Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           zaciekawiony, spytał go, czemu to wszystko robi.~- Czemu'?
 2  1,  1 |          czemu to wszystko robi.~- Czemu'? A bo tak dopiero będzie
 3  1,  2 |           we śnie, sam nie wiedząc czemu, wpatrywał się w te oczy,
 4  1,  2 |          mógł wyjść z podziwienia, czemu czynność tak prosta tyle
 5  1,  3 |          że to ja jestem winien.~- Czemu jesteś winien, kochanku?~-
 6  1,  3 |          wyszedłeś z domu w nocy i czemu tamtego ciągnąłeś z sobą?~
 7  1,  6 |            płomienne, nie wiedzieć czemu płynące.~Głosy rozmówców
 8  1,  8 |            przeproszeniem panicza, czemu taki chrześcijanin nie urodzi
 9  1,  8 |         umiałby nikomu powiedzieć, czemu patrząc na widok czarnych
10  1,  8 |      jeszcze większy sił ubytek.~- Czemu nie wezwiesz mego lekarza
11  1,  8 |     czemuśmy się wtedy nie bawili? Czemu nie poznawaliśmy dworu,
12  1,  10|          wesołość, sam nie wiedząc czemu. Chuda Angielka, siedząca
13  1,  12|          plac nie puszczamy.~- Toż czemu? Wczoraj było wolno, a dziś
14  1,  13|            w łamanej włoszczyźnie, czemu nie ma latarni, jak się
15  1,  14|            zapytywał Buonapartego, czemu, patrząc na wszystko, co
16  1,  15|            się to wszystko odbywa, czemu wolno w rozmowie z nauczycielem
17  2,  1 |         same uszy, odezwał się: po czemu grają? Jarzymski rzekł z
18  2,  1 |             zamilcz... - wołano. - Czemu go drażnicie?~- Bo chcę
19  2,  1 |        wprawę. Nie rozumiem tylko, czemu się teraz martwisz tym,
20  2,  2 |           ręka tworzy dobro i złe? Czemu tak bez rachuby skrzywdzony
21  2,  2 |          się działo, nie rozumiał, czemu wstępującej Siostrze przypięto
22  2,  2 |       trwogą, pewnie dla zbadania, czemu ta dłoń tak drży, podniosła
23  2,  4 |          się działo, nie rozumiał, czemu wstępującej Siostrze przypięto
24  2,  4 |       trwogą, pewnie dla zbadania, czemu ta dłoń tak drży, podniosła
25  2,  9 |           Teraz dopiero zrozumiał, czemu wszystko stało się tak,
26  2,  9 |            uczynił? cóżem uczynił?~Czemu prześladujecie mię, grozicie
27  2,  10|     Zeschłymi wargami, nie wiedząc czemu, wymówił do Niego:~- Boże,
28  2,  13|          trzy w wiolinie.~- Rafuś! czemu nie jesz? - wołał rzucając
29  2,  15| strumieniem. Rafał sam nie wiedząc czemu poszedł nad rzekę, która
30  2,  22|               odciął się tamten.~- Czemu nie, jeśli o to chodzi,
31  3,  1 |            się starszy delikatnie, czemu nie strzyla: "A jakże, pada
32  3,  6 |     Mordowała go tylko jedna myśl: czemu nie ma w ręku karabina?
33  3,  11|         sposób ostry i wyzywający: czemu to zamiast ludzi pędzić
34  3,  15|        pytali, co z sobą wyrabia i czemu się dziwaczy, mówił im krótko