Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | wyciągnięte zewsząd, z bliska i z daleka, kosmate łapy w białych
 2  1,  1 |         lat...~Kiedy nadciągała z daleka owa pieśń lasów, zdało się
 3  1,  1 |         śniło mu się, że przez tę daleką, śpiącą, martwą dolinę jedzie
 4  1,  1 |         mówił Nardzewski. - Droga daleka, dzień mały... Chłopiec
 5  1,  3 |           Błonia obrosłe wikliną, daleka przestrzeń tamtego, prawego
 6  1,  4 |   rozpoznać jego kroki, gdy już z daleka nadchodził, rżała z cicha,
 7  1,  5 |          znajdował tajemnicę... Z daleka przylatywały wspomnienia.
 8  1,  8 |       Suche oczy z wolna oglądały daleką przestrzeń.~Michcik, który
 9  1,  8 |        bywa czasu smutku, w barwę daleką, że się zasłuchał w szmer
10  1,  8 |     ognista, drżąca, jakoby droga daleka, droga, grubym szczerozłotem
11  1,  11|            Słucham księcia...~- Z daleka oddaj towarzystwu waletę,
12  1,  16|   prześliczny kwiat "jaskółki". Z daleka, z głęboką powagą i przymrużonymi
13  2,  6 |      odchyla kraina księżyca...~Z daleka, z nieskończoności, zza
14  2,  7 |            przychodzili do nich z daleka i kołatali w nie hałaśliwie
15  2,  7 |      obojgu krzykami ciemności... Daleka woda potoków szumiała...~
16  2,  9 |     poprowadzili go między sobą w daleką drogę. Szedł teraz rozdołami,
17  2,  10|  Świętokrzyskim pasmie. Przyjdą z daleka, nadciągną z końca świata,
18  2,  12|        Nie, ja nietutejszy.~- A z daleka?~- Z daleka.~- To jest skąd~-
19  2,  12|    nietutejszy.~- A z daleka?~- Z daleka.~- To jest skąd~- No, a
20  2,  17|   rozbiegany z prawej, leci nań z daleka od Elby czy Korsyki góra
21  2,  17|       tedy fale pod brzeg okręt z daleka. Żagle na jego rejach rozpięte
22  2,  22|       czerwienią oblewały całą tę daleką, jałowcową niwę. Obadwaj
23  3,  1 |           już proch, ale bardzo z daleka? który odbył konno dość
24  3,  1 |      żółtych i szarych pnączów. Z daleka od brzegu i calca skały
25  3,  1 |          Huczały przed nim idąc z daleka. Coś jakby szybki ryk grzmotu
26  3,  2 |  uzbrojeni we flinty. Strzelali z daleka i nie czekając starcia ginęli
27  3,  3 |        straszliwe, oczy w niego z daleka patrzą. Cóż za oczy!~- Wyganowski... -
28  3,  3 |          od ludzkiego wyrazu, jak daleką jest fizjonomia kamienia,
29  3,  4 |       rzeczywistą ziemię. Widzą z daleka te myśli samowładne i bujne
30  3,  4 |          motłochem... Wnet cicha, daleka muzyka onych skrzypiec...
31  3,  6 |       nozdrzami i strzygł uszyma.~Daleka muzyka kopyt końskich po
32  3,  6 |    Wypędzeni? - zapytał generał z daleka jadącego ułana. ~- Według
33  3,  6 |       warknęły kule austriackie z daleka idące, ścinając gałęzie
34  3,  12|           Uśmiech, niby jutrzenka daleka, zajaśniał na ustach i twarz