Tom, Rozdzial

501  2,  16|              Można z nim było rozmawiać o wszystkim, o rzeczach najbardziej
502  2,  16|             było rozmawiać o wszystkim, o rzeczach najbardziej trudnych,
503  2,  17|        Olbromsio! Ten myśli, dam głowę, o kolacji.~- A bo i prawda!
504  2,  17|               skoczył ku wrotom i długo o coś z dziadkiem się spierał.
505  2,  17|               Prawi, że chciałby prosić o nocleg.~- Jeszcze czego!~
506  2,  17|               cicho i życzliwie - jeśli o nocleg chodzi, to możesz
507  2,  17|             złamali my broń na kolanie, o świętą ziemię strzaskali.
508  2,  17|                słowo...~- Powiedzże nam o swoim życiu, o tym, coś
509  2,  17|            Powiedzże nam o swoim życiu, o tym, coś przeżył i widział -
510  2,  17|         pozbieram. Ha, no słuchajcie... O scenach ja radoszyckich
511  2,  17|            grykę siać, zwady z sąsiadem o snopek prowadzić?... Taki
512  2,  17|                  Sam środek opierał się o to stare mieścisko. Generałowie
513  2,  17|         prawdziwy żołnierz, gdy rankiem o godzinie trzeciej w pierwszym
514  2,  17|                Buchnęła w szeregi wieść o powrocie z egipskiej wyprawy "
515  2,  17|             zetlałych szmat, półnadzy i o głodzie, ciągnęli my w świat
516  2,  17|                stanął i, plecami oparty o ścianę, kołysał się tam
517  2,  17|              bieda. Rząd Dyrektorów nic o nas wiedzieć nie chciał.
518  2,  17|                 z cesarskich szeregów i o setki mil szukali swojej
519  2,  17|              wyszło posądzenie oficerów o spisek i bunt, co przyśpieszyło
520  2,  17|               wpośród dnia czarne, jako o północku, a w nim niedaleka,
521  2,  17|              się była w dno i zahaczyła o głazy. Stu kilkunastu nas
522  2,  17|               grecki rozbił się całkiem o skały i ze stu sześćdziesięciu
523  2,  17|                 j wyspie szeptana wieść o zaprowadzeniu pomiędzy Murzynami
524  2,  17|               fregaty. Pewnego poranka, o samym świtaniu, wszedł był
525  2,  17|              wszystko kalek, i gwarzymy o naszej wyspie. A już my
526  2,  17|             trzęsie, kolana tłuką jedno o drugie. Dopiero gdy my mu
527  2,  17|              już nie zajmował się myślą o wygrywaniu bitew, o sławie.
528  2,  17|               myślą o wygrywaniu bitew, o sławie. Serca zlodowaciały,
529  2,  17|            muzyki starała się zapomnieć o tym, co się rozgrywało dokoła.
530  2,  17|                Neira, Artibonit, Juna - o wodach przezroczystych jak
531  2,  17|                drogi. Wnet usłyszeli my o śmierci porucznika Weigla
532  2,  18|            Grenzregimenty strzeżona, że o przeprawie nawet mowy być
533  2,  18|             przyłączał bardzo uczonego, o czym młodzi jego przyjaciele
534  2,  18|              Mówił, że jest niezdrów, i o byle co wściekał się na
535  2,  18|               wąsów, żeby nie zapomnieć o tej przestrodze. Dobrze
536  2,  18|             Zrobisz to dla mnie. Chodzi o to, żeby go przebłagać,
537  2,  18|              pan hrabia z łaski swojej, o czym powinienem pamiętać!
538  2,  18|               to nie racja, żeby ludzie o suchej gębie przemarzali
539  2,  18|            modlitwa. Nie za siebie, nie o zachowanie życia, nie za
540  2,  19|             sercu źga, jak se pomyśleć. O, stoi, patrzy... Stój, patrzaj!
541  2,  20|   ciemnozielonego, gdyż, jak wiedzieli, o takie sukno trudno w "kraju
542  2,  20|                pod pozorem troskliwości o konie. Cedro, niby to zabierając
543  2,  20|              czy ma dzieci?... Chodziło o zatarcie wszelkich podejrzeń.
544  2,  20|       obchodziły, zaczął rozpytywać się o dziedziców majątku.~Powziął
545  2,  20|                dziedziczce i prosić jej o gościnność przynajmniej
546  2,  20|                      Jesteś troszeczkę, o ile sobie przypominam, nastrojony...
