Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         ukazuje się ludziom raz na sto lat...~Kiedy nadciągała
 2  1,  1 |       starym Szafrańcu, co miał ze sto lat abo więcej, że go to
 3  1,  1 |    pięćdziesiąt batogów. Zaraz też sto obrączkowych wsypał do trzosika,
 4  1,  1 |            tego oto pana komisarza sto pięćdziesiąt miotełek brzozowych,
 5  1,  5 | Wspominanie było dla niego dziełem sto tysięcy razy ważniejszym
 6  1,  12|       srebrne i z drogich kamieni. Sto świec woskowych płonęło,
 7  1,  12|       zamigotały w oczach księcia. Sto pięści chwyciło go za bary.
 8  1,  16|          wiem doskonale, jakbym go sto razy widziała, ale żebyś
 9  1,  17|        wszelkiego rodzaju ulepszeń sto tysięcy liwrów. Tymczasem
10  2,  2 |       odosobnieniu Paweł z Tebaidy sto lat przepędził, pierwszy
11  2,  10|          ta nic nie płaci. Choćbyś sto razy prawde powiedział,
12  2,  14|         niwę, więcej mi znaczy niż sto broszur o rządzeniu narodem.~-
13  2,  14|            narodem.~- Zaślepienie! Sto razy powtarzam: zaślepienie! -
14  2,  14|             I cóż poradzi, choćbyś sto razy podpatrzył ich zakonne
15  2,  17|          trzech obiadach, mina jak sto tysięcy diabłów.~"Trzymaj
16  2,  20|          to tysiąc... co mówię!... sto tysięcy razy myślałem...~-
17  2,  21|          wytykali palcami, niegdyś sto razy gorzej dawali nurka.~
18  2,  22|         mundurach, w szerokich jak sto diabłów bermycach, z czerwonymi
19  2,  22|          jeszcze bardziej. - Każde sto koni wybiera trzech oficerów,
20  2,  22|           na 18 listopada przyszło sto koni jazdy francuskiej pod
21  2,  24|          idzie. Tam Cesarz siedzi. Sto armat bije. Słyszysz! My
22  3,  1 |      ziewać z nudów! Z nas kużdemu sto bitew stoi w pamięci. Taki
23  3,  1 |         szumny i zgiełkliwy Paryż, sto miast, wyszli w płaszczyzny
24  3,  3 |            będzie z ciebie Cyd jak sto tysięcy diabłów! Podobasz
25  3,  3 |      radości, krzyk przeszywający, sto na raz słów. Śmiech w tłumie
26  3,  3 |            a zanim którą nadepnął, sto razy próbował stopą, czy
27  3,  6 |            Opaczą, okop wywalił na sto łokci.~- Będzie ta i bez
28  3,  6 |          kopyta poleciał w bój. Te sto kilkanaście koni, lecąc
29  3,  6 |        Sześć wozów do tej baterii, sto koni, powiedzmy, sto cztery
30  3,  6 |      baterii, sto koni, powiedzmy, sto cztery konie. Na prawo cóż
31  3,  6 |     zasłoną drzew. Bliżej, o jakie sto kroków, były na drodze wozy
32  3,  15|          ze swoim własnym rozumem. Sto tysięcy razy szedłem oślep
33  3,  15|         Waleneja zębami i pazurami sto lat temu w wojnie o następstwo
34  3,  16|            polski i batalion pułku sto piętnastego, widać było