Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        znowu z gracją podał ramię swojej matronie. Muzyka urwała
 2  1,  5 |          znalazł w mroku drzwi do swojej, zamknął je i upadł na posłanie.
 3  1,  6 |         ukazał się na nim w całej swojej wielkości. Rafał uczuł strzemię
 4  1,  7 | potępieniem. Usłyszał całe dzieje swojej miłości w owych poświstach
 5  1,  8 |            tak znowu Uryś z całej swojej figury podobny był do drzewa,
 6  1,  13|        zapewniając o neutralności swojej, za plecami, kiedy wojska
 7  1,  17|          chleba żołnierzom, zrazu swojej kompanii, potem szerszemu
 8  2,  2 |       było właśnie samo, w osobie swojej -złe. Coś jak głowonóg-ośmiornica
 9  2,  2 |         ostatni rączkami dzieciny swojej, zlewa nań błogosławieństwo,
10  2,  2 |           utajona żądza w czystej swojej postaci, nie pochwycona
11  2,  12|           dobrnąć do swego dnia i swojej nocy!~W pewnym miejscu drożyny
12  2,  13|          Zawstydził się zaraz tej swojej czułostkowości i dodał tonem
13  2,  13|             i cofnął się na widok swojej osoby. Pomimo przebrania
14  2,  14|         dopóki siedzę na roli, na swojej czy na cudzej. I cóż poradzi,
15  2,  15|    poddanie się prześlicznej woli swojej. Ze wschodniej strony pnie
16  2,  17|    szeregów i o setki mil szukali swojej komendy w legionie. Objął
17  2,  17|       rozciągnie się, jakoby siły swojej mocarskiej próbował.~Dali
18  2,  17|        sam diabeł wymyślał. Duszy swojej to już żaden nie czuł czy
19  2,  18|        ucz mię pan hrabia z łaski swojej, o czym powinienem pamiętać!
20  2,  19|         strasznym urokiem melodii swojej pognał lud. Gwar coraz głośniejszy,
21  2,  20|      jeszcze bardziej w piękności swojej straszliwą. Ta myśl najgłówniejsza
22  2,  21|         ciągu tych godzin o całej swojej przyszłości. Nie spał był
23  2,  22|    Częstochowę. Dechamps znowu ze swojej strony strzelcom konnym
24  2,  24|  doświadczą wolności w wyznawaniu swojej religii, obrony swoich osób,
25  2,  24|          Skarszew i pewnej części swojej dywizji kazał je zająć.
26  3,  1 |           cielsko zachwiało się w swojej posadzie: potworne łapy,
27  3,  1 |          swoje dziedzictwo i herb swojej potęgi wyrył?~W łonie się
28  3,  2 |       ucho, ku najwyższej radości swojej, posłyszał mowę francuską,
29  3,  3 |   stawiasz dumę swej woli, potęgę swojej wyniosłej anarchii! Cha,
30  3,  3 |        oszalałe z dzikiej miłości swojej, gdy nie dają napadniętego
31  3,  6 |       świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech cię wszyscy diabli!~
32  3,  8 |     Biegański odłamywał z kolumny swojej jeden batalion dla pilnowania
33  3,  15|   Zwierzyłem mu się z całej duszy swojej. Pojął mię jak brat rodzony.~-
34  3,  16|           Morderca zdarł z ofiary swojej suknie hiszpańskie i rzucił