547  2,  20|                mówi! Posłuchaj tylko... O, Rousseau, Rousseau!...
548  2,  20|           eleganckim ukłonie cofnął się o dwa kroki. Rafał spostrzegłszy
549  2,  20|             Byłam uprzedzona - mówiła - o waćpanów zamiarach i wszystko
550  2,  20|               można.~- Tak, słyszeliśmy o tym przybyciu wojska idąc
551  2,  20|            jakiekolwiek przykrości...~- O, nie, nie. Ja lubię zwalczać
552  2,  20|                tych stronach tak trudno o emocje?~- Białogłowom trudno
553  2,  20|        przepłynąć Wisłę... Czy zgoda?~- O, pani... - rzekł Cedro unosząc
554  2,  20|      szambelanowo! ze zdumieniem słyszę o moich wiedeńskich sukcesach...
555  2,  20|                żyje Cesarz!~- Słyszałam o powodzeniach pańskich od
556  2,  20|            słyszałam. A waszmość, kiedy o siadanie na koń idzie, zawsze
557  2,  20|                 żywo, bez elokwencji!~- O, zaraz: staruszku! To się
558  2,  20|            Ołowska zbliżyła się jeszcze o krok i nie spuszczając oczu
559  2,  20|                słucha i nie słucha, wie o nim i nie wie... Przyszedł
560  2,  21|            nisko i poprzedził go bokiem o kilka schodów, żeby snadź
561  2,  21|          zdecydować w ciągu tych godzin o całej swojej przyszłości.
562  2,  21|                na dłoni.~Chodziło tylko o to, jak rozmówić się z Krzysztofem.
563  2,  21|               wszystko będzie stracone, o świcie. Krzysztof, jeśli
564  2,  21|             przymkniętymi oczyma marzył o tym, co będzie.~O, gdybyż
565  2,  21|                marzył o tym, co będzie.~O, gdybyż mógł wyznać jej
566  2,  21|         skierowanych do tancerki marzył o tamtej, córze~I nieba i
567  2,  21|      bezpośrednio do niego. Nie wiedząc o tym wcale wykonał prawidłowo
568  2,  21|              jednego słowa litości...~- O litości wspomina ten bezczelny,
569  2,  21|                 widywać to miejsce. Ale o tym nikt wiedzieć nie będzie.~-
570  2,  21|                 zawsze w pogotowiu...~- O, gdyby teraz... Od jednego
571  2,  21|                 panów i pań. Wszyscy ją o coś usilnie prosili, a ona
572  2,  21|           usłyszał wyrazy:~- Pójdź...~- O, pani...~Przebiegła ślicznymi
573  2,  21|            sąsiedniej. Tył głowy wsparł o śliskie odrzwia mahoniowe
574  2,  21|                lada...~- Tak sądzisz?~- O, wierz mi, powinieneś był
575  2,  21|               dziurawi skorupę mózgu!~- O ciebie... - szepnął Cedro
576  2,  21|              księżniczka z głową opartą o kraj marmurowego kominka.
577  2,  21|               dusz. Nie wiedzieli nawet o tym, że upływające minuty
578  2,  21|                gryząc zębami chustkę...~O jakiejś porze usłyszeli
579  2,  21|             oznacza. Szukają go. Myślał o tym z uśmiechem nie odrywając
580  2,  21|             Olowski ist aber schön...~- O, to się wie!~Konie wpadły
581  2,  21|                taki był środek ratunku, o który się pytał. Gdy już
582  2,  21|                 sam okręcił łańcuch jej o pień wierzby. Wtedy zdjął
583  2,  21|           wesołym - a wiesz ty, bratku, o tym, że my już byliśmy w
584  2,  21|               pokazały się głowy dzieci o twarzach jakoby kobuzów
585  2,  21|                stoi i z gwerów bije. Ja o niczym nie wiem.~- No, my
586  2,  22|               jakby żadnego nie było.~- O bitwie jakiej nie słychać?~-
587  2,  22|                palnął z krócicy wprost, o krok. Rafał, spełniwszy
588  2,  22|                 darmo ucho nastawiać...~O zmierzchu zwiedzili kuźnice
589  2,  22|      Mysłowicach, poczęli dopytywać się o mieszkanie komendanta placu
590  2,  22|          kapitana można widzieć dopiero o jakiejś godzinie południowej,
591  2,  22|            Ochotnicy przypomnieli sobie o terminie wizyty u komendanta
592  2,  22|               oficerem? Nawet nie mówię o wyższych stopniach...~-
593  2,  22|             Bardzo to chlubnie świadczy o szlachetności uczuciów waszych!
