Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |              przeniknięte od blasku słońca. Na najwyższych, krzyżowych
 2  1,  1 |             w białej rosie; promień słońca padł na pąsowy kielich tulipana,
 3  1,  2 |            blasku daleko wstającego słońca.~Z izby, gdzie tańczono,
 4  1,  7 |            ku niebu; w pieszczotach słońca. Rozległe wąwozy, czyli
 5  1,  7 |          topić i rozpływać w cieple słońca. Pachnąca żywica wylewała
 6  1,  7 |            Miało się już pod zachód słońca, kiedy wyjechali z lasów.~
 7  1,  8 |     sąsiednich.~Zrazu, po zachodzie słońca, panowała ciemność zupełna.
 8  1,  12|           wydający z siebie jasność słońca. Użył go do oświetlenia
 9  1,  14|          pogromcę, co w spalonym od słońca stepie dopada, ujarzmia
10  1,  17|        okiennicą... Lipcowy promień słońca włamał się już do wnętrza
11  1,  17|          jadła i napoju, do świata, słońca i powietrza. Ręka skostniała
12  1,  17|          szedł przed samym zachodem słońca do Miglioretto, gdzie było
13  2,  2 |        alejki. Roztrącały promienie słońca, które przez miejsca ogołocone,
14  2,  7 |       świetle przeczystych promieni słońca, pozostawali dla siebie
15  2,  7 | wyszczuplałe a zawiędłe i twarde od słońca, od wiatrów barki - przestawał
16  2,  7 |           potęgą wszystkiego blasku słońca. Kształt swój przemieniał
17  2,  8 |          lodu. Śmieli się w głos ze słońca, wyczuwając plecami jadowity
18  2,  9 |          między zachodem a wschodem słońca. Wtedy z piersi wydarł się
19  2,  9 |        wszystka potęga młodocianego słońca nie mogła przełamać. Z rzadka
20  2,  10|            nie pełza, gdzie promień słońca na mgnienie ludzkiej źrenicy
21  2,  11|        napięty. Promienista strzała słońca leżała w jego cięciwie.
22  2,  17|             płowy, od słot i pożaru słońca wypełzły, widać było spod
23  2,  17|       świata, na wschód i na zachód słońca, a giną i rozpływają się
24  2,  17|           my z upragnieniem zachodu słońca. Ledwie się utopiło w onych
25  2,  22|         ochotników. ~Przed zachodem słońca wyszli obadwaj dla przyjrzenia
26  3,  1 |         zachód, na zachód wiecznego słońca. Brną z ciemnych i wilgotnych
27  3,  1 |               ocean.~Krwawy puklerz słońca zapadał prędko za wzdętą
28  3,  1 |            posłuszne barki w stronę słońca, co w morza Zachodu zstąpiło,
29  3,  1 |        Trzykroć większy wstanie wał słońca niż wał księżyca. Dwutygodniowa
30  3,  1 |            przez władzę kierowniczą słońca, stokroć możniejszą od księżycowej.
31  3,  2 |              kiedy ostatnie brzaski słońca, przesączając się przez
32  3,  3 |         teraz życie na spalonych od słońca wyżynach szosy madryckiej,
33  3,  3 |           się już zaczynał biały od słońca, wydłużony plac Cosso.~W
34  3,  6 |            batalionów.~Już zorza ze słońca, wstającego daleko, spływała