Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           Lelum-Polelum, które śpi w dole nieznanym, mchem tysiąca
 2  1,  1 |            jeszcze raz odezwał się w dole niecierpliwy głos:~- Na-hoho!~-
 3  1,  1 |      Skomlenie psów w zagajnikach na dole wskazywało im drogę. Rafał,
 4  1,  2 |       Pochodnie uwijały się gdzieś w dole.~- Cóż to za zgiełk? Dlaczego? -
 5  1,  3 |            fałdami osiadał ziemię.~W dole rzeki był zator lodowy.~
 6  1,  5 |         błyszczące między drzewami w dole. Rafał jechał polem noga
 7  1,  7 |              o pewien stary brzost w dole sadu, o konie i psy, o sprzęty
 8  1,  7 |             obaj w otwartym oknie.~W dole, tuż za płotem ogrodu, widać
 9  1,  7 |          znak woda samotna została w dole, a mgły porzucały jej łono.
10  1,  8 |    skrwawionych kościach w pospólnym dole...~Dzisiaj, gdy uspokojony
11  1,  10|             grubości, szczególnie na dole, gdzie pozostały izby sklepione
12  1,  13|         ujętej w brzegi z granitu. W dole uśpione miasto bieliło się
13  1,  16|           szmat nieużytku, zarosły w dole gąszczem olszowym, wyżej
14  2,  7 |       mietlicy zawsze rozkołysane. W dole, gdzie w kamiennym łożysku
15  2,  7 |       kolosalnych smereków, gdzieś w dole, jakby u samego podnoża
16  2,  8 | błogosławieństwo przepaści leżącej w dole, błogosławieństwo piersi
17  2,  9 |       samotne, pełne smutku... Las w dole zapełniony był mgłą poranną
18  2,  9 |              jego żelaznych drzwi. W dole szumiała zielona Orawa,
19  2,  11|              Daleko, ze skalistych w dole brzegów, olbrzymie pinie
20  2,  12|       dyszkantem złości się na swoją dolę. Czasem wrona przelatująca
21  2,  21|             i w bocznej gotowalni na dole umieścił, żeby się tam dostatecznie
22  3,  3 |              całym przejściu były na dole pozamurowywane do połowy,
23  3,  3 |         wszystkich oknach na górze i dole przed nimi ukazały siei
24  3,  3 |           drugim. Było także oknu na dole, zamurowane do połowy. W
25  3,  3 |          najspokojniej spacerowały w dole, na słońcu, pokrakując i
26  3,  3 |         Cedru ujrzał twarz z okna na dole tej kamienicy. Domyślił
27  3,  3 |           idzie!~- Wyłamały drzwi na dole!~- Banda!~- Idą...~Pobiegli
28  3,  3 |        podwórzu stoją Hiszpany.~- Na dole... - mówił chwytając karabin
29  3,  3 |           Stanął wreszcie u drzwi na dole i spojrzał w górę. Szukał
30  3,  4 |            żołdaków gnić we wspólnym dole i śmierdzieć pospołu z motłochem...
31  3,  9 |      wysypanego przez nadbrzezian. W dole tańczącymi baniami mknęła
32  3,  9 |         pazury, spychające w jamy na dole, włażące między żebra, gotowe
33  3,  11|         jednolita smuga półblasku, w dole rozpraszała się i nicestwiała.
34  3,  18|          Wojska defilujące równiną w dole, ujrzawszy szarą kapotę