594  2,  22|         pohulanek w Warszawie! Z prośbą o zgodę w oczach spojrzał
595  2,  22|                 A no, dobrze, owszem... O ile ty, kapitanie...~- No,
596  2,  22|                 zajęcy na stanowisku... O, pludry! Nie chwalęcy się,
597  2,  22|                  żebyś się nam wystarał o drugi bilard - czy to nie
598  2,  22|              tamten.~- Czemu nie, jeśli o to chodzi, żeby pokazać,
599  2,  22|           uspokajał Jarzymski. - Nie ma o co! Teraz żołnierze doprawdy
600  2,  22|                twierdzę poddał. Dopiero o świcie, kiedy już wojsko
601  2,  22|                wołał:~- Zdrowia piją, a o Sieradzanach zapomnieli.
602  2,  23|              skrzydłach, a dzień zwłoki o wszystkim stanowił. Już
603  2,  23|            niską równinę Bzury. Z dala, o dwie blisko mile, ujrzeli
604  2,  24|            szeptano na wszystkie strony o naczelnictwie księcia Józefa
605  2,  24|              jako że odezwy mówiły jeno o koniu i uździe, toteż niektóre
606  2,  24|             było przystępować. Chodziło o to tylko, żeby słyszeć groźne
607  2,  24|             szyldwacha, czy trzeba było o to pytać, czy nie: - Kto
608  2,  24|            strzechy wieśniacze, a nawet o horror! - dworskie, były
609  2,  24|              Gdy się nadto oparli jeden o drugiego plecami, a ponakrywali
610  2,  24|          humorach niezbyt edredonowych.~O chmurnych i ponurych świtaniach
611  2,  24|                 jegomość?~- Nie waż się o to pytać! Nie waż się! Sam
612  2,  24|            zasad starszego wachmistrza, o pięć palców od przedniej
613  2,  24|               ze swym pułkiem pociągnął o milę od Wisły, do Bydgoszczy.
614  2,  24|                 ruszenia. Mówiono wciąż o przekształceniu pułków jazdy.
615  2,  24|                była między wojska wieść o strasznej bitwie pod Pruską
616  2,  24|          musiało było skoncentrować się o trzy z górą mile od Bydgoszczy,
617  2,  24|         wszelkimi ostrożnościami, mając o 200 kroków przed sobą kwatermistrza
618  2,  24|             włościan, powziął wiadomość o drodze do Pelplina i trafił
619  2,  24|               od nich powziąć wiadomość o stanie okolic i sile wojsk
620  2,  24|                 miasto powiatowe Tczew, o trzy mile odległe od Gdańska,
621  2,  24|                zasilającą wody Wierzycy o dwie mile ku północy od
622  2,  24|                  Langemu), miejscowości o dwie mile odległej od Gdańska,
623  2,  24|          porucznik Charelot zbliżył się o tyle, że mógł wśród gradu
624  2,  24|         południu i Wysoką na zachodzie. O istnieniu bramy Wodnej nikt
625  3,  1 |               wojakami.~W dniu 25 marca o zmierzchu zdarzył się właśnie
626  3,  1 |          uczynili to samo, nie wiedząc, o co chodzi. Jazda ochotnicza
627  3,  1 |      wytchnienia i popasu koni. Z rana, o godzinie siódmej, szef Bardzki
628  3,  1 |          pierzchnęły od razu i szwadron o mało nie był oskrzydlony.
629  3,  1 |                 ze srebrnymi brzegami i o jeden grosz więcej gaży
630  3,  1 |             przeczytano legii wiadomość o poddaniu Gdańska i o marszu,
631  3,  1 |          wiadomość o poddaniu Gdańska i o marszu, który legia Dąbrowskiego
632  3,  1 |               szeregi i czytali depeszę o wielkim zwycięstwie frydlandzkim.
633  3,  1 |                 i ustne wieści. Głosiły o śmiałych czynach dywizji
634  3,  1 |               czynach dywizji trzeciej, o zdobyciu przez nią dwu armat,
635  3,  1 |           zdobyciu przez nią dwu armat, o brawurze konnicy i zimnej
636  3,  1 |                 i zimnej krwi piechoty, o tym wreszcie, że "Generał-porucznik"
637  3,  1 |               przeczytano wojskom wieść o pokoju tylżyckim. Dywizja
638  3,  1 |                 Dobra! Prusaków łupać - o jej!"~Pułk już się był rozkwaterował
639  3,  1 |          mieście gore czy ki diabeł, bo o nieprzyjaciołach nie słychać
640  3,  1 |          obadwaj z Gajkosiem podali się o uwolnienie z rycerstwa i
641  3,  1 |        uwolnienie z rycerstwa i prosili o translokację do lansjerów.
