegiem ćwiczyć
 9  1,  17|     ziemię tak samo, jak wsiąka deszcz, tak samo, ,jak wsiąka w
10  2,  7 |          którą wicher, słońce i deszcz w próchno obracają. Czaiły
11  2,  7 |         łupał w tafle drobne, a deszcz ściągał w doliny. Helena,
12  2,  7 |     Niejednokrotnie długotrwały deszcz trzymał zamkniętych w jakiejś
13  2,  7 |     szumiała...~A gdy przemijał deszcz, rozdzielały się chmury
14  2,  11|       były wyżarte przez czas i deszcz. Patrzały bezkształtnymi
15  2,  12|         to tylko istniała, żeby deszcz przelatujący tymi stronami
16  2,  12| rozkoszny ruch.~Zanosiło się na deszcz i lekkie krople niekiedy
17  2,  17|  francuskimi górami. Zima była, deszcz, bieda! Gdyś się na bosaka
18  2,  18|       Bodnia zimne, wietrzne...~Deszcz ze śniegiem, chamerami przelatujący,
19  2,  18|  raptownie przechodzące w zimny deszcz. Trepka chwilę przystanął
20  2,  24|          nagła odwilż, wicher i deszcz, znowu przymrozek. Błota
21  2,  24|     edredonowej pościeli. Ale w deszcz i wicher wyłazili spod przemokłej
22  3,  1 |         na ośmnaście guzików. W deszcz, w plutę jedziesz jak w
23  3,  2 |        Obok południa puścił się deszcz gęsty, dokuczliwy, nie ustający
24  3,  2 |     równo, miarowo biec z góry. Deszcz bił coraz rzęsiściej. Okolica
25  3,  2 |     rozłożone zgasło już, przez deszcz zalane. Cedro pomacał wystające
26  3,  2 |        Wlepione oczy przebijały deszcz i mrok. Chwilami migały
27  3,  2 |  sklepień i ciągnął ku drzwiom. Deszcz pryskał przez wybite witraże.
28  3,  6 |     wyruszyła na patrol główny. Deszcz lał przez całą noc. Nade
29  3,  6 |          Z domu, spod dachu, na deszcz i słotę wygnał. A brata,
30  3,  6 | rzęsisty a stale wzmagający się deszcz. Darmo szablami oficerowie
31  3,  9 |                  Szaniec~Drobny deszcz siał bez przerwy na zieloną
32  3,  9 |        poszedł do parku. Drobny deszcz szemrał po liściach. Ulice
33  3,  10|       od pasmugów zlewnej wody. Deszcz ustał. Obłoki bure, pełne
34  3,  14|       przeżył czasy. I teraz, w deszcz, śród wiatru i okrutnej
35  3,  14|     jeden poszedł w miasto. Bił deszcz, wicher ze świstem i wyciem
36  3,  14|         jej zmiażdżonego trupa. Deszcz spływa między skruszone