Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |           podszedł z uśmiechem do kapitana i serdecznie ściskał jego
 2  1,  8 |        Cicho zbliżył się do zwłok kapitana, schylił się... Po chwili
 3  1,  9 |   przewiezienia do kościoła zwłok kapitana. Rafał był tak oszołomiony
 4  1,  9 |     waćpan jesteś bratem zmarłego kapitana Olbromskiego?~Rafał ledwie
 5  1,  12|           pochwalili zamordowanie kapitana Laurier pod Lido na statku "
 6  1,  14|           Sułkowskiego ze stopnia kapitana, że od pierwszego dnia pod
 7  1,  17|       furgonach wieziono rannych: kapitana Bogusławskiego, Zabłockiego,
 8  1,  17|           awansowanego obecnie na kapitana. W tę bramę najzacieklej
 9  1,  17|        skradających się pod wodzą kapitana artylerii Szmita oraz inny
10  2,  17|        Stanął.~Usłyszeli my krzyk kapitana: "Siekiery! Tnij liny! Tnij
11  2,  17|         Pierwszego Konsula a żona kapitana generalnego Leklerka. Nie
12  2,  17|     dopiero, gdy posłyszeli z ust kapitana Przebendowskiego, który
13  2,  22|           placu miasta Siewierza, kapitana Jarzymskiego. Nazwisko nie
14  2,  22|    dygnitarza dowiedzieli się, że kapitana można widzieć dopiero o
15  2,  22|   Poznacie, waćpanowie, dzielnego kapitana Wosińskiego, skoro idziecie
16  2,  24|         jednego adiutanta-majora, kapitana i dwu adiutantów podoficerów.
17  3,  1 |         świtanie. Szedł na szpicu kapitana Fijałkowskiego oddział.
18  3,  3 |   Odkomenderowany do armat Hupeta kapitana... ~- Rozumiem. Spracowałeś
19  3,  3 |              Są to żołnierze pana kapitana? - spytał Krzysztof.~- Są
20  3,  3 |       potok szczodrobliwej wymowy kapitana.~Wyganowski ocknął się i
21  3,  3 |     rzeczywiście widzi przed sobą kapitana, czy tylko o nim śni.~-
22  3,  3 |           kolbami i słowem wzywać kapitana Wyganowskiego do dzieła.
23  3,  3 |       Krzysztofa. Nieruchome oczy kapitana zasłane były tumanem...~
24  3,  3 |    spojrzał w górę. Szukał oczyma kapitana Wyganowskicgo.~W owej chwili
25  3,  6 |       chrapliwy, przyduszony głos kapitana:~- Stój! .~Konie na ten
26  3,  6 |      polskiej znaczniejszą, z ust kapitana padła jak strzał komenda:~-
27  3,  6 |         Usłyszawszy ostatni krzyk kapitana rozwarł oczy. Był o jakie
28  3,  6 |          tłumie nieustający krzyk kapitana, porucznika i kolegi podporucznika: "
29  3,  6 |      starszy wachmistrz na rozkaz kapitana odpiął rozwalony mundur,
30  3,  6 | ogniomistrze czekali na skinienie kapitana komendanta. W oddali stały
31  3,  9 |    później kazał wezwać do siebie kapitana Siemiątkowskiego. Gdy ten
32  3,  11|        był pochłonięty ekspedycją kapitana Czajkowskiego na czele kompanii
33  3,  14|           partii ułanów pod wodzą kapitana Fijałkowskiego, idącej pod
34  3,  15|  Posterunek~W ciągu zimy kompania kapitana Fijałkowskiego czyniła wielokrotne