642  3,  1 |                 młodych ról - świadczył o tym, co było. Ostry i mokry
643  3,  1 |               głosiły szelestnym szumem o wiecznej sławie. Szelest
644  3,  1 |                 idących w Ibery słychać o zmroku. Idą w pylnych polach
645  3,  1 |              było piękne jak sama pieśń o Rolandzie. Stało zamglone
646  3,  1 |           zebrania wód białawy półbłysk o metalicznej, bez lśnienia,
647  3,  1 |          wantami, rozszarpią piersi swe o kły samotnych szkopułów,
648  3,  1 |                 bliska fale wód żywych, o których śnił na jawie, rozuzdane
649  3,  1 |                 trzewiach, gdy uderzyły o podwodne pnie. Oto bałwan
650  3,  1 |                dalekie, ni to wieszczba o sprawach przyszłych, ni
651  3,  1 |                przyszłych, ni to pienie o dziejach przeszłych. Otchłań
652  3,  1 |            Grzmi w niej wieszczący głos o dziejach mórz i lądów. Cóż
653  3,  2 |        wewnętrznego śmiechu. Nie myśląc o tym czuł, że śmieje się
654  3,  2 |                znienacka uderzywszy się o żelazo wędzidła, rozetka
655  3,  2 |                 Zadzwoni nagle strzemię o strzemię, zaskrzeczą sprzążki
656  3,  2 |               kark stułę głosił kazanie o najsprośniejszych objawach
657  3,  2 |       najsprośniejszych objawach życia, o najohydniejszych przestępstwach,
658  3,  2 |                 zwłoki, znak świadczący o znikomości pamięci ziemskiej.
659  3,  2 |            palił na myśl, żeby poprosić o kąsek, ale głód kiszki skręcał.
660  3,  3 |          spełniał rozkazy wydane z góry o tyle, a ile je uznał za
661  3,  3 |               na posępne miasto myśleli o nim jako o duszy znajomej
662  3,  3 |               miasto myśleli o nim jako o duszy znajomej i czującej.
663  3,  3 |                drzwiczki. Ktoś krzyknął o kilka kroków przed nitu.
664  3,  3 |               błagania. skamlące szepty o miłosierdzie, o zmiłowanie,
665  3,  3 |         skamlące szepty o miłosierdzie, o zmiłowanie, zaklęcia i szlochy.
666  3,  3 |               drzwiami. On szedł za nią o kilka kroków, nieświadom
667  3,  3 |            piękności. Szedł nic wiedząc o tym, że idzie.~Doświadczał
668  3,  3 |            Mamże dać zadosyćuczynienie, o sympatyczne staruszki...
669  3,  3 |                samej chwili, nie myśląc o niczym, udźwignął głowę,
670  3,  3 |               napotkała ręka. Zapomniał o śmierci wiszącej, o nożu
671  3,  3 |           Zapomniał o śmierci wiszącej, o nożu na sercu. Cudna Aragonka
672  3,  3 |                się wraz do tego wiarusa o krok i rzekł z całej duszy: -
673  3,  3 |                 Czego targ? - wołali.~- O co mu idzie?~- Jucha, Scypion
674  3,  3 |                 zapale walki zapomniano o nich. Leżeli, rzuceni na
675  3,  3 |               miejscu? Nie marzył wcale o tym, żeby do niej mówić:
676  3,  3 |                  Dało mu to zapomnienie o chwilach poprzednich. Głowę
677  3,  3 |               udawać zabitego, gdy wtem o parę kroków od siebie, na
678  3,  3 |               Wprawdzie są wyjątki, ale o tym później...~W oczach
679  3,  3 |                 spał, ramieniem wsparty o mur. Ledwie słyszał, co
680  3,  3 |               szeptał w zapamiętaniu:~- O zakonnico, zakonnico! Gdybym
681  3,  3 |                sobą kapitana, czy tylko o nim śni.~- Ja nie mam w
682  3,  3 |                  postawiono paszczę jej o kilkanaście kroków od wejściowych
683  3,  3 |              drugiego piętra, trzasnęły o krawędzie schodów bomby
684  3,  3 |               trzask czerepów rozbitych o nagie ściany zagłuszył jęki
685  3,  3 |              się być jednym człowiekiem o dwu głowach, o wielu rękach
686  3,  3 |              człowiekiem o dwu głowach, o wielu rękach i nogach. Podwajały
687  3,  3 |                 uliczka Arco de Cineja. O kilkanaście kroków na prawo
688  3,  3 |               swoje krzyk obijający się o ponure mury zaklęsłych dziedzińców,
689  3,  3 |                mruknął, jak niedźwiedź, o hasło. Krzysztof rzucił
690  3,  3 |                 czarną szatą świadczyło o życiu.~Krzysztof wsunął
691  3,  3 |        zwiesiwszy głowę na ręce wsparte o klęcznik...~Ocknął się Krzysztof
692  3,  3 |               chwili i ją strzały armat o śmierć duszy przyprawiły.
693  3,  3 |                 Rozdzierała białe palce o ostre kolki, raniła miękkie
694  3,  4 |        narożniku dworskim w Stokłosach. O okiennicy tej krążyła blisko
695  3,  4 |            Jedne są z chropawego filcu, o włókienkach lśniących pod
696  3,  4 |                 przed domem w Olszynie.~O, błogosławione a niewypowiedziane
697  3,  4 |        świadomość:~Śniło mi się, widać, o Trepce...~I znowu niby ogromy
698  3,  4 |                  panie podporuczniku?~- O niczym nie wiem.~- Przecie
699  3,  4 |                A skąd to my jedziemy?~- O, la Boga świętego!... Przecie
700  3,  4 |               Znikł, a z nim razem myśl o tym, co znaczyć może ten
701  3,  4 |          zakonów i klasztorów zmniejsza o dwie trzecie, że na zawsze
702  3,  5 |                wieś faliste łany winnic o srebrnoszarym liściu, porysowane
703  3,  5 |           lansjera. Ujrzawszy oficerka, o którym sądzono, że dawno
704  3,  5 |                 zasypały Krzysztofa. To o jakichś haniebnych przejściach
705  3,  5 |        przejściach w górach Juvenes, to o zgubieniu sztandarów, o
706  3,  5 |                 o zgubieniu sztandarów, o marszu nad rzeką Gwadiana,
707  3,  5 |              marszu nad rzeką Gwadiana, o bezprzykładnym boju pod
708  3,  5 |    bezprzykładnym boju pod Ciudad-Real, o pościgu na Miguelturra,
709  3,  5 |            pokopali...~- Co ty bredzisz o Kastyliach? Gadaj o rzeczy!~-
710  3,  5 |            bredzisz o Kastyliach? Gadaj o rzeczy!~- No, tak. Napadli
711  3,  5 |                 na nas jeszcze wczoraj, o północy, ze wszystkich stron.
712  3,  6 |                 a piętnastu iść w kupie o dwa tysiące kroków przed
713  3,  6 |                 zostawił w ariergardzie o dwa tysiące kroków za oddziałem
714  3,  6 |             ujrzał ojca... Nigdy prawie o nim nie myślał, ani razu
715  3,  6 |                 się, że to nie on myśli o ojcu, lecz że sam jest starcem
716  3,  6 |              kapitana rozwarł oczy. Był o jakie ośmdziesiąt kroków
717  3,  6 |           rumuńsku. Rafał domyślał się, o co chodzi żołnierzowi, ale
718  3,  6 |                 zamachu zetnę, wiesz ty o tym? Jak cię ułan w pazury
719  3,  6 |                to prędki! Tylko że ty i o pacierzu pierwszy raz pewno
720  3,  6 |              słyszysz, niemiecki sługo. O, juchy! Na Polaków idziecie,
721  3,  6 |         Raszynie miejsca nie starczyło, o Falentach nie mogło być
722  3,  6 |           szczególny sposób. Wywiózł go o dwie wiorsty za Raszyn,
723  3,  6 |                 haftowanych poduszek.~- O, to włośnic! 'Tego nam brakowało! _
724  3,  6 |                 światło. Rafał nie miał o to pretensji: prawdziwie
725  3,  6 |        niezatamowane wyrzuty.~Nie, nie, o tym jeszcze z uśmiechem
726  3,  6 |               to twarz długa, wygolona, o kolorze zrudziałego piaskowca.
727  3,  6 |               Rafał nie mógł już myśleć o spaniu. Miał przed oczyma
728  3,  6 |                Janki, Wolicę. Przyszedł o północku do Michałowie w
729  3,  6 |              detale.~Fiszer zbliżył się o kilka kroków do stoliczka
730  3,  6 |               Karczmy. Teraz nie ma już o czym...~- Tylem zyskał;
731  3,  6 |                to do ciebie pito mówiąc o walce w Falentach...~- Jestem
732  3,  6 |                Pan generał dziś jeszcze o świcie zajmiesz Falenty
733  3,  6 |            mojej pozgonnej chwały?~Ale, o Boże mój, upokórz serce...~
734  3,  6 |                 me, wspomóż serce!~Ale, o Wszechmogący, jeśli Twa
735  3,  6 |                 do wsi Falent Wielkich, o pół wiorsty za folwarkiem
736  3,  6 |          bermycach z białymi kordonami, o szlifie czerwonej z włóczkową
737  3,  6 |             drżało oparłszy się plecami o zmurszały słupek płotu.
738  3,  6 |             dostatkowe stały w pobliżu, o dwieście kilkadziesiąt kroków,
739  3,  6 |              pod zasłoną drzew. Bliżej, o jakie sto kroków, były na
740  3,  6 |                 drodze wozy prochowe, a o trzydzieści kroków - zabudowania
741  3,  6 |               wrótni, kazano je opierać o ściany wysuniętych chałup
742  3,  6 |                 przodkary, czwarta para o krok dalej w stronę dyszla
743  3,  6 |                 w stronę dyszla i piąta o krok dalej. Jedenasty pomocnik
744  3,  6 |            działa, które były ustawione o ośmnaście kroków jedno od
745  3,  6 |        przeniósł go w wyciągniętej ręce o cztery cale przy końcu śladu
746  3,  6 |              pojechał na prawo, ale tuż o kilka kroków koń jego potknął
747  3,  6 |            prawie na oko. Działo się to o kilkadziesiąt kroków przed
748  3,  6 |                 wynurzyli się żołnierze o twarzach bladych, z wystraszonymi
749  3,  6 |                oczyma, nie myśląc wcale o tym, kogo widzi. Baczył
750  3,  6 |          Wrzaski rannych, jęki, wołania o pomoc, płacz i skomlenie
751  3,  6 |               zalewiska w olszynie, tuż o kilkanaście kroków od niego
752  3,  6 |             porwał w górę i roztrzaskał o ziemię zielone złomy, zabite
753  3,  7 |             drodze rozpytywał się wciąż o brygadę Sokolnickiego. Dopiero
754  3,  7 |              okopami w tamtym kierunku.~O świcie dał się słyszeć daleki
755  3,  7 |                wiarus na pytania Rafała o generała Sokolnickiego nic
756  3,  7 |              Tylko nie piechotą. Pomyśl o dobrym koniu i lepszym uniformie.
757  3,  7 |             Mówiono w szeregach gwardii o zawieszeniu broni. Nie mając
758  3,  7 |                 przystawał, opierał się o drzewa. Kiedy wszedł w miasto,
759  3,  7 |             cicho jak duch. Prawdaż to, o mocny Boże, że już jej nie
760  3,  7 |                 ma?... Serce tłukło się o żelazne kraty, przy których
761  3,  7 |        przyległych pokojów, oparł głowę o ścianę i śnił na jawie o
762  3,  7 |                o ścianę i śnił na jawie o pustym domu Heleny de With.~
763  3,  7 |               nami!~- Jeżeli wiedziałeś o tym, to dlaczegoż trudzisz
764  3,  7 |            bracie, ja jestem ten, który o wszystkim i o tym męstwie
765  3,  7 |                ten, który o wszystkim i o tym męstwie Sokolnickiego
766  3,  8 |                furmankę nie pytając się o cenę. Wsiedli i przez rogatki
767  3,  8 |         Sokolnickiego. Dopędzili wojska o jakie dwie mile od Pragi,
768  3,  8 |         Żołnierze wyszli z okopów Pragi o ciemnej nocy. Teraz w marszu,
769  3,  8 |             Awangarda i ariergarda szły o pięćset kroków tylko oddalone
770  3,  8 |               Gintułt powziął wiadomość o miejscu pobytu sztabu. Tam
771  3,  8 |                  kiedyś to mię tradował o szkapy Aleksandra Macedończyka...~
772  3,  8 |           których malowała się myśl nie o tym wcale, na co patrzą.~-
773  3,  8 |                 miejsce. Mamy tu radzić o dalszych naszych krokach.
774  3,  8 |                 Proszę przede wszystkim o zdanie ichmość panów generałów
775  3,  8 |               zajęte, popłoch, a Cesarz o setki mil, Jesteśmy jak
776  3,  8 |                się bronić miesiącami.~- O głodzie - wtrącił Zajączek
777  3,  8 |          notesie.~- Wolałbym bronić się o głodzie niż ujść z kraju.
778  3,  8 |          głodzić żołnierza. Kiedy mówię o wyjściu z kraju, to w tej
779  3,  8 |              sprzymierzeńca.~- Słyszymy o obywatelach galicyjskich,
780  3,  8 |                 Kto będzie bronił ludu, o którego mniemania tak wam
781  3,  9 |               piaszczystym, które stały o wiorstę! Tłusta ziemia,
782  3,  9 |                za bydłem. Mówiono wciąż o jakimś wojsku, które lasami
783  3,  9 |             rzekł ktoś z boku.~- Proszę o milczenie aż do chwili rozkazu... -
784  3,  9 |               stracimy, jeśli się akcja o godzinę opóźni.~Sokolnicki
785  3,  9 |                drodze tam i z powrotem, o czymś go pouczając.~Wkrótce
786  3,  9 |               naszego żądania, mówił mi o nadzwyczajnej wielkości
787  3,  9 |         nadzwyczajnej wielkości szańca, o jego budowie, nie znanej
788  3,  9 |                  Warta nas odprowadziła o jakie dwa tysiące kroków.~-
789  3,  9 |                 krokiem zdążał w mroku.~O kilkadziesiąt kroków za
790  3,  9 |                w parku otwockim i marzy o zmarłych. Ale nie wiedział
791  3,  9 |                Ale nie wiedział prawie, o kim myśli i kogo wspomina.
792  3,  9 |                  Austriacy stali oparci o jakąś niską, drewnianą budowlę.
793  3,  9 |                 Formując trójkąt oparty o budynek podstawą, działali
794  3,  10|                ze szczegółowym raportem o wyprawie kawaleryjskiej
795  3,  10|               kawaleryjskiej pod Rożki, o działaniach w polu na północ
796  3,  10|               oficerska jechała gwarząc o wypadkach dnia. Rafał, niewiele
797  3,  10|              stał właściwie na miejscu, o tyle tylko przebierając
798  3,  10|                  Wiecznie się strachasz o to, co być może...~- Wiecznie
799  3,  10|         przyjaciela słowo przypomnienia o tamtej chwili, słowo żywiącej
800  3,  10|          zwieszonych liści wieścił dumę o tym, czego nic nie wyjawi
801  3,  10|              nic nie wyjawi krom niego, o uczuciach minionych. Ujechali
802  3,  10|             chcąc nie chcąc przebąkiwać o zbożu, o urodzajach, o deszczach
803  3,  10|              chcąc przebąkiwać o zbożu, o urodzajach, o deszczach
804  3,  10|      przebąkiwać o zbożu, o urodzajach, o deszczach i rozprawiając
805  3,  10|                hreczkosieje sąsiadujący o miedzę, których nic zgoła
806  3,  10|            frenetyczne oklaski i prośby o nową piosenkę. Kiedy panna
807  3,  10|              wlekli się obaj, ramieniem o ramię oparci. Tuż za szpalerem
808  3,  10|                 część ogrodu, ramieniem o ramię oparci, ze zwieszonymi
809  3,  11|                ciekawie w pogwary ludku o tych lochach, w gadki o
810  3,  11|                 o tych lochach, w gadki o przejściach podziemnych,
811  3,  11|             tchu z klasztoru, ujrzawszy o północku światłość jarzącą,
812  3,  11|            ziemią wydała mu się powieść o wiecznym śpiewie, o wiekuistej
813  3,  11|             powieść o wiecznym śpiewie, o wiekuistej wigilii nocnej
814  3,  11|               jakiś śpichlerz czy lamus o kilkanaście kroków od okna.~-
815  3,  11|            pijanym żołdactwem. Krzyczał o ratunek, widząc, że kilku
816  3,  11|                potężnej siły, która by $o tknąć mogła. Oto przybiegł
817  3,  12|            konia-chabetę i wystarał się o lepszego dla Rafała. Ułański
818  3,  12|              spalonym nikt ich tej nocy o hasło Igle pytał. Zorza
819  3,  12|               wargach. Rafał marzył jak o szczęściu, żeby nareszcie
820  3,  12|                 śmierć? Sam to uczynił, o dziwo... Wraca oto znowu
821  3,  12|                jak zwycięzca i bohater, o czym tyle lat marzył, lecz
822  3,  12|                Sam to uczynił... Myślał o tym patrząc na zboża rodzinne,
823  3,  12|          starych wiśnio spękanej korze, o liściu miękkim i miłym jak
824  3,  12|               chciano powziąć wiadomość o wszystkim naraz, a w gruncie
825  3,  12|               partię. Myśli sobie teraz o tym. Była narzeczoną, uszyli
826  3,  12|               tej izbie, gdzie tylekroć o nim po nocach śniła.~Czemuż
827  3,  13|                mchów twardych i suchych o barwie jaspisu, kosmate
828  3,  13|                 dzieciństwo swoje, śnił o sobie widomy na jawie sen.
829  3,  13|          kwiatowe, gdzie wysmukłe lilie o strzępiastych i rozprysłych
830  3,  13|         rozprysłych płatkach kielichów, o brunatnych pylnikach i lepkim,
831  3,  13|          opowiada ludowi z górskich wsi o tym, co się stało w świątyni.
832  3,  13|                 szelest owej brzozy, co o kraty kościelne włosy swe
833  3,  14|             konieczności rozpytania się o rezydencję komendanta placu,
834  3,  14|                 wykręcił się na siodle, o bok wsparł rękę i patrzał
835  3,  14|                bezpiecznie i spokojnie.~O zmroku Cedro nabił swe pistolety,
836  3,  14|                z Trepką rozkoszne spory o tego gościa nowego w Stokłosach.
837  3,  14|          ścigający się z lotnymi końmi. O, przeźroczyste, niezgłębione
838  3,  14|       przeźroczyste, niezgłębione oczy! o, róże jasne tamtej nocy!...~
839  3,  14|               kolanem i wreszcie czołem o gruzy. Chropawe bezkształtne
840  3,  14|             kolana tłukły się i zbijały o nastawione urwiska. Wstępował
841  3,  14|           jakiegoś domu. Oparty plecami o resztkę komina, czatował
842  3,  14|               Nie miał zgoła wiadomości o tym, gdzie jest i co robi.
843  3,  15|                 kępy fiołków, hiacyntów o tysiącu barw, lilii i tulipanów,
844  3,  15|            męczarniach niż wyznać słowo o miejscu pobytu bandy powstańczej;
845  3,  15|           naprzód i w tył, jednego dnia o zmroku dosięgli bram Morelli.
846  3,  15|              oficer służbowy z raportem o rozmieszczeniu w zamku koni
847  3,  15|             drogę do Tortozy, dać wieść o tobie i innych po drodze
848  3,  15|                z radością Wyganowski.~- O cóż idzie?~- Bracie! Przecież
849  3,  15|                rumak. Z rozkoszą myślał o przygodach, które go czekają
850  3,  15|                ze sobą przednie wino.~- O, to wiadomo...~- Minę ma
851  3,  15|          pazurami sto lat temu w wojnie o następstwo hiszpańskie.
852  3,  15|             zbroje trzymać w pogotowiu, o zmroku marsz - marsz!~Westchnęli
853  3,  16|                Pomedytowali, pogwarzyli o dziwnym zdarzeniu i odeszli.
854  3,  17|        samowładnym dziedzicem. Wiedział o tym wprawdzie, że z folwarku
855  3,  17|               już Rafał wzniósł stodoły o murowanych słupach, gontem
856  3,  17|             fajeczki tiutun i rozmyślał o przyszłym stadzie. Z lekka
857  3,  17|             Michcik!~Zbliżyła się bryka o staje, o dwa. Rafał stanął
858  3,  17|             Zbliżyła się bryka o staje, o dwa. Rafał stanął na pniaku.
859  3,  17|              się mężczyzną muskularnym, o bujnym wąsie zadartym w
860  3,  17|           bujnym wąsie zadartym w górę, o ruchach porywczych, żołnierskich.
861  3,  17|             znowu?~- Kpisz, bracie, czy o drogę pytasz? Już w końcu
862  3,  17|             korpus przeszedł granicę.~- O niczym nie wiem. Siedzę
863  3,  17|               uszanowaniem. - Słyszałem o tobie, bracie, dużo dobrego... -